Έξι δεκαετίες F1: H επικράτεια των Gentlemen

Το αξεπέραστο look του Τζάκι Στιούαρτ άξιζε πολλά φιλιά. (Photo by Bentley Archive/Popperfoto/Getty Images)

’50s: Η επιτομή του στυλ

Στην εναρκτήρια περίοδο της Formula 1, πολλοί από τους οδηγούς ήταν bon viveurs που μετά τους αγώνες έσβηναν το περίσσευμα της αδρεναλίνης τους με σαμπάνια σε κοσμικά πάρτι, περιτριγυρισμένοι από εκτυφλωτικά, αφρώδη θηλυκά. Άλλοι προέρχονταν από εύπορα κοινωνικά στρώματα, ενώ δεν έλειπαν και οι γαλαζοαίματοι, όπως ο πρίγκιπας Μπιρά του Σιάμ, ο Ελβετός βαρόνος Εμανουέλ ντε Γκραφενριέ, ο Γερμανός κόμης Βόλφγκανγκ φον Τριπς και ο εκατομμυριούχος Ισπανός μαρκήσιος Αλφόνσο ντε Πορτάγκο.

Ο Τζουζέπε Φαρίνα έγινε γνωστός όχι μόνο ως ο μεγάλος νικητής του πρώτου αγώνα και πρώτος πρωταθλητής του θεσμού της F1, αλλά και ως ο «τζέντλεμαν του Τορίνο». Υψηλής κοινωνικής τάξης και με αέρα ασπρόμαυρου σινεμά, ήταν μια άκρως ενδιαφέρουσα περίπτωση σε επίπεδο στυλ. Ξενιστής βαθιάς κουλτούρας πάνω στο ρούχο, στιγμές νόμιζες ότι ξεπήδησε μέσα από το «Γατόπαρδο» του Βισκόντι, διανθίζοντας το «όλον» με κομψά αξεσουάρ: άλλοτε ένα φουλάρι, άλλοτε δερμάτινα γάντια, άλλοτε μια σαμπάνια στο χέρι…

Στέρλινγκ Μος. (Photo by Klemantaski Collection/Getty Images)

Ο Στέρλινγκ Μος –ένας από τους καλύτερους οδηγούς της ιστορίας– ήταν η επιτομή της «τζέντλεμαν» κομψότητας των ’50s. Υποστήριζε την αψεγάδιαστη ευρωπαϊκή αισθητική όχι μόνο όταν επέλεγε μια total white εμφάνιση, αλλά ακόμα κι όταν πρόβαρε στον καθρέφτη ένα ταπεινό Τ-shit ή την οδηγική του φόρμα με τους μεγάλους γιακάδες. Υπήρξε ο αφανής ήρωας μιας στυλιστικής εποχής κομμένης και ραμμένης στα κλασικά ανδρικά πρότυπα, τα οποία δεν επιβάλλονται, αλλά κατακτούν αβίαστα…

Ο πυρόξανθος Μάικ Χόθορν, ο πρώτος Βρετανός πρωταθλητής της F1, είχε ως σήμα κατατεθέν –πέρα από την καλοχτενισμένη χωρίστρα του– ένα πουά παπιγιόν! Το οποίο φορούσε ακόμα και κατά τη διάρκεια των αγώνων, ως ένας «Άλφι» των ’50s, που κόμπαζε για το στυλ του – χωρίς όμως ποτέ να προκαλεί παραπάνω απ’ όσο σήκωνε ο αστικός καθωσπρεπισμός της εποχής.

Ο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο με τη σύζυγο του. (Image by © Hulton-Deutsch Collection/Corbis)

Ο μεγάλος Αργεντινός Χουάν Μανουέλ Φάντζιο –ο οποίος κυριάρχησε τη δεκαετία του ’50 κατακτώντας πέντε τίτλους– ήταν σαφές ότι δεν κατέβαλε καμία προσπάθεια για να περπατήσει μέσα στο φαρδύ κοστούμι του. Επιμελημένος, αλλά όχι νάρκισσος, «φορούσε» το άκαμπτο ύφος του με την ευπρέπεια του κλασικού στυλ, αλλά και με το βλέμμα του «ημίτρελου» που δεν είναι διατεθειμένος να αφήσει το πόδι από το γκάζι. Από τα πιο προσφιλή του αξεσουάρ, ο μπερές υπαινισσόταν ότι ο οδηγικός αυτός μύθος δεν ήταν μια σαλονάτη εκδοχή, αλλά ένα αλάνι που δεν δίσταζε να βουτήξει τα χέρια του στο γράσο της μηχανής.

Ο νόμος του Έντσο Φεράρι. (Circuit της Monza)

Ο Έντσο Φεράρι, τέλος, ο άνθρωπος που εγκαθίδρυσε στα ’50s την αυτοκρατορία της Ferrari, πόνταρε στυλιστικά στη σιδηρά εικόνα του. «Οχυρωμένος» πίσω από μακριές καμπαρντίνες και κατάμαυρα γυαλιά ηλίου που θύμιζαν spy film, απέπνεε αβίαστα την old school πατίνα της προπολεμικής εποχής με τρόπο αυθεντικό και κομψό. Και, κυρίως, σε απόσταση από τους δανδήδες «φλώρους» που παρεπιδημούσαν στα ράλι.

Στην επόμενη σελίδα: ‘60s – Τα ξέφρενα πάρτι κι η dolce vita των οδηγών.

1 2 3 4 5 6

TAGS :
00s 50s 70s 80s 90s Formula1

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook