Κάτι λίγα που μας διαφεύγουν για τα Εξάρχεια

Εδώ είναι Εξάρχεια, δεν είναι παίξε – γέλασε. Το Κράτος Δικαίου δεν επιτρέπεται να επέμβει (Aris Oikonomou / SOOC).

Εξάρχεια ως Ιερό του Κουφοντίνα και «τα παιδιά»

Στην επικράτεια των Εξαρχείων βρίσκεται το Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Εδώ συνυφάνθηκε ο μπαλκάν-κομμουνίστ μύθος «Το-Πολυτεχνείο-ζει!» («δεν έχουμε Δημοκρατία, οπότε ο Αγώνας συνεχίζεται»), ιδρυτικός μύθος του Μεταπολιτευτικού Εθνολαϊκισμού. Μαζί με το «Εγώ-Πολυτεχνείο,-εγώ-Πολυτεχνείο!» (προάγγελο αυτού που λέμε Επάγγελμα ΣΥΡΙΖΑ), εμπεδώθηκε η αίσθηση ότι δεν χρειαζόμαστε Κράτος Δικαίου: έχουμε τα Εξάρχειά μας, είμαστε «ελεύθεροι». Εδώθε ξεπήδησε μοιραία και η αίσθηση ότι «καλά τους κάνει η τιμωρός 17Ν», την οποία ψιλοπανεθνικώς συμπαθούσαμε.

Και με καταλύτη τα Εξάρχεια είχαμε χαλάρωση δεκαετιών στο Κράτος Δικαίου μας, που έμπαζε από παντού, αφότου πρωτάρχισαν οι μεταπολιτευτικές μαγκιές. «Κάτω η εντατικοποίηση των σπουδών» και «Ζήτω το δημοκρατικό πέντε» (ως βαθμός για να περάσουν τα παιδιά της εργατιάς και να πάρουν άκοπα πτυχία…) ήταν το πρόταγμα κάθε φοιτητικού «Αγώνα». Έτσι εμπεδώθηκε η διαβόητη «λογική της ήσσονος προσπάθειας», ώστε μοιραία χρεωκοπήσαμε.

Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της γενιάς του «δημοκρατικού πέντε» βγήκαν τα παιδιά-λουλούδια. Αυτά επάξια συνέχισαν το ίδιο βιολί, εμπλουτισμένο ποιοτικά με ολίγη από βία (την νόμιζαν «επαναστατική», αλλά ούτε καν επαναστατημένη ήταν), αφότου η δολοφονία Καλτεζά ριζοσπαστικοποίησε το πεδίο. Έτσι σταδιακά προέκυψε το κακομαθημένο φρούτο, που μάθαμε να αποκαλούμε «τα παιδιά»…

Πάντα είχαμε αγάπη για αυτά «τα παιδιά». Άλλωστε, ο Εθνικός Λάκης δικαίωσε τα Δεκεμβριανά σπασίματα-τραμπουκισμούς. Έτσι, νομιμοποιήθηκε και η γελοιότητα να τους λέμε τρυφερά «μπαχαλάκηδες», ως κάτι ολίγον-άσωτο-πλην-χαριτωμένο-και-αγαπημένο, αντί να τους αποκαλούμε όπως πραγματικά είναι: άθλιους/αντικοινωνικούς αναρχοφασίστες τραμπούκους. Πολλώ μάλλον, όταν αργότερα νομιμοποιήθηκε και η ποικιλόχρους βίαιη σούπα του Αντιμνημονιακού Ανεξυριζαυγιτισμού, όπου πνίγηκε κάθε δημοκρατική ηθική αναστολή, υπερασπιστική του Κράτους Δικαίου. Ποιος τολμάει τώρα να πειράξει τα «παιδιά»;

Εξάρχεια ως βιτρίνα/πυρήνας προνεωτερικότητας

Κάθε Απόλυτη Αλήθεια χρειάζεται Βία για την επιβολή της και τούμπαλιν. Αυτό, μαζί με την ανωτέρω Μπαλκάν Κομμουνίστ παράδοση, την οποία ουδέποτε είχε τα γκατς να αποβάλει η Μεταπολίτευση, εγείρει πικρά συμπεράσματα. Τα Εξάρχεια δεν είναι ξεκούδουνα και άσχετα με το εθνικό δράμα (διχασμοί, πόλωση, ασυνεννοησία, λαϊκισμός, αλλεπάλληλες χρεωκοπίες).

Τα Εξάρχεια είναι αποκορύφωμα της εθνικής προνεωτερικής χαζομάρας, αποκρυστάλλωμα του Αντιδυτικού/Αντιευρωπαϊκού Εθνολαϊκισμού, που ήρθε το 1974 να πουλήσει το τετράπτυχο εθνικό σανό «Εθνική-Ανεξαρτησία,-Λαϊκή-Κυριαρχία,-Κοινωνική-Απελευθέρωση,-Δημοκρατικές-Διαδικασίες-(γέλια)». Και όλα αυτά σε στυλ Κανταφφικής Τζαμαχιρίας, λες και αυτά υλοποιούνται μια-κι-έξω με την βούληση που εκφράζει κάποιος Ηγέτης Μέγας Τράγος.

Δυστυχώς, μόνο ανοιχτές κοινωνίες που δουλεύουν ορθολογικά/μακροπρόθεσμα μπορούν να πετύχουν τέτοιες (δυτικές) αξίες, ενώ οι λαϊκιστές ηγέτες θέλουν τις κοινωνίες κλειστές, χειραγώγιμες, επιπόλαιες. Φύτρα που βγήκε από αυτή τη μήτρα ήταν και ο Κουφοντίνας: έφυγε από το ΠΑΣΟΚ, γιατί του φαινόταν λίγο, μην το ξεχνάμε…

Έργο Τσίπρα τα σημερινά Εξάρχεια

Κάπως έτσι ήρθε και η Αντιμνημονιακή Αγανάκτηση, ως ανεύθυνη άρνηση παραδοχής της χρεωκοπίας μας ως ήττας. Έτσι ξεγεννήθηκε με την σειρά του και ο Τσίπρας «που θα ‘φερνε το τέλος» απλώς ωθώντας μας στην τελική βουτιά.

Λίγο η δίκαιη-βία (κατά το δίκαιη-ανάπτυξη), λίγο η αδιαφορία για το ερώτημα και ποιος θα κρίνει πού διοχετεύεται η δίκαιη-βία, λίγο το λατρευτικό χαρμάνι Ζίζεκ-Λατούς τύπου Βία-και-Αραλίκι (σιχαμένο ιδεολογικό νεο-υβρίδιο, σούπερ συνταγή για να πάρεις την εξουσία και να λεηλατήσεις το κράτος επιδοματικής φτώχειας που θα χτίσεις), απετέλεσαν ωραίο ιδεολογικό κάδρο για τα Εξάρχεια.

Η έσχατη φάση ΣΥΡΙΖΑ ολοκλήρωσε το δράμα: επέφερε πλήρη κατάλυση ηθών και γενική διάλυση των Εξαρχείων, αφού πλέον ήδη πολλές Συριζο-Συνιστώσες εκδηλωνόντουσαν υπέρ Κουφοντίνα και χαλαραουίτα υπέρ τρομοκρατίας. Και μόνο που προχθές ο (κατά δήλωσή του) Διάτρητος Πρωθυπουργός παραδέχθηκε ότι «το πρόβλημα των Εξαρχείων χρόνο με τον χρόνο χειροτερεύει», τα λέει όλα. Προ ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλώς σταθεροποιημένο σε μια δύσκολη ισορροπία που ενίοτε βελτιωνόταν δραματικά (το 2010 έπαιζαν παιδάκια στην Πλατεία).

Όμως, σήμερα έχουμε γενική διάλυση απορρέουσα από την ηθική αναγνώριση της Καλής Πολιτικής Βίας, που προ Τσίπρα ουδείς τολμούσε έργω να στηρίξει, αλλά τώρα είναι κεκτημένο γεγονός. Υπάρχει και χειρότερο: αυτή η άθλια κατάσταση πλέον, δια της ετερογονίας των σκοπών, έχει ξεφύγει από τον ιδεολογικό αχταρμά της «αριστερότητας». Και έχει καταστεί Ανεξάρτητο Βασίλειο διαχειριζόμενο από διάφορα οργανωμένα ποινικά στοιχεία, που βρήκαν τέλεια διέξοδο για να ξεπλυθούν και να αποκτήσουν ηθικό έρεισμα και ασυλία στην κοινωνία…

Όσο κυριαρχεί η έσχατη συριζοκουλτούρα του τύπου «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», άντε να τα βάλεις με τον Ακατάλυτο Νόμο των Εξαρχείων (Alexandros Michailidis / SOOC).

Αυτό ΔΕΝ υπήρχε πριν 5 χρόνια και ΕΙΝΑΙ μια ακόμα εμβληματική επιτυχία Τσίπρα, όπως και τόσες άλλες που με ασχετίλα και ανευθυνότητα σημειώθηκαν στου κασίδη το κεφάλι. Μαζί δε με τους γελοίους στρατούς τύπου καλαζνικωμένα τάγματα εφόδου, μας φέρνει ακόμα πιο κοντά στον Εκσομαλισμό της ασυδοσίας των αλληλοσυγκρουόμενων συμμοριών, την γενική διάλυση, την εθνική αποτυχία. Αυτό είναι το ποιοτικό άλμα που πέτυχε ο Διάτρητος στα Εξάρχεια.

Δύσκολη πλέον η κάθαρση των Εξαρχείων

Δυστυχώς, καθώς είναι δυναμικό και όχι στατικό φαινόμενο, τα Εξάρχεια μοιάζουν με την ‘βαθειά’ φωτιά της Νοτρ-Νταμ (σαν το σαράκι που έχει εισχωρήσει στα μύχια του επίπλου): την βλέπαμε, αλλά δεν μπορούσαμε πια να κάνουμε κάτι, έπρεπε να καεί μεγάλο μέρος πριν σβηστεί…

Είναι ευτυχές, λοιπόν, ότι ο επόμενος Πρωθυπουργός εκδηλώνει πρόθεση άμεσης ‘κάθαρσης’ των Εξαρχείων, αλλά να ξέρουμε ότι αυτό ΔΕΝ μπορεί να γίνει «σε δύο μήνες». Αισθάνονται ιδιοκτήτες εκ χρησικτησίας ήδη οι τραμπούκοι, έχουν αξιώσεις, δεν είναι εύκολο να τους εκδιώξεις από κάτι «δικό τους» πλέον. Σιγά μην φύγουν χωρίς να καεί το πελεκούδι, ενώ έχουν γραμμένους τους κανονικούς κατοίκους της περιοχής, που ήδη τους έβαλαν και στο μάτι γιατί διαμαρτυρήθηκαν…

Όσο, μάλιστα, κυριαρχεί η έσχατη συριζοκουλτούρα τύπου «η τήρηση της Δημόσιας Τάξης είναι Ακροδεξιά», ή «όποιος καταγγέλλει την εις βάρος του ληστεία είναι ρουφιάνος» και φυσικά «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», άντε να τα βάλεις με αυτό τον Ακατάλυτο Νόμο. Από πάνω του θα περάσει η όποια απόπειρα άρσης της Εξαρχείωσης… Αρκεί, όμως, να ξεκινήσει με ισχυρή πολιτική βούληση μια μακρά προσπάθεια ανάκτησης του Κράτους Δικαίου στα Εξάρχεια.

Διαβάστε ακόμα: My τρομο-style rocks!

TAGS :
Αλέξης Τσίπρας Δημήτρης Κουφοντίνας εξάρχεια

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook