Ένα ρολόι που σχεδιαστικά μοιάζει σχεδόν μεταφυσικό.(φωτογραφία: italianwatchspotter.com).

    Σκεφτείτε το βλέμμα σας να πέφτει στον καρπό ενός προσώπου που μόλις μπαίνει στον χώρο που παρευρίσκεστε και να σας κερδίζει την προσοχή ένα ρολόι ακαθόριστου σχήματος. Ούτε στρογγυλό, ούτε τετράγωνο, ούτε ορθογώνιο. Ούτε κάποιο εκ των βασικών γεωμετρικών σχημάτων, ας πούμε.

    Παίρνετε το θάρρος να ρωτήσετε περί τίνος πρόκειται. Διότι η περιέργεια σας κυριεύει και από το ν’ αναζητήσετε αργότερα στο Διαδίκτυο πληροφορίες, θα συνομιλήσετε μ’ έναν άνθρωπο που ίσως μοιραστεί μαζί σας και την ιστορία του συγκεκριμένου ρολογιού. Του περίφημου Cartier Crash.

    Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο σχεδιασμός του προήλθε έπειτα από αυτοκινητικό ατύχημα, στο οποίο ένας εκ των επιβατών φορούσε ένα Cartier Baignoire που παραμορφώθηκε.

    Ένα ρολόι, που σχεδιαστικά μοιάζει σχεδόν μεταφυσικό. Κανένα ρολόι στην ιστορία της ωρολογοποιίας δεν πλησιάζει το σχήμα του από όταν πρωτοπαρουσιάστηκε, στο Λονδίνο το 1967.

    Μια ιδιαίτερη ιστορία πλέκει το εγκώμιο της μοναδικότητας του, υποστηρίζοντας πως ο σχεδιασμός αυτός προήλθε έπειτα από αυτοκινητικό ατύχημα, στο οποίο ένας εκ των επιβατών φορούσε ένα Cartier Baignoire και έπειτα από την σύγκρουση και τις φλόγες που προκλήθηκαν, πήρε το σχήμα του Cartier Crash. Έπειτα οι συγγενείς του το πήγαν για επιδιόρθωση, κάτι που έκανε τους εργαζόμενους στην Cartier να εμπνευστούν από το σχήμα που είχε και να δημιουργήσουν ένα τελείως καινούργιο ρολόι. Μια ιστορία που μοιάζει τόσο εύπλαστη όσο και το Crash.

    Μια άλλη εκδοχή έμπνευσης του σχήματος του αναβλύζει από τον πίνακα του Salvador Dali “The Persistence of Memory” που φιλοτεχνήθηκε το 1931. Απεικονίζει αντικείμενα που μοιάζουν λιωμένα, σαν να είναι φτιαγμένα από κερί και εκτέθηκαν πολύ κοντά στον ήλιο. Υπάρχουν, βέβαια, διαφορές στα καντράν που απεικονίζονται στον πίνακα και σε αυτό του Crash. Όπως και να έχει όμως, η σύνδεση με τον πίνακα, είναι ίσως η αυθόρμητη σκέψη που αναπηδά στο μυαλό κάποιου που βλέπει το ρολόι πρώτη φορά.

    Ο Jean Jacques Cartier ευθύνεται για τον σχεδιασμό πολλών ρολογιών και κοσμημάτων μεταξύ αυτών και το Crash, μαζί με τον σχεδιαστικό θρύλο Rupert Emmerson (φωτογραφία: fratello.com).

    Ο Jean Jacques Cartier ήθελα να δημιουργήσει κάτι που θα εκπροσωπούσε την επαναστατική εποχή των Swinging Sixties.

    Στην πραγματικότητα αυτό που συνέβη μοιάζει λίγο τετριμμένο μπροστά σε ό,τι προαναφέρθηκε. Ο Jean Jacques Cartier που διεύθυνε την εταιρεία στα νέα της γραφεία στην οδό Bond Street στο Λονδίνο, έτρεφε τέτοιο πάθος για την διαδικασία του σχεδιασμού νέων ιδεών, που συχνά ξεχνιόταν στο ατελιέ απορροφημένος από το ξεζούμισμα κάθε δημιουργίας, αναβάλλοντας τα ραντεβού με τους πελάτες. Ήταν «υπεύθυνος» για τον σχεδιασμό πολλών ρολογιών και κοσμημάτων μεταξύ αυτών και το Crash, μαζί με τον σχεδιαστικό θρύλο Rupert Emmerson.

    Ο πασίγνωστος πίνακας του Νταλί «The Persistence of Memory».

    Ήθελαν να δημιουργήσουν κάτι που θα εκπροσωπούσε την επαναστατική εποχή των Swinging Sixties και τις εξεγερμένες καρδιές των νέων. Την μουσική που άλλαζε σελίδα και γινόταν πιο ελεύθερη, πιο ηχηρή. Τόλμησαν να σκεφτούν ένα Baignoire Allongée (1957) να πιέζεται στην πάνω και κάτω πλευρά του, προσθέτοντας έναν τσάκισμα στα πλάγια, δημιουργώντας κάτι τόσο μοναδικό. Κάτι που θα εναρμονιζόταν με τον μοντερνισμό των 60’s.

    Εξαιρετικό έως την τελευταία του λεπτομέρεια.

    Η εγγονή του Jean Jacques υποστηρίζει πως ο παππούς της ήταν καλλιτέχνης στην καρδιά. Η αίσθηση του στυλ και των αναλογιών που έβλεπε στα πάντα γύρω του, και η κατανόηση των αρχών του κλασικού σχεδιασμού – ενώ ήταν επίσης αρκετά προετοιμασμένος για να πειραματιστεί – ήταν μια μοναδική, ακαταμάχητη σύμπραξη.

    Το Crash βρισκόταν στην παραγωγή της Cartier από το 1967 έως και το 1991. Μάλιστα, από το τελευταίο μοντέλο κατασκευάστηκαν μόλις 400 κομμάτια και στο καντράν αναγραφόταν “Paris” αντί για “London”. Παρήχθησαν μόνο σε κίτρινο χρυσό. Την περίοδο εκείνη (1990) υπήρξε μια εταιρία που προσπάθησε ν’ αναπαράγει με τον δικό της τρόπο τα ρολόγια του Salvador Dali. Ήταν η Exaequo που έφτιαξε το ρολόι Softwatch. Επηρεασμένη από το Crash, αλλά κρατώντας το κόστος πολύ χαμηλότερα.

    Η εταιρεία Exaequo έφτιαξε το Softwatch που έμοιαζε με το Cartier Crash, αλλά έκανε το λάθος να χρησιμοποιήσει το όνομα του Dali δίχως να έχει πάρει άδεια.

    Όλη αυτή η προσπάθεια, έμελλε να είναι η αρχή του τέλους για την εταιρεία, καθώς χρησιμοποίησαν το όνομα του Dali στο καντράν τους χωρίς να έχουν εξασφαλίσει το δικαίωμα να το κάνουν. Αυτό τους οδήγησε να βάλουν λουκέτο στην εταιρεία μια για πάντα το 1998.

    Το 1990 η εταιρεία Exaequo έφτιαξε το Softwatch. Ενα ρολόι που έμοιαζε με το Crash και στο καντράν του υπήρχε και το όνομα του Dali.

    Πολύ αργότερα, συγκεκριμένα το 2013, η Cartier παρουσίασε δυο γυναικεία μοντέλα Crash, ένα σε ροζ χρυσό και ένα σε λευκό χρυσό. Και τα δυο με διαμάντια τοποθετημένα στην κάσα του ρολογιού. Παρήχθησαν 267 κομμάτια από κάθε μοντέλο.

    Δυο χρόνια μετά, παρουσιάστηκε το Crash Skeleton. Κατασκευασμένο από τιτάνιο και ατσάλι, σε 67 μοναδικά κομμάτια. Και ένα χρόνο μετά σε ροζ χρυσό, για ακόμη 67 μοναδικά κομμάτια. Για να φτάσουμε στο 2018, με το “Paris” στο dial να δίνει την θέση του στο τυπικό “SWISS MADE” και η λίστα αναμονής να μεγαλώνει μέρα με την μέρα με εκατοντάδες ανθρώπους να δηλώνουν την επιθυμία τους να αγκαλιάσει τον καρπό τους ένα Crash.

    Κατασκευαζόταν ένα κάθε μήνα και εκτός της προκαταβολής που έπρεπε να δώσεις, χρειαζόταν να παραχωρήσεις και μια εγκάρδια συνέντευξη περί των αξιών σου και της προσέγγισης σου για την ζωή. Κάτι που έμοιαζε σαν μια προσπάθεια χειραγώγησης της μοίρας του ρολογιού.

    Τα τελευταία πέντε χρόνια εκτοξεύτηκε έως και στο 1.5 εκατομμύριο ευρώ, χτυπώντας κόκκινα σε δημοπρασίες.

    Το 2015 πρωτοπαρουσιάστηκε το Crash Skeleton. Κατασκευασμένο από τιτάνιο και ατσάλι, σε 67 μοναδικά κομμάτια (φωτογραφία: dreamchrono.com).

    Το τελικό στάδιο της σκυτάλης ήρθε το 2019 με μια ειδική έκδοση 15 κομματιών, με την κάσα τους να φιλοξενεί διαμάντια που προσέδιδαν έναν άλλο, “bling” χαρακτήρα στο ρολόι. Μακριά από την αρχική σοφιστικέ ταυτότητα του.

    Σήμερα αυτό που πραγματικά βλέπει κανείς κοιτάζοντας το αυθεντικό Crash, εκτός της χρηματικής του αξίας που τα τελευταία πέντε χρόνια εκτοξεύτηκε έως και στο 1.5 εκατομμύριο ευρώ χτυπώντας «κόκκινα» σε δημοπρασίες, είναι το πολιτιστικό φορτίο που αντανακλάται σε κάτι τόσο μοναδικό.

    Μοιάζει να μην έχει καμία συνοχή σχεδιαστικά, ενώ στην πραγματικότητα είναι άκρως μελετημένο. Είναι ένα αλήτικο «κόσμημα» που ταυτόχρονα αντιπροσωπεύει με τον γοητευτικότερο τρόπο την έννοια του chic.

    Απολαύστε το χρόνο που κυλά και αν… τρακάρετε πάνω σε κάποιο Crash, τώρα θα ξέρετε τι να κάνετε.

     

    Διαβάστε ακόμα: Περισσότερα για το Crash της Cartier, από τον Γιώργο Κωνσταντινίδη. 

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top