Ι’m a Rocket Μan: Δαμάζοντας την Triumph Rocket 3R

Την Triumph Rocket 3 R οφείλεις να την σέβεσαι.

Υπάρχει μια προκατάληψη εκ μέρους μου σε ό,τι έχει να κάνει με τις μακριές, χαμηλές και βαριές μοτοσυκλέτες. Το πολύ μέταλλο και η μικρή απόσταση απ’ το έδαφος με προδιαθέτουν για αμυντική οδήγηση στις στροφές το οποίο με τη σειρά του με προδιαθέτει για μια βόλτα χωρίς το αλατοπίπερό της.

Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με μια από τις εξαιρέσεις. Με μια μακριά ομολογουμένως, αρκετά βαριά επίσης κατασκευή που όμως έχει ένα χαρακτηριστικό που δεν μπορείς εύκολα να προσπεράσεις. Και ποιο είναι αυτό; Ο κινητήρας με τις εξατμίσεις που προβάλλουν αυθάδικα απ’ τη μια μεριά και που έχει ούτε λίγο ούτε πολύ δυόμιση χιλιάδες κυβικά. Α, και τρεις κυλίνδρους. Και τι άλλο; Εκατόν εξήντα εφτά άλογα και είκοσι δυο κιλά ροπή. Βαρεθήκατε;

Αν δεν έχετε οδηγήσει τη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα δεν μπορείτε απλά να φανταστείτε τη σημασία της λέξης ροπή (φωτό: Σπύρος Γλύκας).

Ας κάνω μια στάση σ’ αυτό το τελευταίο στοιχείο, ενώ ήδη έχω ανέβει στη σέλα και έχω πιάσει τον ταύρο απ’ τα κέρατα. Γιατί σ’ αυτή τη θέση οδήγησης της πιο σπορ απ’ τις δύο εκδόσεις, τα χέρια σου ανοίγουν για να πιάσουν το φαρδύ τιμόνι, ο κορμός σου έρχεται λίγο μπροστά και αισθάνεσαι λες και βρίσκεσαι σε ένα streetfighter, πρησμένο με βρετανικό στυλ που είναι έτοιμο να αφήσει πίσω οτιδήποτε βρεθεί στον δρόμο του.

Πατώντας τον διακόπτη που βρίσκεται δίπλα στη γκαζιέρα ακούγεται ένα φιμωμένο μπουμπουνητό που θυμίζει αρχικά αμερικάνικο κινητήρα V8 (φωτό: Σπύρος Γλύκας).

Αλλά είπαμε: ροπή. Μην ξεχνιέστε. Αν δεν έχετε οδηγήσει τη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα δεν μπορείτε απλά να φανταστείτε ότι αυτή η λέξη θα αποκτήσει άνω κάτω τελεία και μια άλλη λέξη δίπλα της: Rocket.

Πριν ανέβω στην Triumph Rocket 3 R είχα διαβάσει, δει και ακούσει σχεδόν τα πάντα γι αυτήν. Και όλες αυτές οι πληροφορίες, οπτικές και μη, επαλήθευσαν τελικά τον δικό μου κανόνα: Τίποτα δε συγκρίνεται με την πραγματικότητα. Πατώντας τον διακόπτη που βρίσκεται δίπλα στη γκαζιέρα ακούγεται ένα φιμωμένο μπουμπουνητό που θυμίζει αρχικά αμερικάνικο κινητήρα V8.

Πέρα από τον θυμό που βγαίνει από τα σωθικά του και που με προϊδεάζει για μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέχεια, έχω ένα μικρό άγχος με τα ποδωστήρια τα οποία βρίσκονται κάπως πιο μπροστά απ’ ό,τι τα συναντάμε συνήθως, δημιουργώντας στα πρώτα μέτρα που αναζητώ το ζύγισμα της μοτοσυκλέτας, μια μικρή ανασφάλεια. Κι αν ξεχαστώ και δεν βάλω τα πόδια εγκαίρως στη θέση τους και μου γείρει πώς θα τη σώσω;’ σκέφτομαι. Αυτή η μικρή ανησυχία με συνοδεύει για μισό περίπου λεπτό μέχρι το πρώτο φανάρι. Μετά το ξεχνάω. Βρίσκομαι σε ανοιχτό δρόμο και δοκιμάζω τις σχέσεις ενώ μπροστά μου, σε μια καλαίσθητη και ευκρινή TFT οθόνη, τις βλέπω να εναλλάσσονται μέσα σε μια όμορφη ψηφιακή αναπαράσταση ενός αναλογικού ταχύμετρου.

Το πιο σημαντικό αρνητικό της είναι οι αναρτήσεις της σε οδήγηση μέσα στην πόλη, καθώς ενδέχεται να κουράσουν τον αναβάτη (φωτό: Σπύρος Γλύκας).

