Style: "70's look"

Style: “70’s look”.

Πρόκειται για αντονομασία: borsalino σημαίνει καπέλο, αλλά σημαίνει επίσης μια εποχή, ένα στυλ, έναν τρόπο ζωής και ντυσίματος, βγαλμένο κατευθείαν από τις αφίσες του Μαρσέλο Ντούντοβιτς (1878-1962) –ενός από τους μεγαλύτερους Ιταλούς poster artists– με ραφινάτους κυρίους, απεικονισμένους προφίλ ώστε να αναδεικνύεται το σχήμα του, οι οποίοι κυκλοφορούνε μέσα σε Bugatti και Isotta-Fraschini ή θυμίζουν τους γκάνγκστερ του ’30. Γι’ αυτό και γράφετε πάντα με πεζά.

Ποιος δεν θυμάται την ταινία με τον Ντελόν και τον Μπελμοντό, με την κλασική αυτή ρεπούμπλικα με το φαρδύ γείσο και τις απαλές δαχτυλιές στην καλότα να σκιάζει το σκοτεινό τους βλέμμα; Είναι το καπέλο που φορέθηκε από τον Γιόζεφ Μπόις, τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, τον Χρουτσόφ και τον Γκορμπατσόφ, τον Μάικλ Τζάκσον, τον Φελίνι, την Καλάμιτι Τζέιν, τον Μπρους Γουίλις, τον Τζόνι Ντεπ, τον Πάπα Ιωάννη-Παύλο Β΄, τον Αυτοκράτορα Χιροχίτο, τον Νίκο Ρίζο, τον Χατζηκυριάκο-Γκίκα, τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη και τον θείο μου αυτοπροσώπως. Ο συγγραφέας Τζ. Γ. Σότμαν (1892-1976) του αφιέρωσε μάλιστα ένα ποίημα.

Το πρώτο borsalino βγήκε από το εργοστάσιο (όπου δούλευαν κυρίως γυναίκες) στις 4 Απριλίου του 1857, στην Αλεξάνδρεια του Πιεμόντε, στην καρδιά ενός βιομηχανικού τριγώνου με κέντρο το Μιλάνο. Ήταν μια επινόηση του Giuseppe Borsalino, ο οποίος όταν ήταν παιδί προτιμούσε το παιχνίδι από τη δουλειά. Να γιατί μια μέρα τού ’πε η μάνα του: «Θα ’πρεπε να γίνεις έμπορος καπέλων, έτσι θα μάθαινες ότι υπάρχει και κεφάλι!».

KPA_FILM04880.JPG DER EISKALTE ENGEL / (Le samourai) ITL/Frankreich 1967 / Jean-Pierre Melville Der professionelle Killer Jeff Castello (ALAIN DELON) erkennt, daί er in eine Sackgasse geraten ist und geht mit der Konsequenz, mit der er andere tφtete, selber in den Tod ... ||rights=ED

Στο “Σαμουράι” (1967), ο Αλέν Ντελόν φοράει το borsalino με στυλ που σκοτώνει.

Ήταν μια επινόηση του Giuseppe Borsalino, ο οποίος όταν ήταν παιδί προτιμούσε το παιχνίδι από τη δουλειά. Να γιατί μια μέρα τού ’πε η μάνα του: «Θα ’πρεπε να γίνεις έμπορος καπέλων, έτσι θα μάθαινες ότι υπάρχει και κεφάλι!».

Κι εκείνος, υπάκουος, μεταμορφώθηκε σε πιλοποιό. Αλλά έναν πιλοποιό που, σε αντίθεση μ’ εκείνον της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, ήταν φρόνιμος. Έμαθε τη δουλειά στο Παρίσι, στον οίκο Berteil, ο οποίος έφτιαχνε καπέλα πολυτελείας από τρίχα κάστορα. Ο Borsalino είχε την ιδέα να χρησιμοποιήσει κουνέλια, πιο οικονομικά, ώστε να δημιουργήσει ένα καπέλο που σχηματίζεται από το αδιαπέραστο πλέξιμο μικροσκοπικών λεπιών από την επιφάνεια της τρίχας και που, μετά από μια σειρά επεξεργασιών (θερμότητα, νερό, συμπίεση) κι ένα σύνολο 70 σταδίων, καταλήγει στο σχηματισμό ενός υφάσματος που είναι συμπαγές και ανθεκτικό. Και για να δώσει στα καπέλα του τη χαρακτηριστική τους ελαστικότητα, έφερε κόλλα καουτσούκ από την Ινδία.

Στα εξήντα του, ο Borsalino, ο οποίος είχε μανία με την ορειβασία, ταξίδεψε στη Νέα Ζηλανδία, για να αναρριχηθεί στο όρος Cook (8.754 μ.). Μαζί του πήρε ένα πλήρες δειγματολόγιο των καπέλων του, το οποίο και πούλησε στο σύνολό του, επιστρέφοντας μ’ ένα πλοίο φίσκα σε αυστραλέζικα κουνέλια: από την κατάκτηση ενός βουνού στην κατάκτηση μιας αγοράς. Ο γιος του, Τερέζιο, έκανε ακόμα περισσότερα τόσο για την παραγωγή όσο και για τη δημιουργία του μύθου με τη μαύρη κορδέλα: παντρεύτηκε την πιο Ιταλίδα από τις χορεύτριες του music-hall, την Γκάε Ντέλα Γκαρισέντα, η οποία συνήθιζε να τυλίγεται επί σκηνής με μια ιταλική σημαία, όπως η Τζοζεφίν Μπέικερ με μια αρμαθιά μπανάνες.

Στο απόγειό του, το 1913, το πιλοποιείο έφτιαχνε 2 εκατ. πίλους, εκ των οποίων το μεγαλύτερο μέρος προοριζόταν για εξαγωγή. Απασχολούσε 3.000 ανθρώπους που έφτιαχναν 2.700 διαφορετικά μοντέλα. Μετά η ζήτηση άρχισε σιγά-σιγά να καταλαγιάζει, καθώς οι άντρες (ιδίως μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) απέκτησαν την προσβλητική συνήθεια να κυκλοφορούν ασκεπείς.

Το 1992, η οικογενειακή επιχείρηση του Giuseppe εξαγοράζεται από την Gallo Marenco Monticone, με σκοπό να ανανεώσει την εικόνα του borsalino, συνεπικουρούμενη κι από τη μόδα που νοσταλγεί τις προπολεμικές τάσεις. Οι πωλήσεις πολλαπλασιάζονται. Τώρα, η πελατεία περιλαμβάνει άντρες και γυναίκες αδιακρίτως. Γιατί; Γούστο μας, καπέλο μας.

Rod Steiger as "Al Capone". 1959. No Tabloids!!! Higher Rates Apply!!

Ασπρόμαυρη πειθώ από τον Ροντ Στάιγκερ-Αλ Καπόνε.

Διαβάστε ακόμα: 10 πράγματα που δεν πρέπει να κάνετε όταν τελειώνετε ένα e-mail. 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top