Μια λεπτή ζακέτα από κασμίρι, σε ζακάρ ή διχρωμία, κοντή και στενή, εκτός από φινέτσα, χαρίζει μαζί κι έναν αέρα δημιουργικότητας και θερμής οικειότητας.
Ούτως ή άλλως, το γιλέκο, πλεχτό ή μη, έχει πια την τιμητική του. Φοριέται απ’ όλους: άντρες, γυναίκες και χερουβείμ. Και σε τεράστια ποικιλία μορφών και υλικών.
Στην εκδοχή του χωρίς μανίκια, αυτό το ρουχαλάκι που περισσότερο στολίζει παρά ζεσταίνει κάνει την εμφάνισή του το 18ο αι. και γίνεται δημοφιλές χάρη στον Λουδοβίκο ΙΣΤ΄, έναν βασιλιά κοκέτη και ρεμπεσκέ.
Από τότε πάντα ήξερε να επιδεικνύει μεγάλη προσαρμοστικότητα στα γούστα της κάθε εποχής και να προβάλει το χαμαιλεοντικό χαρακτήρα του.
Έτσι, τη μια ο Gianfranco Ferré το θέλει γούνινο, την άλλη ο Etro από βελούδο, δερμάτινο η Anne Demeulemeester, ματλασέ οι Viktor&Rolf, μεταλιζέ η Versace.
Οι Dolce&Gabbana το φαντάστηκαν αρρενωπό κι αγριεμένο, ο Galliano σταυρωτό και σικάτο στυλ Savile Row, ο Dries Van Noten πάλι το ανέδειξε με ρίγες, ενώ η Comme des Garçons το αντιλαμβάνεται εύστοχα ως ατομικό σωσίβιο.
Διαβάστε ακόμα: Βάλτε τσόντες στα μανίκια.