10 αμερικανικές πίστες για ένα Grand Prix

Η τελευταία φορά που η Formula 1 επισκέφτηκε το Circuit of the Americas ήταν το 2019 οπόταν ο Lewis Hamilton (Mercedes, στη φωτογραφία) πήρε τον 6ο του Πρωτάθλημα. Τον αγώνα είχε κερδίσει ο Valtteri Bottas με την άλλη Mercedes. (photo Motor Sport Magazine)

Το Circuit of The Americas (COTA για τους φίλους), στο Austin του Τέξας, είναι η 10η διαφορετική πίστα που φιλοξενεί και φέτος, αυτό το Σαββατοκύριακο, το US Grand Prix F1 – το οποίο επέστρεψε στη χώρα το 2012 μετά από πέντε χρόνια απουσίας. Ενώ από του χρόνου θα υπάρχει και δεύτερο Grand Prix F1 στις ΗΠΑ, το Miami Grand Prix στο… Miami. Αυτές είναι οι άλλες εννέα.

Τον πρώτο σύγχρονο αγώνα F1, το 2000, στην επί τούτου διαφοροποιημένη πίστα στην Ινδιανάπολη κέρδισε ο Michael Schumacher (Ferrari) (photo Statesman).

Indianapolis, 19 Grand Prix: 1950-1960 (Indy 500), 2000-2007 (US Grand Prix)

Για 11 χρόνια η “Indianapolis 500” ήταν γύρος του Πρωταθλήματος F1, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έβριθε από ευρωπαϊκές συμμετοχές, όντας αγώνας αφενός ιδιαίτερα εξειδικευμένος και αφετέρου μακριά. Το πρώτο από τα σύγχρονα Grand Prix έγινε εκεί το 2000, μπροστά σε 250.000(!) θεατές, σε μια διαδρομή που περιλάμβανε κομμάτια της οβάλ πίστας, με ανάποδη όμως φορά.

Στo Sebring, έχοντας μείνει από βενζίνη λίγο πριν από την καρό σημαία, ο Jack Brabham τερματίζει 4ος σπρώχνοντας την Cooper-Climax του και κατακτώντας έτσι το Πρωτάθλημα του 1959 (photo Reddit).

Sebring, 1 Grand Prix: 1959

Ήταν ο τελευταίος αγώνας της χρονιάς με τους Jack Brabham, Stirling Moss και Tony Brooks να διεκδικούν τον τίτλο μέχρι το τέλος της. O αγώνας όπου ο Brabham, έχοντας μείνει από βενζίνη καμιά 300αριά μέτρα πριν από τον τερματισμό, κατάφερε να σπρώξει την Cooper-Climax του και να τερματίσει τελικά 4ος, κατακτώντας έτσι το Πρωτάθλημα, πριν λιποθυμήσει από την εξάντληση. Ήταν επίσης ο αγώνας με τον νεότερο νικητή στην ιστορία της F1 (τον 22χρονο Bruce McLaren), ρεκόρ που άντεξε μέχρι το 2003 όταν το έσπασε ο Fernando Alonso.

Riverside, 1 Grand Prix: 1960

Η πίστα της νότιας Καλιφόρνιας, φημισμένη για τα συνεχή πάνω-κάτω της, αλλά και για τη μεγάλη κεντρική ευθεία των 1,8 χιλιομέτρων, φιλοξένησε τον αγώνα του 1960 τον οποίο κέρδισε ο Stirling Moss με Lotus 18-Climax.

Oι Graham Hill (Lotus #6) και Jim Clark (Lotus #5) στον αγώνα του 1967 που κέρδισε ο Clark. Καθένας τους νίκησε στο Watkins Glen από τρεις φορές (photo Formula 1 Tumblr).

Watkins Glen, 20 Grand Prix: 1961-1980

Για τους περισσότερους η ωραιότερη πίστα της Β. Αμερικής. Βρίσκεται βόρεια της Ν. Υόρκης και αποτέλεσε για πολλά χρόνια το μόνιμο «σπίτι» για το Αμερικανικό Grand Prix. Οι Βρετανοί Graham Hill και Jim Clark κέρδισαν εκεί από τρεις φορές.

US Grand Prix West, Long Beach 1977: στην πρώτη στροφή μετά την εκκίνηση, ο νικητής Mario Andretti (Lotus-Ford #5) κοιτάει στον καθρέφτη του τον James Hunt (McLaren-Ford #1) να ίπταται πάνω από τον John Watson (Brabham-Alfa Romeo #7). (photo Motor Sport Magazine)

Long Beach, 8 Grand Prix: 1976-1983

Η «πίστα» στους δρόμους του Long Beach της Καλιφόρνιας που φιλοξενούσε το United States Grand Prix West ήταν διαβόητη για το ανώμαλο οδόστρωμα, αλλά και για τα γρήγορα κομμάτια της όπως εκείνα στις East Shoreline Drive και East Seaside Way. Ο αγώνας που έχει μείνει στην ιστορία είναι εκείνος του 1977, στον οποίο νίκησε ο Mario Andretti με Lotus.

Las Vegas, 2 Grand Prix: 1981-1982

Πίστα F1 σε parking καζίνου; Κι όμως, όλα γίνονται στο Las Vegas. Το οριοθετημένο με μπλόκια τσιμέντου parking του Caesars Palace Hotel & Casino στη Νεβάδα ήταν τόσο μεγάλο ώστε να φιλοξενήσει και το λεγόμενο Caesars Palace Grand Prix. Τον αγώνα, που έκρινε μάλιστα και τον τίτλο του 1981, κέρδισε ο Alan Jones (Williams-Ford) με τον τελικό πρωταθλητή Nelson Piquet (Brabham-Ford) να τερματίζει 5ος.

Detroit 1986: Nigel Mansell (Williams-Honda #5) και Ayrton Senna (Lotus-Renault #12) στην εκκίνηση του αγώνα που κέρδισε ο Βραζιλιάνος (photo f1since81).

Detroit, 7 Grand Prix: 1982-1988

Η προσθήκη του Grand Prix του Detroit το 1982 έκανε τις ΗΠΑ τη μόνη χώρα που φιλοξένησε τρία Grand Prix σε μια σεζόν. Η πίστα, που σε κανέναν δεν άρεσε, ήταν χαραγμένη στους δρόμους του κέντρου του Detroit περιλαμβάνοντας μια αλληλουχία από αργές στροφές 90°. Ο Ayrton Senna νίκησε εκεί τρεις φορές στη σειρά – ’86, ’87, ’88.

Dallas, 1 Grand Prix: 1984

«Το μόνο καλό», είχε πει ο Alain Prost για την πίστα σ’ ένα parking του Dallas, «είναι ότι το Detroit δεν ήταν τελικά και τόσο κακό». Τον μοναδικό αγώνα εκεί κέρδισε ο Keke Rosberg (Williams-Honda) με τον Nigel Mansell (Lotus-Renault) να καταρρέει εξαντλημένος προσπαθώντας να σπρώξει το δικό του μονοθέσιο στη γραμμή του τερματισμού, κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο του Τέξας.

Ο αγώνας του 1990 στους δρόμους του Phoenix έχει μείνει στην ιστορία για την τροχό-με-τροχό μονομαχία του Ayrton Senna (McLaren-Honda #27) με τον Jean Alesi (Tyrrell-Ford #4) που τελικά τερμάτισαν με αυτή τη σειρά. (photo Racefans net)

Phoenix, 3 Grand Prix: 1989-1991

Άλλη μια πίστα σε κεντρικούς δρόμους πόλης και πάλι κατακαλόκαιρο, την πρώτη χρονιά τουλάχιστον. Από τα 26 αυτοκίνητα μάλιστα που ξεκίνησαν το 1989, μόνο 6 τερμάτισαν. Ο αγώνας του 1990, που ευτυχώς έγινε την άνοιξη, ήταν αυτός που ανέδειξε αφενός το άστρο του Jean Alesi και αφετέρου την κυριαρχία του Βραζιλιάνου στους αγώνες σε street races και όχι μόνο στην Αμερική, φυσικά.

Διαβάστε ακόμα: Γύρος της Ιταλίας ’79. Πώς ο Gilles Villeneuve «κρέμασε» τον Walter Röhrl και τη Lancia.

TAGS :
F1 grand prix αυτοκίνητα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook