Ομολογώ πως είναι αρκετά συναρπαστικό να παρατηρείς το πώς αντιμετώπισαν οίκοι και σχεδιαστές για φέτος το καλοκαίρι το ενδεχόμενο μιας μετά-COVID εποχής. Σε γενικές γραμμές, τα ρούχα θέλουν να αποπνέουν αισιοδοξία, ελπίδα, χαρά της ζωής. Αυτό μεταφράζεται σε ζωηρά χρώματα, χύμα κοστούμια, χαρά του jogging (σινιέ βεβαίως, βεβαίως), extra-large παντελόνια για περισσότερη άνεση, αλλά και πιτζάμες που από το σεληνόφως περνάνε στον καυτό ήλιο των τροπικών. Μαζί μ’ αυτά, παίζουν πολύ τα έντονα λουλουδάτα μοτίβα, η έκρηξη των εμπριμέ κάθε είδους, και κυρίως η ηγεμονία των παστέλ χρωμάτων, καθώς αναδύουν τρυφερότητα και ζεστασιά. Όλα τούτα στο πλαίσιο μιας μόδας ολίγον άφυλης, πάντως εφηβικής.
1. Το χρηστικό Workwear
H μόδα εξακολουθεί να εξερευνά τις διάφορες όψεις της «στολής», με έμφαση τούτη τη σεζόν στον κόσμο της εργασίας. Ο Kenzo του δίνει και καταλαβαίνει μ’ έναν ορυμαγδό από τσέπες, ενώ ο Lemaire τιμά ένα στρατιωτικό πνεύμα κατά βάση μονοχρωματικό. Το ίδιο κάνουν Gucci και Zegna. Όλα αυτά πακέτο με μια μανία για το look safari που κρατάει από πέρυσι (βλ. Balmain). Φέτος το καλοκαίρι, μπορεί να μοιάσουμε με μαχητές της Αποκάλυψης (πράγμα που ισχύει).
2. Marine look
Εντάξει, πάντα trendy και αγαπητό, με αξιοσημείωτη την επανερμηνεία της μαρινιέρας. Μπροστάρηδες εδώ οι Burberry, Boss, Casablanca και οι ελαφρώς oversized δημιουργίες των Dolce & Gabbana.
3. Τα φαρδιά παντελόνια
Το νέο σικ ριμάρει με την ελευθερία και την άνεση. Κατόπιν τούτου, το παντελόνι οφείλει να είναι XXL. Προτιμήστε τα φυσικά χρώματα, από μπεζ ως μπλε παστέλ, όπως σε Armani και Hed Mayner. Η Gucci κι η Hermès τους δίνουν έναν ρετρό αέρα, ενώ ο Rick Owens τα θέλει πιο σπορτίβικα και να χωράνε δύο μέσα.
4. Οι αναπόφευκτες βερμούδες
Απ’ ό,τι φαίνεται είναι σαν τις ρακέτες στην παραλία. Δεν υπάρχει περίπτωση να τη γλιτώσεις. Τώρα, σειρά έχουν οι φαρδιές, μόλις πάνω από το γόνατο. Από χρώματα, οι μπλε, οι λιλά, οι γκρίζες και οι εμπριμέ.
5. Πουκαμισιές
Για φέτος, το πουκάμισο γίνεται statement, αυτό που συνοψίζει το στυλ σας. Διακατέχεται από δημιουργική διάθεση είτε με ποπλίνες κομμένες σε τραπεζοειδή σχήματα (Issey Miyake Homme Plissé) είτε τσαλακωμένα και διπλωμένα σε στυλ οριγκάμι μέσα από το παντελόνι στους Dolce & Gabbana ή την Hermès.
6. Φανταχτερά χρώματα
Καλά μιλάμε για πολύ φλούο. Κίτρινο του λεμονιού, ροζ νέον, πράσινο ελεκτρίκ, κόκκινο κερασί, μανταρινί… Ε, δεν είναι και τα πιο εύκολα χρώματα να φορέσεις. Ωστόσο, αν το παίξεις σωστά, μπορεί και να δουλέψει. Αν προσέξετε τις προτάσεις του Dior ή του Kim Jones, θα δείτε ότι συνδυάζουν πινελιές από νέον με ένα ουδέτερο ντύσιμο. Αυτός είναι κι ο τρόπος να φέρετε βόλτα την τάση. Οι Versace, Fendi και Dries Van Noten φαίνεται επίσης να την έχουν δαμάσει με μπρίο.
7. Η κυριαρχία του παστέλ
Pastel splash. Μπάνιο αισιοδοξίας σε λιλά και ροζ μπομπόν, σε κίτρινο της μουστάρδας ή της μυρτιάς. Το δρόμο δείχνει ο Raf Simons με τα όλο χάρη 70’s ρούχα του, ο Versace ή η MSGM.
8. Κιμονό και πιτζάμες
Πιτζάμες φορεμένες σε στυλ Julian Schnabel ή Marcello Mastroianni την εποχή του Διαζύγιο α λα Ιταλικά, κομψότητα εκλεπτυσμένη φορεμένη από νυχτοπούλια, στολισμένη με αφηγήσεις σε έντονα χρώματα. Και μαζί τα εξαφανισμένα εδώ και κάποια χρόνια κιμονό, στα οποία έχει προστεθεί ένα μοντέρνο twist από τους Martine Rose, Dunhill και Ambsuh.
9. Flower power
Βρίσκονται παντού. Τα άνθη, ντε. Στο έντονο, όχι το διακριτικό και αιθέριο. Το πολύ φρέσκο και ανθισμένο. Με ρετρό αισθητική στον YSL, σε τεράστιους ιβίσκους που έσπειραν ο Tom Ford και ο Paul Smith αυτοπροσώπως, στο πιο αφηρημένο από Burberry, Giorgio Armani και Fendi βγάζουν εκείνη την ανεμελιά στην οποία όλοι προσδοκούμε.
10. Και το μαγιουδάκι
Το σλιπ στυλ Speedo επιστρέφει μετά από καιρό δριμύτερο και πλουμιστό και γίνεται το σήμα κατατεθέν της πρώτης κολεξιόν της Givenchy που υπογράφει ο Matthew Williams.
Συνοψίζοντας όλα τα παραπάνω: Όσοι από εσάς δεν πολυασχολήστε, αλλά θέλετε να μη νιώθετε παντελώς άσχετοι, σημειώστε ότι ένα λευκό total look ή τουλάχιστον ένα άσπρο παντελόνι, τα μιλιτέρ ρούχα, τα καρό και τα εμπριμέ μοτίβα, το στυλ σαφάρι συν το μαύρο που ποτέ δεν πεθαίνει, θα σας βγάλουν ασπροπρόσωπους.
11. BONUS: Η τάση του gender-neutral ή gender-fluid
Μετά, όμως, απ’ όλα αυτά τα ωραία και διασκεδαστικά, θα ήθελα να σταθώ σ’ αυτό το «no gender» περιβάλλον μέσα στο οποίο κινείται τελευταία η ανδρική μόδα. Το ρούχο, βασικό μέσο επικοινωνίας, γίνεται όλο και περισσότερο «άφυλο», gender- neutral ή gender-fluid. Πέρα όμως από την ανάδυση μιας νέας αισθητικής, τι ακριβώς μας λέει αυτό;
«No gender» σημαίνει πως αντιλαμβάνεσαι το φύλο ως μία κοινωνική κατασκευή και όχι μια βιολογική πραγματικότητα. Ο όρος υποδηλώνει τη φαντασίωση μιας ουτοπίας όπου τα σημάδια της διαφοροποίησης έχουν σβηστεί, έναν κόσμο χειραφετημένο όπου το φύλο φαντάζει ως αξεσουάρ, σχεδόν παρελκόμενο.
Οι ηλικίες 18 έως 30 μοιάζει να θέλουν να καταργήσουν τα σύνορα μεταξύ αρσενικού/θηλυκού. Το φαινόμενο δεν φαίνεται να είναι μια εφήμερη τάση. Αυτή η ταυτότητα μπορεί να μην είναι απλώς μια μόδα, αλλά η μόδα φροντίζει να την οικειοποιηθεί.
Το «gender-neutral» απορρίπτει τα διπολικά σχήματα (αρσενικό – θηλυκό) και φαίνεται να ακολουθεί τα βήματα που έκαναν προγενέστερες καλλιτεχνικές και μουσικές απόπειρες. Ωστόσο, η διαφορά εδώ είναι πως το φαινόμενο δεν έχει να κάνει με την καλλιτεχνική σφαίρα, αλλά με χώρους συναλλαγής, όπως τα κοινωνικά δίκτυα. Απολαμβάνει επίσης μιας κάποιας θεωρητικής νομιμοποίησης, καθώς βασίζεται στις queer θεωρίες και τις σπουδές φύλου που παίζουν πολύ στα αμερικανικά πανεπιστήμια.
Άραγε σχετίζεται με το «unisex» που ανέπτυξε ο Pierre Cardin με την περίφημη κολεξιόν του Cosmocorps το 1967; Με το «φόρεμα για άνδρες» του Jacques Esterel το 1966, πολύ πριν από την ανδρική φούστα του Jean-Paul Gaultier το 1985; Ή μήπως με τη φουτουριστική μόδα του Rudi Gernreich της δεκαετίας του ’70, όπου κάθε διάκριση φύλου (τριχοφυΐα, μήκος ρούχων) εξαφανίζεται; Νομίζω πως αυτή η τωρινή μόδα επιζητά ακριβώς την απόλυτη ουδετερότητα, να μην κάνει μόδα και να μην εγγράφεται στους διακριτούς εκείνους κώδικες που βρίσκονται στην πηγή της μόδας.
Η αντρική γκαρνταρόμπα, σεζόν με τη σεζόν, χάνει τα άρρενα χαρακτηριστικά της, τα όρια θολώνουν. Ένα σωρό αγοράκια εκεί έξω δεν διστάζουν να βάλουν τα φορεματάκια τους, να μακιγιαριστούν και να περπατήσουν γεμάτα αυτοπεποίθηση πάνω σε τακούνια.
Μπροστά στη ρευστότητα των ενδυματολογικών επιθυμιών, οι αντιδράσεις των σχεδιαστών είναι διαφωτιστικές. Ο Rad Hourani και η κολεξιόν του Unisexe του 2013 στόχο είχαν να υπενθυμίσουν ότι στη μόδα το ρούχο αφήνει τη θέση του στο άτομο. Μπορούμε να θεωρήσουμε αυτό το αξίωμα ως την αφετηρία του gender-neutral που υιοθέτησε η βιομηχανία των συρμών, και πριν απ’ αυτήν οι χίπις της δεκαετίας του ’70 και οι grunge-ιστές εκείνης του ’90.
Εν τω μεταξύ, σημαντικό ρόλο έχει παίξει και η ιαπωνική μόδα με τις καθαρές και απλές γραμμές της. Παράδειγμα, τα ιστορικά κομμάτια του Yohji Yamamoto ή, πιο πρόσφατα, εκείνα του Masayuki Ino.
Τώρα, είναι οι μάρκες της fast-fasjion που σέρνουν το χορό: Zara (Ungendered), H&M, Selfridges (Agender), Asos (Collusion). Όλες αυτές, για να μπορέσουν να παρουσιάσουν κάτι νέο στο πλαίσιο του gender-neutral, αναγκαστικά ακολουθούν τη γενικότερη τάση της αθλητικής μόδας, η οποία επιτρέπει πιο εύκολες προσεγγίσεις, δίχως να προκαλούν σοβαρή κατάτμηση στην αγορά των καταναλωτών.
Διαβάστε ακόμα: Πώς να φοράς τα κοστούμια χωρίς να σε φοράνε.