Αρχίζω λίγο να τη συνηθίζω και ανοίγω γενναία τη γκαζιέρα έχοντας κατά νου ότι το traction control θα κρατήσει σε μια ευθεία το χορταστικό πίσω λάστιχο που έχει διαστάσεις από σπορ αυτοκίνητο. Σ’ αυτό το σημείο συνειδητοποιώ ότι έχουν σβηστεί όλες οι προηγούμενες οδηγικές μου εμπειρίες κι ότι για πρώτη φορά ίσως στη ζωή μου – δε θυμάμαι όσο κι αν ανακαλέσω στιγμές απ’ το παρελθόν παρόμοια αντίδραση – γελάω δυνατά μέσα στο κράνος μου. Το γέλιο βγαίνει κάθε φορά που η μεταλλική ρουκέτα της Triumph εκσφενδονίζεται μπροστά κι εγώ πασχίζω να κρατηθώ απ’ το τιμόνι και να γυρίσω τη γκαζιέρα μέχρι το στοπ. Είναι μια μάταιη προσπάθεια αφού κάθε φορά που ρίχνω μια ματιά στο στροφόμετρο η ένδειξη δεν ξεπερνάει τις πέντε χιλιάδες στροφές.

Mια καλαίσθητη και ευκρινής TFT οθόνη σε ενημερώνει για τα πάντα (φωτό: Σπύρος Γλύκας).

Και οι άλλες, οι κανονικές στροφές πλησιάζουν. Η πρώτη από αυτές είναι αρκετά ανοιχτή κι εγώ προλαβαίνω να αναρωτηθώ έχοντας αφήσει ζαρωμένη άσφαλτο πίσω μου πώς θα στρίψει το θηρίο. Αλλά να που τίποτα δραματικό δε συμβαίνει. Κόβω λίγο ταχύτητα – τα φρένα είναι υπεράνω κριτικής -, βγάζω ελαφρά το σώμα μου προς τα έξω και σπρώχνω λίγο την μοτοσυκλέτα για να μπούμε μαζί σαν ένα ενιαίο σύνολο στη στροφή.

Η Rocket 3 θέλει ροή στην οδήγηση, δεν της αρέσουν οι βίαιες κινήσεις γιατί εκεί θα δείξει το βάρος της, θα επηρεαστεί από την αδράνεια και θα χρειαστεί αποφασιστικότητα από τον αναβάτη για να χαράξει τη γραμμή που πρέπει. Η συμπεριφορά της όμως αυτή συνάδει με τον γενικότερο χαρακτήρα της και δεν έρχεται σαν παραφωνία στο σύνολο της εμπειρίας που θα αποκομίσει κανείς μαζί της. Όπως τη σέβεσαι όταν την βλέπεις σταματημένη να σε περιμένει, έτσι πρέπει να το κάνεις κι όταν θα βρεθείς πάνω της απολαμβάνοντας τη μοναδική εμπειρία που θα σου προσφέρει η οδήγησή της.

Η Rocket 3 θέλει ροή στην οδήγηση, δεν της αρέσουν οι βίαιες κινήσεις γιατί εκεί θα δείξει το βάρος της (φωτό: Σπύρος Γλύκας).

Αρνητικά έχει θα ρωτήσετε; Το πιο σημαντικό για μένα και το οποίο πιθανότατα θα με κούραζε είναι οι αναρτήσεις της σε οδήγηση μέσα στην πόλη. Αν έχεις ευαίσθητη μέση όπως εγώ θα βλέπεις κακοτεχνία και θα σηκώνεσαι απ’ τη σέλα. Επίσης όταν θα χρειαστεί να την μετακινήσεις σε κάποιο σημείο που την έχεις σταθμεύσει, θα δυσκολευτείς.

Αυτά όμως θα τα ξεχνάς κάθε φορά που θα ’χεις ξεκλέψει χρόνο για μια γρήγορη βόλτα, θα την βάζεις μπρος και θα απομακρύνεσαι από την πόλη για να βρεθείς στην αγαπημένη σου διαδρομή ενώνοντας τις ευθείες με τις στροφές με την ηδονική ροπή της, ξαπλώνοντας μαζί της σε μια παρατεταμένη καμπή μπροστά στο ηλιοβασίλεμα …

//Την Triumph Rocket 3R μας παραχώρησε για test ride η Triumph Motorcycles Hellas, Καλλιρόης 14, Αθήνα.

Διαβάστε ακόμα: Η Triumph γιορτάζει τον νέο James Bond με μια συλλεκτική μηχανή «Scrambler 1200»

TAGS :
μοτοσικλετα Μοτοσυκλέτα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook