Πώς η Πατρίτσια Χάισμιθ έγραψε τον «Ταλαντούχο Κύριο Ρίπλεϊ» 
Έτσι γεννήθηκε η ταινία «Dr. No» και ο μύθος του James Bond 
«Μετά από μένα»: μια σπάνια ποιητική σπουδή από τον Γιάννη Τζανετάκη 
Αύγουστος Κορτώ: «Η ζωή είναι ζαριά, κι αν έχει κάποιο νόημα είναι το κυνήγι της ηδονής κι η αποφυγή του πόνου» 
Ποιος πάτησε πρώτος στην κορυφή του Έβερεστ; Ο Χίλαρι ή ο Νοργκάι; 
«Κάπου κάπου τα κύματα μουγκρίζουν χτυπώντας πάνω στην πλώρη. Ένας αφρός πικρός και πηχτός, σάλιο των θεών, κυλά πάνω στο πλοίο ως το νερό». (Γιάννης Αδαμάκης, «La mer au plus près», 2018, από την ομαδική έκθεση «Albert Camus: Κρίση και Δημιουργία», που εγκαινιάστηκε τον Δεκέμβριο του 2018 στην Οικία Κατακουζηνού).
[…] Τα γυμνά πόδια των ναυτών χτυπούν απαλά το κατάστρωμα. Φεύγουμε ξημερώματα. Μόλις βγαίνουμε απ’ το λιμάνι, ένας κοφτός και δυνατός άνεμος δέρνει τη θάλασσα που αντιστέκεται με μικρά κύματα χωρίς αφρό. Λίγο αργότερα, ο άνεμος δροσίζει και σπέρνει στο νερό καμέλιες που εξαφανίζονται αμέσως. Έτσι, όλη τη μέρα τα πανιά μας πλαταγίζουν πάνω από ένα ζωηρό ιχθυοτροφείο. Βαριά είναι τα νερά, γεμάτα λέπια, σκεπασμένα με δροσερούς αφρούς. Κάπου κάπου τα κύματα μουγκρίζουν χτυπώντας πάνω στην πλώρη. Ένας αφρός πικρός και πηχτός, σάλιο των θεών, κυλά πάνω στο πλοίο ως το νερό, όπου φτιάχνει σχήματα που φεύγουν και ξανάρχονται, σαν να μαδιέται κάποια ασπρογάλανη γελάδα, ζώο εξουθενωμένο που παρασέρνεται για πολλή ώρα πίσω απ’ το αυλάκι του πλοίου μας. […]
Στην επόμενη σελίδα: «Η θάλασσα βάφεται ροζ απ’ τη μια, μπλε απ’ την άλλη».
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
