Το «button-down collar» (ή αλλιώς «soft-roll collar») είναι μια από τις σπάνιες, αν όχι η μοναδική, αμερικανική συνεισφορά στην ανδρική γκαρνταρόμπα.  mrporter.com

Το «button-down collar» (ή αλλιώς «soft-roll collar») είναι μια από τις σπάνιες, αν όχι η μοναδική, αμερικανική συνεισφορά στην ανδρική γκαρνταρόμπα. mrporter.com

Ωστόσο, για να πω τη μαύρη αλήθεια, τα έχω σκυλοβαρεθεί. Προτιμάω πλέον εκείνα με τις κρυφές κουμπότρυπες. Μου δημιουργούν την αίσθηση ότι έχω ρίξει άγκυρα, γιατί φοβάμαι ότι θα με πάρει ο αέρας. Ασχέτως αν μου ’χει συμβεί δυο-τρεις φορές.

Επιπλέον, αποτελούν τα λάβαρα του χαλεπού πρακτικού πνεύματος που κραδαίνει η χώρα χωρίς φιλοσόφους και παρακωλύουν την επίδειξη παράφορου ποιητικού οίστρου.

Οφείλω, όμως, να παραδεχτώ ότι το «button-down collar» (ή αλλιώς «soft-roll collar») είναι μια από τις σπάνιες, αν όχι η μοναδική, αμερικανική συνεισφορά στην ανδρική γκαρνταρόμπα.

Αν η γραβάτα σάς είναι απαραίτητη, προτιμήστε μια πλεκτή με ίσιο τελείωμα. Ή ένα φουλάρι. Είναι λιγότερο formal και παντρεύονται καλύτερα.

Σημειωτέον ότι το πουκάμισο, το ωραιότερο και βασικότερο ρούχο μας, είναι εξαιρετικά συντηρητικό. Τον περασμένο αιώνα, μόλις δύο μείζονες επαναστάσεις έχει υποστεί: την εμφάνιση της τσέπης στο στήθος, όταν η χρήση του γιλέκου έπαψε να είναι εκ των ων ουκ άνευ, και τον πολλαπλασιασμό του είδους των γιακάδων.

To πουκάμισο με τα κουμπάκια είναι μια εφεύρεση της Brooks Brothers.

To πουκάμισο με τα κουμπάκια είναι μια εφεύρεση της Brooks Brothers.

Τώρα, πώς προέκυψε το πουκάμισο με τα κουμπάκια; Είναι μια εφεύρεση της Brooks Brothers. Ο μύθος θέλει τον John Brooks (το απρόσμενα καλό γούστο του οποίου συνιστούσε όαση καταμεσής της Νέας Υόρκης) να παρίσταται το 1900 σ’ έναν αγώνα polo και να παρατηρεί ότι οι παίκτες έχουν ραμμένους τους γιακάδες τους, για να μην τους έρχονται στη μούρη. Έκτοτε, εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει το 40% των πωλήσεων του οίκου.

Δημοφιλές σε σημείο αηδίας, έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της στολής του Κάρι Γκραντ, του Κέρουακ στη μετά μπίτνικ εποχή, του Γουόρχολ αποκλειστικά σε λευκό (απαγορεύεται), ενώ ο Τζιάνι Ανιέλι τα παράγγελνε σε ντουζίνες για τα κοστούμια του (απαγορεύεται).

Ο φινετσάτος αυτός άνθρωπος αρεσκόταν να τα φοράει ξεκούμπωτα στο γιακά –μια από τις πολλές κλαπαρχιδιές στις οποίες διασκέδαζε να καταφεύγει κατά συρροή, όπως π.χ. να φοράει το ρολόι πάνω από τη μανσέτα του πουκαμίσου. Ομολογώ ότι διαπράττω κι εγώ την ίδια ασχημία τα καλοκαίρια, με κάποια αγαπημένα μου –όσο και συφοριασμένα– λινά και καρό, για να μην πεθάνω από πλήξη.

Χαρακτηριστικό του αντικειμένου είναι ο μαλακός γιακάς. Πράγμα που δεν επιτρέπει τις μπανέλες και καθιστά απαγορευτική τη χρήση του σε ένα αμπιγέ ντύσιμο. Μη διανοηθείτε να το μοστράρετε με κοστούμι. Εκτός κι αν το κάνετε. Επιπλέον, δεν ανέχεται πάνω από δυο κουμπιά ανοιχτά στο στήθος.

Σε ό,τι αφορά το επίμαχο θέμα της γραβάτας: Αν σας είναι απαραίτητη, προτιμήστε μια πλεκτή με ίσιο τελείωμα. Ή ένα φουλάρι. Είναι λιγότερο formal και παντρεύονται καλύτερα.

Με τα tweed σακάκια, το button-down συνεννοείται μια χαρά. Όπως και με τα κοτλέ παντελόνια. Ωστόσο, εγώ θα ήθελα κάτι πιο ανέμελο. Θέμα ιδιοσυγκρασίας.

Διαβάστε ακόμα: Ξεκάλτσωτο, δετό παπούτσι –στέκει;

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top