Aριστερά: λευκό πουκάμισο της Falconeri. Δεξιά: ο Daniel Craig με το λευκό πουκάμισο να «γράφει» πάνω του.

Για τους άντρες, το άσπρο πουκάμισο είναι το ακριβές αντίστοιχο του little black dress. Κατάλληλο για κάθε περίσταση, ανεξαρτήτως αμφίεσης. Η σίγουρη λύση της γκαρνταρόμπας μας, ο καλύτερος φίλος όλων εκείνων που δεν το έχουν με το στυλ. Αλλά είναι λάθος να νομίζουμε πως προσφέρει μόνον ασφάλεια, ώστε να μην είμαστε ποτέ εκτός τόπου και χρόνου.

Το άσπιλο λευκό πουκάμισο προσφέρει το ιδανικό άλλοθι στον φορέα του. Με τις εκδοχές του να υποστηρίζουν τα μάλα το ρόλο του. Με φουσκωμένα μανίκια, γινόμουνα σωματοφύλακας και πειρατής όταν ήμουν φοιτητής. Με τη γραβάτα του και τα μανικετόκουμπά του, σε κάνει σοβαρό και δυναμικό λαμόγιο. Φαρδύ, φέρνει σε ρομαντικό ποιητή, προσδίδοντας πρόσθετη αξία στις ρίμες σου.

Ο Φρανκ Σινάτρα δεν πήγαινε πουθενά χωρίς τα λευκά του πουκάμισα (Φωτογραφία: gq-magazine.co.uk).

Το λευκό πουκάμισο είναι το ανδρικό αντίστοιχο του little black dress.

Δεν είναι κλασικό· είναι θεμελιώδες. Ένα cult item που διαρκώς επανεφευρίσκει τον εαυτό του· ο παρθένος καμβάς πάνω στον οποίο ζωγραφίζεις την ψυχούλα σου. Ένα ρούχο με τεράστια ιστορική και συμβολική αξία. Κατορθώνοντας να γίνει έμβλημα της ανέμελης κομψότητας μόλις του ανοίξεις δυο κουμπιά. Ή επαγγελματική στολή με μια γραβάτα. Ή σύμβολο αρρενωπότητας και εξουσίας. Που διακαώς θέλουν να προσεταιριστούν οι γυναίκες μετά το πρωινό ξύπνημα.

Είναι ο επίσημος καλεσμένος πολιτικών και θρησκευτικών «τελετών». Έχει θέση από παρουσιάσεις powerpoint και εξ αποστάσεως συνεδρίες ώς θεματικές βραδιές «Μάτια ερμητικά κλειστά». Αφήνει χώρο σε κάθε λογής αξεσουάρ και χρώματα, χωρίς ποτέ να χάνει τη λάμψη του.

Jean-Paulo Belmondo και Benedict Cumberbatch: ωδή στο λευκό πουκάμισο.

Γιατί είναι η ζωή, η αθωότητα του νεογέννητου, η θρησκευτική αγνότητα. Αλλά κι ο θάνατος της άσπρης γενειάδας του μυστικιστή. Και μετά τον Εκατονταετή πόλεμο, η λευκή σημαία γίνεται το ζωοποιό αίτημα της λήξης των εχθροπραξιών.

Οπότε, το λευκό πουκάμισο μπορεί να γίνεται ένα βολικό πασπαρτού. Αλλά ακριβώς γι’ αυτό απαιτεί το σεβασμό. Μέσα από το κόψιμο, το υλικό, την ομορφιά του γιακά του.

Ένα μαύρο πουκάμισο προορίζεται για βραδιές πόκερ μεταξύ σκληρών παικτών.

Πρόσφατο αντίπαλον δέος το μαύρο πουκάμισο των γκαρσονιών, των Καννών και των μαφιόζων της κακιάς ώρας. Όλοι μας κάποτε το υιοθετήσαμε παριστάνοντας το bad boy.

Δεν πρόκειται για μια αναστροφή. Το μαύρο, έχει το κακό να απαιτεί επιπλέον προσπάθεια. Οι πουρίστες θα ισχυριστούν ότι πρόκειται για μη χρώμα. Ισχύει, αλλά τα ρούχα είναι φορείς κουλτούρας. Το μαύρο έχει πίσω του από  γκροτέσκο Μουσολίνι μέχρι λεβέντες Κρητικούς. Ως εκ τούτου, ο συνδυασμός μαύρο πουκάμισο-μπεζ chino δεν φαντάζει ιδιαίτερα ελκυστικός.

Το μαύρο πουκάμισο του Τιμοτέ Σαλαμέ (Φωτογραφία: helsea Lauren/Variety/REX/Shutterstock ). 

Το μαύρο δεν είναι οι πίνακες του Soulages
ή οι σκηνικές εμφανίσεις του Dick Rivers. Όσο και να προσπαθεί ο Kenzo. Ένα μαύρο πουκάμισο προορίζεται για βραδιές πόκερ και απευθύνεται -στην καλύτερη- στην πανίδα των backstage: Μόνο και μόνο γιατί, στις συναυλίες, την προσοχή δεν πρέπει να τραβούν οι τεχνικοί.

Αριστερά: μαύρο πουκάμισο της Dirty Laundry. Δεξιά: ο Τζόνι Κας με το κλασικό μαύρο πουκάμισό του.

Και μετά είναι η παράσταση με την καλή σας. Κάποιες φορές το μαύρο από πρωταγωνιστής θέλει να μετατρέπεται σε προστατευτική σκιά: Όταν εκείνη στέκεται δίπλα σας, ανθισμένη και πολύχρωμη, με την ομορφιά της να απαθανατίζεται στη ρετίνα του φακού.

Δύο φίλοι, κοινή ενδυματολογική προσέγγιση: Μπρους Σπρίνγκστιν και Μπαράκ Ομπάμα με μαύρα πουκάμισα (Φωτογραφία: Rob DeMartin).

Αλλά το εγχείρημα κρύβει παγίδες. Δεν νομίζω ότι έχετε καμιά όρεξη να φέρνετε σε αποκαμωμένο πλέον latin lover, όπως ο Antonio Banderas. Χώρια ότι τις περισσότερες φορές χαρίζει μια όψη νεκροζώντανου με χλωμή επιδερμίδα και κόκκινα μάτια. Ούτε δείχνει ωραίο σε ξανθούς με μπιμπίκια.

Και, μα τον Λούσιφερ, ποτέ μην το μοστράρετε με περίεργους γιακάδες και χρωματιστά κουμπάκια. Επίσης: ο συνδυασμός μαύρο πουκάμισο με λευκό παντελόνι είναι για τα πανηγύρια. Το μαύρο αγαπάει το μινιμαλισμό.

Κατά τη γνώμη μου, μόνον ένα total look σε μαύρο, πιο εύκολο να το φέρετε βόλτα, μπορεί να δείχνει κομψό, σοφιστικέ και ιδιοσυγκρασιακό. Και δέχομαι πως μπορεί να του πάει μια ιβουάρ πλεχτή γραβάτα. Όμως, μην το παρακάνετε κατά τη διάρκεια του θέρους. Εκτός κι αν είστε Βεδουίνος.

Διαβάστε ακόμα: Η ομορφιά της πλεκτής σουέντ ζώνης.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top