Q&A

Αρχικά, το κόψιμό της ήταν ίσιο, ώστε να επιτρέπει τον αερισμό της γάμπας και να επιτρέπει μια σχετική άνεση στις κινήσεις, το δε μήκος έφτανε λίγο πάνω απ’ το γόνατο. Εξαιτίας της μόδας διάφορες παραλλαγές έκαναν την εμφάνισή τους. (Φωτογραφία: The Wall Street Journal)

Καθότι σοβαροί άνθρωποι, τις παλιές μας τις βερμούδες τις αντικαθιστούμε τον Απρίλη. Τότε είναι που αρχίζουν κι ανεβαίνουν οι θερμοκρασίες. Πολύ, όχι λίγο. Χώρια ότι κάπου εκεί γύρω πέφτει το Πάσχα κι όλο και σε κάποια νήσο θα βρεθούμε. Εντάξει, ένα εξάμηνο μόνο τις φοράμε – να μη σώσουμε-, αλλά δεν μπορείς να κάνεις και διαφορετικά.

Όπως πολλά ρούχα της ανδρικής γκαρνταρόμπας, έλκει την καταγωγή της από το σύμπαν των στρατιωτικών. Κατά τα λεγόμενα, πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές του 19ου αι., τότε που οι Άγγλοι στρατιώτες που είχαν μετατεθεί στο αρχιπέλαγος των Βερμούδων ζήτησαν μια στολή πιο πρόσφορη για τις τοπικές κλιματικές συνθήκες. Έτσι, το παντελόνι τους κόντυνε μέχρι πάνω από το γόνατο, αλλά το υπόλοιπο της στολής διατήρησε την αρχική του μορφή: ψηλές κάλτσες, γραβάτα και μπλέιζερ. Στη συνέχεια, η βερμούδα θεωρήθηκε τόσο βασική ώστε έγινε η εθνική στολή εκείνης της περιοχής του κόσμου.

Γύρω στο 1880, γίνεται το χαρακτηριστικό ρούχο των παιδιών, το οποίο δεν θα ονομαστεί βερμούδα, αλλά κοντό παντελονάκι. Πριν τα παιδιά δεν φορούσαν ειδικά ρούχα: τα έντυναν όπως τους μεγάλους σε μινιατούρα.

Να ξέρετε πως η ορίτζιναλ βερμούδα έχει μεγάλες ομοιότητες με τα chinos. Φτιάχνονταν από ένα είδος υφάσματος από μπεζ βαμβάκι για τις ανάγκες του στρατού της εποχής.

Το κοντό παντελονάκι γίνεται δημοφιλές στις αρχές του 20ου αι. από τα προσκοπάκια. Και στη συνέχεια, γίνεται η υποχρεωτική στολή του σχολείου, ασχέτως εποχής.

Σε ό,τι αφορά τον κόσμο των ενηλίκων, το σορτς και η βερμούδα κάνουν την εμφάσισή τους στην ανδρική γκαρνταρόμπα την ίδια στιγμή με τις διακοπές μετ’ αποδοχών τη δεκαετία του 1930.

Τον Αύγουστο του 1953, το περιοδικό LIFE κυκλοφόρησε με το άρθρο «Οι άνδρες δοκιμάζουν τις βερμούδες στην πόλη». Η «επανάσταση» της βερμούδας μόλις είχε αρχίσει. (Φωτογραφία: LIFE)

ΔΙΑΛΕΓΟΝΤΑΣ ΒΕΡΜΟΥΔΑ

Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που πρέπει κάποιος να λαμβάνει υπ’ όψιν του και, για να λέμε την αλήθεια, τα περισσότερα έχουν σχέση με το πώς θέλετε να το παίξετε. Είτε αυτό αφορά στο ύφασμα, στο κόψιμο ή στα διάφορα άλλα χαρακτηριστικά της.


Διαβάστε ακόμα: Τι στην ευχή σημαίνει αυτό το smart casual που βάζουν στις προσκλήσεις;


Σήμερα, μετράμε το μέγεθος μιας βερμούδας με τον ίδιο τρόπο που το κάνουμε για ένα παντελόνι ή ένα τζην. Κατά συνέπεια, θα πάρουμε το ίδιο μέγεθος με εκείνο που φοράμε για ρούχα λίγο πιο μακριά. Συνήθως πάντως βρίσκουμε το σύστημα των παγκόσμια καθιερωμένων μεγεθών, ήτοι: XS = 28, S = 29-30, M = 32, L = 34, XL = 36 κ.λπ.

Να ξέρετε πάντως πως η ορίτζιναλ βερμούδα έχει μεγάλες ομοιότητες με τα chinos. Φτιάχνονταν από ένα είδος υφάσματος από μπεζ βαμβάκι για τις ανάγκες του στρατού της εποχής. Η κανονική βερμούδα διαθέτει συνήθως τέσσερις τσέπες, εκ των οποίων οι δύο στα οπίσθια που κλείνουν μ’ ένα κουμπί. Η μέση έχει θηλιές για τη ζώνη και κλείνει επίσης μ’ ένα κουμπί. Αρχικά, το κόψιμό της ήταν ίσιο, ώστε να επιτρέπει τον αερισμό της γάμπας και να επιτρέπει μια σχετική άνεση στις κινήσεις, το δε μήκος έφτανε λίγο πάνω απ’ το γόνατο. Εξαιτίας της μόδας διάφορες παραλλαγές έκαναν την εμφάνισή τους. Θα αναφέρω εδώ τέσσερις κατηγορίες.

Η σικάτη βερμούδα έκανε την εμφάνισή της χάρη στους δημιουργούς της υψηλής ραπτικής που παρουσίασαν κοντά κοστούμια στα ντεφιλέ τους. Από μια άποψη, πρόκειται για την ίδια την ουσία της βερμούδας, αφού κατά βάση αποτελεί μέρος μιας στολής.

Get the look:

Αριστερά: J. Crew. Κέντρο: The Idle ManΔεξιά: Zara.

Η casual
Είναι η βερμούδα που πλησιάζει περισσότερο την ορίτζιναλ. Χονδρικά πρόκειται για ένα κοντό chino που φτάνει πάνω από το γόνατο. Αν κάποτε ήταν ίσια, τώρα είναι πιο εφαρμοστή και τη βρίσκεις σε παραλλαγές. Μερικές φορές πάει ως και τη μέση της γάμπας και έχει μεγάλη πέραση τα τρία τελευταία χρόνια. Τη βρίσκεις επίσης με ρεβέρ, αλλά και σε έντονα χρώματα ή εμπριμέ. Σε γενικές γραμμές, έχει διατηρήσει το αρχικό της ύφασμα και φοριέται με (σχεδόν) τα πάντα. Παρ’ όλα αυτά, μπορείς να τη βρεις και σε λινό ή πιο ακριβά υλικά.

Αριστερά: Dolce & Cabbana. Κέντρο: Wooster + Lardini. Δεξιά: Thom Browen.

Η σικάτη
Έκανε την εμφάνισή της στα τέλη της δεκαετίας του 2010, χάρη στους δημιουργούς της υψηλής ραπτικής που επιχείρησαν να παρουσιάσουν κοντά κοστούμια στα ντεφιλέ τους. Από μια άποψη, πρόκειται για την ίδια την ουσία της βερμούδας, αφού κατά βάση αποτελεί μέρος μιας στολής, πράγμα που της προσδίδει μια κάποια επισημότητα. Τα τελευταία μάλιστα χρόνια έκαναν την εμφάνισή τους και πιο “tailored” εκδόσεις της. Της πρόσθεσαν λεπτομέρειες που έβρισκες μέχρι τώρα μόνο στα παντελόνια των καλών κοστουμιών: γλώσσες για το στερέωμα της ζώνης, υφάσματα από εκλεκτό ιταλικό λινό, ράψιμο sur mesure, από πάνω μπλέιζερ και κάτω φίνα παπούτσια χωρίς κάλτσες. Αν το look σας φαίνετε υπερβολικό, δεν χρειάζεται να υιοθετήσετε όλο το συνολάκι. Μια βερμούδα κι ένα πουκάμισο αρκούν.

Σε ό,τι αφορά τα μοτίβα: Ξεχάστε κοκοφοίνικες, ντεγκραντέ, βουλίτσες, άγκυρες και κρανία.

Αριστερά: J. Crew. Κέντρο: Polo Ralph Lauren. Δεξιά: Η&Μ.

Η εργατική
Το σχέδιο αυτής της βερμούδας είναι εμπνευσμένο από τα στρατιωτικά παντελόνια “baggy”. Πρόκειται συνεπώς για ένα στυλ πολύ πιο πρόσφατο από εκείνο του προκατόχου του. Διαθέτει συνήθως δύο επιπλέον τσέπες στο ύψος των μηρών και είναι πιο φαρδιά. Θα μπορούσε κάποιος να την ταυτίσει με τον Manu Chao ή τον Tony Hawk, αλλά η στρατιωτική επιρροή στην ανδρική μόδα της δεκαετίας 2010 την κάνει ένα είδος ρούχου λιγότερο περιορισμένου. Αν την κλασική βερμούδα τη φοράς σε στιγμές χαλάρωσης, η “βερμούδα-cargo” έχει πιο cool εικόνα. Συνήθως, τη βάζεις τις μέρες που σκάει ο τζίτζιρας μ’ ένα γραφίστικο t-shirt. Να ταιριάζουν, όμως, please.

Αριστερά: Topman. Κέντρο: Mango. Δεξιά: River Island.

Το τζην σορτσάκι
Το βλέπω ν’ έρχεται και να με επαναφέρετε στην τάξη: «Ναι καλά, το τζην σορτσάκι δεν έχει καμία σχέση με βερμούδα». Σε ποια κατηγορία ρούχου να το εντάξουμε λοιπόν; Αν μη τι άλλο, διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά και πλήθος ομοιότητες. Αν υποθέσουμε ότι γεννήθηκε στην αμερικανική έρημο στις αρχές της δεκαετίας του 1900, το μυαλό μας πάει κυρίως στα ‘60s με τον εντυπωσιακό εκδημοκρατισμό των τζην. Τότε που ο τάδε τυπάκος έκοβε το τζην του μάρκα δείνα πού ‘χε φθαρεί στα γόνατα, για να φτιάξει ένα σορτσάκι. Αυτό είναι κι ένα από τα πλεονεκτήματα του ρούχου. Δεν χρειάζεται άψογα φινιρίσματα για να κάνει την εμφάνισή σου συμπαθή.

Τέλος, σε ό,τι αφορά τα μοτίβα: Ξεχάστε κοκοφοίνικες, ντεγκραντέ, βουλίτσες, άγκυρες και κρανία.

 

Διαβάστε ακόμα: Κύριοι, μην ντρέπεστε πια για το δασύτριχο στήθος σας.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top