«Και τα λαμπιόνια του έλατου,/ συντονισμένα με τους χτύπους της καρδιάς μου,/ αναβοσβήνανε άρρυθμα». (Rick Tuthill, «Christmas Reflections»).
Αγγελική Σιδηρά, «Χριστούγεννα στο πατρικό μου σπίτι»
– Την προσευχή σας πρώτα, μακρινός απόηχος
με ξάφνιασε της μάνας μου η φωνή.
Η γαλοπούλα επέμενε στην παχουλή της αμεριμνησία.
– Ξέχασες την καρέκλα του αδελφού σου,
μίλησε ξανά η μάνα
κι η πένθιμη γραβάτα του πατέρα μου
σκούρυνε ακόμα πιο πολύ.
Ύστερα ο πατέρας, ξεχνώντας
ότι δεν θυμάται πια,
προσφώνησε τους καλεσμένους μας απόντες,
ενώ εγώ, μια εξαίρεση σ’ όλη αυτή
την απαρτία των νεκρών, ασφυκτιούσα
με την ανθρώπινη τη σάρκα μου ντυμένη.
Και τα λαμπιόνια του έλατου,
συντονισμένα με τους χτύπους της καρδιάς μου,
αναβοσβήνανε άρρυθμα.
Το βραχυκύκλωμα λοιπόν ήτανε αναπόφευκτο.
Τα παιδιά μου, που ήρθανε αργότερα
για να μας πουν τα κάλαντα,
απόρησαν που δεν μπορούσανε
να βρούνε πουθενά το σπίτι.
(Από τη συλλογή «Απόπειρα τοπίου», εκδ. Ερμείας, 1995. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Αγγελική Σιδηρά, Ποιήματα 1983-2021», εκδ. Κέδρος, 2021.)
Στην επόμενη σελίδα: «Χριστούγεννα σε παγοδρόμιο».
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
