Η επιστροφή των “αλήτικων” Beatle boots

Το αγαπημένο παπουτσάκι των Mod’s του ’60, το “winklepicker” έγινε μποτάκι και διαδόθηκε ενθουσιωδώς χάρη στα Σκαθάρια.

Φαντάζομαι πως αποδέχεστε ότι κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει τις προτιμήσεις του, χωρίς ντε και καλά να υπάρχει πάντα μια λογική εξήγηση που να τις αιτιολογεί. Προτού λοιπόν αρχίσω να σας τσαμπουνάω τα δικά μου, θεωρώ εποικοδομητικό να αναφερθώ στη γενεαλογία του αντικειμένου.

Το υπόδημα, χαμηλό μποτίνι με δυο πλευρικά ελαστικά, προοριζόταν αρχικά για ιππικές δραστηριότητες. Ως επαγγελματίας ποδολάγνος, ο J. Sparkes Hall φρόντισε να φασκιώσει τοιουτοτρόπως τα αβρά ακροδάχτυλα της βασίλισσας Βικτωρίας εν έτει 1836. Η θηλυκή προέλευση του παπουτσιού δεν στερείται σημασίας. Τονίζει το γυναικείο αστράγαλο σφίγγοντάς τον, αφήνει σε κοινή θέα να βρυχάται η γάμπα μιας αμαζόνας.

Δυστυχώς, από ερεθιστική φοραδίσια σαγή, το πατούμενο μετεξελίχθη σε ανδρική υπόθεση. Γιατί; Φταίει η εξέχουσα πρακτικότητά του σε μια εποχή που αρχίζει να δοξάζει την ταχύτητα. Συνδυάζει τα πλεονεκτήματα των παπουτσιών χωρίς κορδόνια με κείνα των κορδονάτων. Το μπαινοβγάζεις με χαρακτηριστική άνεση. χρησιμοποιώντας ό,τι λάχει: στιλό, χάρακες, κατσαβίδια, μυγοσκοτώστρες…

Έτσι, για καιρό, κατοικοήδρευε στη συνοικία Chelsea του Λονδίνου: οι αξιωματικοί της φρουράς δεν έχαναν χοροεσπερίδα χωρίς να φοράνε τις παραδοσιακά μαύρες και γυαλιστερές Chelsea boots τους. Από εκεί, φτάσαμε στη δεκαετία του ’60. Όπου το αγαπημένο παπουτσάκι των Mod’s της εποχής, το “winklepicker” (όπερ κυριολεκτικά σημαίνει “συλλέκτης κοχυλιών”) έγινε μποτάκι και διαδόθηκε ενθουσιωδώς χάρη στα Σκαθάρια.

Οι Μοντερνιστές πρόκριναν εκείνο με τη μυτερή μύτη, σε αντίθεση με τους Teddy Boys που προτιμούσαν αυτό με την τετραγωνισμένη.

Μάλιστα, σύμφωνα με το μύθο, οι Μοντερνιστές πρόκριναν εκείνο με τη μυτερή άκρη, σε αντίθεση με τους Teddy Boys που προτιμούσαν αυτό με την τετραγωνισμένη μύτη, το λεγόμενο “creeper”. Οι δύο αυτοί βασικοί τύποι όχι μόνο διατηρούνται ως τις μέρες μας αλλά κι όλοι οι μεγάλοι οίκοι τους περιλαμβάνουν, έστω σε παραλλαγές, στις συλλογές τους.

Ο πρώτος, ο μυτερός, είναι συνήθως από δέρμα, πιο ροκάδικος, έχει την τάση να μεγαλώνει το πόδι και φορέθηκε απ’ τους στρατιώτες της Αυτοκρατορίας στον “Πόλεμο των ‘Αστρων” σε λευκό. Κατ’ εμέ διαθέτει τη μεγαλύτερη κομψότητα και πρέπει να συνοδεύεται αυστηρά από slim ρούχα.

Ο δεύτερος μου είναι παγερά αδιάφορος, καθότι άχαρος. Φέρνει σε chukka boot, είναι στρογγυλεμένος, συνήθως από καστόρι και σ’ ένα στιλ πιο rétro/indie. Θα το φορέσετε με ένα chino με γυρισμένα τα μπατζάκια κι ένα ζακάρ πουλόβερ.

Γενικά, οι Chelsea boots θεωρείται ότι είναι very british μ’ ένα κοστούμι, ιδανικά σπορ με tweed κι ότι προσθέτουν κομψότητα σ’ ένα κοτλέ παντελόνι. Προσωπικά, τις θεωρώ ένα βαρετό πατούμενο, ιδίως από τη στιγμή που κυκλοφορούν τόσο κομψές μπότες εκεί έξω. Όσοι, όμως, τις γουστάρουν θα πρέπει τουλάχιστον να τις φοράνε κατά τρόπο που να φαίνονται τα λάστιχα στο πλάι. Διαφορετικά, εξοντώνεται η όποια προσωπικότητα διαθέτουν ως παπούτσι.

Διαβάστε ακόμα: Τα sneakers φοριούνται με κοστούμι;

TAGS :
beatle boot chelsea μπότες

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook