Αλμπέρ Καμύ: «Η θάλασσα μες στα χέρια μας»

«‘‘Στη θάλασσα! Στη θάλασσα!’’ φώναζαν κάποια υπέροχα αγόρια σ’ ένα παιδικό μου βιβλίο». (Joaquín Sorolla, «Niños en el mar»).

[…] «Στη θάλασσα! Στη θάλασσα!» φώναζαν κάποια υπέροχα αγόρια σ’ ένα παιδικό μου βιβλίο. Ξέχασα τα πάντα απ’ αυτή την ιστορία, εκτός από τούτη την κραυγή. «Στη θάλασσα!» κι απ’ τον Ινδικό ωκεανό ως την Ερυθρά Θάλασσα απ’ όπου ακούς να σκάνε μια μια μέσα στις σιωπηλές νύχτες οι πέτρες της ερήμου, που παγώνουν αφού προηγουμένως έχουν ψηθεί, ξαναγυρίζουμε στην αρχαία θάλασσα όπου οι κραυγές σωπαίνουν. […]

Μερικές νύχτες που η γλυκύτητά τους παρατείνεται, ναι, μπορούμε άφοβα να πεθάνουμε τότε, ξέροντας πως τούτες οι νύχτες θα ξανάρθουν ύστερα από μας πάνω στη γη και στη θάλασσα. Απέραντη θάλασσα, πάντα οργωμένη, πάντα παρθένα, η θρησκεία μου μαζί με τη νύχτα! Μας πλένει και μας χορταίνει στα στείρα αυλάκια της, μας ελευθερώνει και μας κρατάει ορθούς. Σε κάθε κύμα μια υπόσχεση, πάντα η ίδια. Τι λέει το κύμα; Αν θα ’πρεπε να πεθάνω περιστοιχισμένος από κρύα βουνά, αγνοημένος από τον κόσμο, δίχως την αγάπη των δικών μου, εξουθενωμένος τέλος, η θάλασσα, την ύστατη στιγμή, θα γέμιζε το κελί μου, θα ’ρχόταν να με συγκρατήσει πάνω από το είναι μου και να με βοηθήσει να πεθάνω χωρίς μίσος. […]

Στην επόμενη σελίδα: «Μόνος στην ακροθαλασσιά».

1 2 3 4 5

TAGS :
Αλμπέρ Καμύ βιβλίο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook