Ένας αιώνας Leica: Ο μύθος συνεχίζεται και στην ψηφιακή εποχή

Ο Henri Cartier-Bresson έλεγε: «’Οταν σουτάρω με τη Leica νιώθω να είμαι σαν ένα μεγάλο, ζεστό φιλί, σαν τη σφαίρα ενός ρεβόλβερ, σαν το ντιβάνι του ψυχαναλυτή».

Ακόμα κι αν δεν ασχολείσαι με τη φωτογραφία, το μάτι του μυαλού σου πάντα θά ‘ναι γεμάτο από κλισέ της Leica: από το κεφάλι του Τσε Γκεβάρα του Alberto Diaz Gutierrez ως την αντανάκλαση του χαμογελαστού φιλιού στον πλαϊνό καθρέφτη ενός αυτοκινήτου του Elliot Erwitt (1955).

Το θέμα είναι: γιατί ένα κομμάτι γυαλί και μέταλλο είναι καλύτερο από ένα άλλο; Γιατί ο αριστοκράτης και ο εστέτ ορκίζονται στο όνομα ενός μοντέλου της σειράς Μ, στιβαρού και μονοκόμματου; Ιδίως όταν κι ο τελευταίος άσχετος προτιμάει μια Canon PowerShot, για τις οικογενειακές φωτογραφίες, σαν τον γκόλφερ του Σαββατοκύριακου που στηρίζεται σ’ ένα Gallaway Big Bertha, βαυκαλιζόμενος ότι συμμετέχει στο Tiger Woods;

Η Ur-Leica, η πρώτη κάμερα του 1914.

Την απάντηση δίνει ο Cartier-Bresson: «’Οταν σουτάρω με τη Leica νιώθω να είμαι σαν ένα μεγάλο, ζεστό φιλί, σαν τη σφαίρα ενός ρεβόλβερ, σαν το ντιβάνι του ψυχαναλυτή». Η Leica είναι η πρώτη φωτογραφική μηχανή που χρησιμοποίησε φιλμ 135 mm, όμοιο με αυτό του κινηματογράφου. Ζυγίζοντας μόλις 377 γρ., με φακούς και μηχανισμούς θρυλικής ακρίβειας και ποιότητας, επιτρέπει στους φωτογράφους να γίνουν ένα μαζί της και να περνάνε απαρατήρητοι.

Leica M3, 1954. Leica M4, 1967.

Η πρώτη Leica άνοιξε διάφραγμα το 1914. Το όνομά της είναι σύντμηση του «Leitz Camera», από τον μαθηματικό Ernst Leitz που ίδρυσε την επιχείρηση το 1865. Ο μέγας εφευρέτης, όμως, ήταν ένας νεαρός Γερμανός μηχανικός ονόματι Oscar Barnak. Είχε τόσο σιχτιρίσει, κουβαλώντας το δεκάκιλο εξοπλισμό του, ώστε βάλθηκε να φτιάξει την πρώτη φωτογραφική μηχανή τσέπης.

Ο Henri Cartier-Bresson, o πατέρας του φωτορεπορτάζ, έλεγε ότι χωρίς τη Leica, τη γερμανική Rolls Royce του φακού, δε θά ‘χε γίνει ποτέ φωτογράφος.

Όταν η Leica παρουσιάστηκε στη Foire του Leipzig το 1925, τη βάφτισαν «Lilliput camera». Η επιτυχία ήταν άμεση, αφού η επιχείρηση με έδρα το Solms παρήγαγε 1.000 κομμάτια το 1927 και 100.000 έξι χρόνια αργότερα. Ήταν και είναι ένα από τα ομορφότερα μηχανικά αντικείμενα του κόσμου.

Ο ιδρυτής κι ο εφευρέτης: Ernst Leitz και Oskar Barnack.

Πέρυσι, γιόρτασε έναν αιώνα ζωής. Στο πρόγραμμα, ένα ολοκαίνουργιο εργοστάσιο – το Leitz Park, ειδικές εκδόσεις και η πανέμορφη Leica T. Φαίνεται ότι η εξαγορά της το 2004 από την οικογένεια Kaufmann έσωσε τη Leica, περνώντας την στην ψηφιακή εποχή, αλλά και σεβόμενη απόλυτα το παρελθόν της.

Αποτέλεσμα; Οι πωλήσεις αυξήθηκαν κατά 35%, στα $ 337 εκατ., παρότι το κόστος των νέων μοντέλων είναι γύρω στα $ 6.500 χωρίς το φακό. Τώρα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τους ιαπωνικούς γίγαντες, λανσάροντας και πιο οικονομικά μοντέλα. Γιατί αυτοί είναι οι πραγματικοί ανταγωνιστές, όχι τα tablets και τα smartphones.

Leica M5, 1971. Leica Μ6, 1984.

Έχοντας πάντα το ατού των φανταστικών φακών της, σκέπτεται τώρα να προχωρήσει σε καινοτομίες του στυλ να περνιώνται τα αρχεία στο cloud, ώστε να κάνει τους επαγγελματίες φωτογράφους να ζητοκραυγάσουν.

Κομψή, διακριτική, γερή, εύχρηστη και αξιόπιστη, η Leica ταξίδεψε σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Κάλυψε όλους τους πολέμους στο πλευρό των μεγάλων ανταποκριτών και απαθανάτισε τις ωραιότερες γυναίκες.

Leica R6, 1988. Leica M7, 2002.

Από μαύρη λάκα, επιχρωμιωμένη, επινικελωμένη ή μεταξωτή, η κουβέντα που λέει τα πάντα γι’ αυτό το αντικείμενο-φετίχ ανήκει στον φωτογράφο μόδας Jean Loup Sieff: «Η Leica έχει την ακατάβλητη ανθεκτικότητα του Jeep και την αναλλοίωτη κομψότητα της Aston Martin».

Διαβάστε ακόμα: Η εξωπραγματική «a7 Mark II» της Sony.