Όπως ο Σημίτης, έτσι και ο Κυριάκος, ξεκίνησαν με μειονέκτημα, ως μη ιδρυτές κομμάτων, αλλά ως σώγαμπροι (Nick Paleologos / SOOC).

Από μέρα σε μέρα, κλιμακωτά, οι μετεκλογικές εμφανίσεις Μητσοτάκη (Ορκωμοσίες-Προγραμματικές-κλπ) υπήρξαν αποκαλυπτικές, κάνοντας πολλούς να τρίβουν τα μάτια τους. Σπάνια Πρωθυπουργός υπόσχεται μετεκλογικά περισσότερα των προεκλογικών, ορίζοντας και την έννοια της ανάποδης κωλοτούμπας. Μάλιστα, με λιτή/μεστή/πειστική σαφήνεια γύρω από ένα τόσο σύνθετο/συνεκτικό/οραματικό σχέδιο, διεγείρει βάσιμες ελπίδες για αποκατάσταση της χαμένης κανονικότητας.

Ποιοι δύο κόσμοι συγκρούστηκαν στις εκλογές

Πάντως, ας τελειώνει το αστείο με την ‘δικαίωση της Δεξιάς Παράταξης’, γιατί η ζωή οριστικώς και αμετακλήτως έχει δικαιώσει το θεώρημά μας: «δεν υπάρχουν καλές και κακές παρατάξεις, αλλά καλοί και κακοί ηγέτες». Ας φανταστούν οι συμπαθείς διακινητές του αστείου, τι θα λέγαμε τώρα αν αντί Κυριάκου πρωθυπούργευε κάνας Μεϊμαράκης.

Το λοιπόν, στις πρόσφατες εκλογές είχαμε μάχη όχι μεταξύ κομμάτων ‘δεξιών’ και ‘αριστερών’, αλλά μεταξύ σοβαρότητας και χαβαλέ, μάχη πάλι μεταξύ δύο πρωθυπουργών. Και ευτυχώς διαλέξαμε τον σοβαρό, γιατί καταλάβαμε ότι αυτή την φορά ψηφίζαμε για μακροπρόθεσμο παράδειγμα δεκαετιών, όχι τετραετίας. Είπαμε, σε αυτό τον δύστηνο τόπο, όταν σπάνια εμφανίζονται κάποιοι Περικλείς, απαγορεύεται να χάνεται τέτοια ευκαιρία εθνικής ανόρθωσης. Καθότι σύντομα πάλι θα επικρατήσουν απανωτοί Κλέωνες, που θα μας ξαναστείλουν στον πάτο των εθνών. Και ενίοτε, σε κρίσιμες περιστάσεις, η προνεωτερική κοινωνία μας περιέργως τα μυρίζεται κάτι τέτοια διακυβεύματα.

Η σήψη που μας κρατάει ξαπλωτούς ημιθανείς στηρίζεται στον πλειονοτικό Καραγκιόζειο Λογισμότυπο. Για να την ξεπεράσουμε δυνατά και να ξανασηκωθούμε στα πόδια μας, ο μονόδρομος γράφει Αλλαγή Παραδείγματος: απαιτεί Οδύσσειο Λογισμότυπο. Αν μας πείσει ο Κυριάκος, να ενεργοποιηθούμε ομοθυμαδόν, Περικλείς και Κλέωνες, Οδυσσείς και Καραγκιοζαίοι, τότε τα χρόνια της χολέρας θα τελειώσουν. Η συβαριτισμένη δανεική χλίδα που έφερε την χρεωκοπία, συνδυασμένη με την  ψεκαζμένη αντιμνημονιακή μπίχλα και την άρνηση νοικοκυρέματος/ανάκαμψης, θα μείνουν ως ένα πικρό μάθημα που πέρασε στο παρελθόν.

Πρωθυπουργικές ευκαιρίες και απειλές

Όταν, πριν ακόμα γίνει Αρχηγός, γράφαμε «Αρχή Κυριάκον δείκνυσι , ουδείς (ούτε εμείς) πίστευε πως τόσο σύντομα ΙΣΩΣ  βρισκόταν ο Έκτος της σειράς (Καποδίστριας, Τρικούπης, Βενιζέλος, Καραμανλής, Σημίτης). Αυτό το ΙΣΩΣ μένει τώρα να επαληθευτεί. Οι προδιαγραφές, τόσο οι αντικειμενικές (τα ανδραγαθήματα των προηγουμένων έπεισαν την κουμουνιζμένη κοινωνία να τολμήσει να ‘ανοίξει’ για λίγη ευημερία και προκοπή), όσο και οι υποκειμενικές (βιογραφικό και ηγετικό προφίλ του διανοούμενου/μάνατζερ Μητσοτάκη) είναι μαζί του. Δείχνουν ότι με λίγη τύχη, ο Κυριάκος κάλλιστα μπορεί να προκύψει ως Έκτος.

Προσοχή, όμως, γιατί η χώρα μας έχει βάρδιες γεμάτες από στραβές. Ας μην τον ανεβάζει πολύ ψηλά τον πήχυ ο Πρωθυπουργός, διότι ισχύει το γνωστό «όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, η ζωή γελά», πόσω μάλλον όταν τα σχέδια γίνονται σε ένα περιβάλλον τόσο φαιδρό, όπου σπάνια επιβεβαιώνεται ότι ένα-κι-ένα-κάνουν-δύο. ‘Ψηλά την χτίζεις την φωλιά / και θα λυγίσει ο κλώνος / και θα σου φύγει το πουλί / και θα σου μείνει ο πόνος’, έλεγε κάποτε μεταξύ άλλων ο αείμνηστος θυμόσοφος Βαμβακάρης.

Μην ξεχνάμε ότι, όπως ο Σημίτης, έτσι και ο Κυριάκος, ξεκίνησαν με μειονέκτημα, ως μη ιδρυτές κομμάτων, αλλά ως σώγαμπροι. Ο Σημίτης, μετά τον θρίαμβο της ΟΝΕ, έφαγε άρνηση το 2001 από σύμπασα την αντιδραστική κοινωνία (και πρώτα από όλα το κυρίαρχο Αυριανοπαπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ ) για τον Ασφαλιστικό Νόμο Γιαννίτση (όθεν και χρεωκοπήσαμε…). Έτσι κινδυνεύει κάθε σώγαμπρος ηγέτης του Δικομματισμού, όταν μοιραία/σταδιακά τελειώνουν τα «Ωσαννά!» και αρχίζουν τα «Άρον, άρον!». Αφού τον ξεζουμίσουμε, έτσι και μας παραζορίσει εκσυγχρονιστικά, παρενοχλώντας ΤΟ Σύστημα, τον πετάμε σαν στυμμένη λεμονόκουπα.

Με κάθε σεβασμό, να το μεταφέρετε αυτό στον Πρωθυπουργό. Γιατί, στην παραμικρή στραβή που θα ενσκήψει,  θα αλλάξει κούρδισμα ο (τώρα ενθουσιώδης υμνητής αυλοκόλακας) δεινόσαυρος ΤΟΥ Συστήματος και θα διαμαρτύρεται «PALI XALIA TA ‘KANE O KOYLHW!11!». Και κάτι τέτοιες ομοβροντίες μπορούν να αποδιοργανώσουν τα πιο ωραία σχέδια και να στείλουν αδιάβαστους τους σχεδιαστές.

Περικλείς και Κλέωνες

Στην διαχρονία της Ελληνικής Πολιτικής Ιστορίας πάντοτε διακρίναμε ελάχιστους σπουδαίους Περικλείς (με την φιλοδοξία μιας οραματικής δημιουργικής εθνικής σφραγίδας) και αμέτρητους ασήμαντους Κλέωνες (με την ματαιοδοξία μιας άνευ όρων αδίστακτης Καρεκλολατρείας).

Η ιδιοτελής εξυπνάδα των πρώτων τούς διασφαλίζει μακρά και πλούσια υστεροφημία λόγω εθνικής χρησιμότητας, η ιδιοτελής κουτοπονηριά των δεύτερων τούς επιφυλάσσει την θέση των απατεώνων που αποπειράθηκαν να κοντύνουν τον τόπο για να ψηλώσουν αυτοί.

Μόνη δουλειά των δεύτερων ήταν να απαξιώνουν το έργο των πρώτων, το οποίο, τελικά, συχνότατα κατάφερναν να γκρεμίσουν. Γιατί η θεαματική ‘αντιπρότασή’ τους εύκολα πάντα κέρδιζε μεν την λαϊκή προτίμηση, αλλά σύντομα αποδεικνυόταν απόλυτο καταστροφικό φιάσκο.

Το εμπνευσμένο σχέδιο των Περικλέων ήταν πάντα ορθολογικό, σύνθετο, συνεκτικό και λυσιτελές για την πατρίδα. Το δε ‘σχέδιο’ των Κλεώνων πάντα ήταν ένα ανορθολογικό τίποτε, χτισμένο από ψέματα, ασάφειες και στρεψίλογους μηδενισμούς, που κανάκευαν το πόπολο μιλώντας του «στην-καρδιά,-όχι-στο-μυαλό». Η Περίκλεια λογική προφανώς διέπεται πάντα από τον Οδύσσειο Λογισμότυπο, η δε Κλεώνεια προφανώς εμφορείται από τον Καραγκιόζειο Λογισμότυπο.

Ελάχιστοι είναι οι Περικλείς, λοιπόν, αλλά μας αποζημιώνουν ως πολυμήχανοι, ανοιχτομάτηδες, κοσμοπολίτες, οραματιστές, ενωτικοί, δημιουργικοί και πολύτιμοι εθνικοί πολλαπλασιαστές. Ενώ οι Κλέωνες είναι πάμπολλοι και πάντα μας ζημιώνουν ως κουτοπόνηροι καρεκλοκένταυροι, τσουρούτηδες, κολλημένοι σε άγονες εμμονές και ιδεοληψίες, βλαχοδήμαρχοι, μικρόμυαλοι-στενόμυαλοι, διχαστικοί, καταστροφικοί λόγω φτενής αξιακής σκευής και άθλιοι εθνικοί διαιρέτες.

Αυτή η αριθμητική υπεροχή των Κλεώνων γεννάει αμέτρητες εθνικές κρίσεις, που σπάνια επιτρέπουν στον τόπο να ζήσει μακροπρόθεσμη ευημερία. Συχνά, μάλιστα, όταν καλούμε τους Κλέωνες να επιλύσουν τα προβλήματα των κρίσεων που οι ίδιοι δημιούργησαν, τότε, τόσο μονότονα, τόσο προβλέψιμα, προκαλούν ακόμα και εθνικές τραγωδίες. Και μπράβο μας. Τότε, εφόσον είμαστε τυχεροί, συμβαίνει να εμφανιστεί κάποιος από μηχανής Περικλής που σώζει την παρτίδα της πατρίδας μέχρι νεωτέρας. Υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι ζούμε μια τέτοια ιστορική φάση. Ας την απολαύσουμε.

Δια ταύτα: όχι και γκαντέμης! Είναι απόλυτος τυχεράκιας Γκαστόνε ο νέος Πρωθυπουργός. Βαρεμένη από τόσους άχρηστους και καταστροφικούς επιβήτορες (οι οποίοι αποτυχημένοι πλέον του παραδίνονται με κεφάλι σκυμμένο), η κοινωνία μας ήταν πιο έτοιμη από ποτέ να τον αγκαλιάσει θερμά και να του δοθεί τόσο άνευ όρων. Δεν έχει δικαίωμα να αποτύχει ο Κυριάκος. Μόνο πρόβλημα, που θα τον βασανίζει εφεξής: μην τυχόν και αποτύχει, παρά τον ούριο άνεμο που φουσκώνει τα πανιά του.

 

Διαβάστε ακόμα: Κάτι λίγα που μας διαφεύγουν για τα Εξάρχεια.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top