H νέα διπλή μάσκα, τα μεγάλα φωτιστικά σώματα και o ακόμα μεγαλύτερος προφυλακτήρας προσδίδουν δυναμισμό στο ανανεωμένο Space Star (photo Θανάσης Κουτσογιάννης/Drive).

Αν η Mitsubishi ήταν άνθρωπος θα έπασχε από διπολική διαταραχή. Διότι από τη μια κατασκευάζει macho pick-ups (L200) και κάτι ενδιαφέροντα «αλεξίσφαιρα» SUV (Pajero, Outlander κ.λπ.) και από την άλλη μερικά από τα πιο απρόσωπα αυτοκίνητα στον κόσμο (Lancer, Attrage [ποιο;] και παλαιότερα το αξέχαστο Carisma). Τα οποία, στο πλαίσιο ίσως του «Shoki Hoko» (Εταιρική Ευθύνη προς την Κοινωνία), μιας από τις τρεις αρχές της εταιρείας, ευτυχώς δεν εισάγονται στην Ελλάδα.

Ένα από αυτά που εισάγονται είναι το σύγχρονο Space Star. Γράφω «σύγχρονο» διότι υπήρχε και προηγούμενο Space Star, MPV βασισμένο στο Carisma (και στο «ολλανδικό» Volvo S40), που κατασκευαζόταν, στην Ολλανδία, από το 1998 ως το 2005 – και που κανείς άλλος δεν θυμάται. Το οποίο όμως δικαίως έφερε την ονομασία «Space Star» μιας και ήταν επταθέσιο.

Κάτι που δεν είναι το σύγχρονο Space Star. Το οποίο, για λόγους που δεν είναι της παρούσης, σε άλλες αγορές λέγεται Mirage. Ονομασία που πρωτοεμφανίστηκε, στα τέλη της δεκαετίας του ’70, σε μοντέλα τα οποία έγιναν γνωστά στη συνέχεια είτε ως Colt είτε ως Lancer. Ένα άλλο από τα (πέντε) μοντέλα που εισάγονται σήμερα στην Ελλάδα είναι το Eclipse Cross, SUV/Crossover μετενσάρκωση του coupé Eclipse της δεκαετίας του ’80 και επέκεινα. Για τη διπολικότητα τα είπαμε.

Φρεσκαρισμένο εσωτερικό με σκληρά πλαστικά, αλλά με καλή συναρμογή. Ευανάγνωστα όργανα με χρωμιωμένο πλαίσιο. Θέση οδήγησης όχι για ψηλούς. Το αυτόματο κιβώτιο CVT είναι μόνο για την πόλη (photo Mitsubishi).

Για κάποιο περίεργο λόγο, το σύγχρονο Space Star, που παρουσιάστηκε στον Τύπο εν μέσω καύσωνος το καλοκαίρι του ’17, αν θυμάμαι καλά, σε κάποιο απ’ αυτά τα διαρκώς μεταλλασσόμενα παραλιακά στέκια της Γλυφάδας, έχει μείνει στον σκληρό μου ως το χειρότερο αυτοκίνητο που είχα την ευκαιρία (αν αυτή είναι η σωστή λέξη εδώ) να οδηγήσω. Τουλάχιστον σ’ αυτόν τον αιώνα.

Εδώ που τα λέμε, ούτε το «οδηγήσω» είναι σωστό μιας και αυτά που θυμάμαι από την παρουσίαση είναι η στενάχωρη εικόνα ενός καταβεβλημένου από την επάρατο Γιώργου Π. (υπεύθυνου Τύπου τότε που δεν είναι πλέον μαζί μας) και ένα ζεματισμένο, όντας παρατημένο επί ώρα κάτω από τον μεσημεριάτικο ήλιο, σκούρο Space Star.

Οπότε, η οδήγηση, με ασθματικό a/c σε μια καμπίνα που είχε αφεθεί να πάρει βράση, ήταν μέχρι τη Βουλιαγμένη και πίσω. Απόσταση αρκετή πάντως για να καταλάβω πως το Space Star του ’17 ήταν ακριβώς το αντίθετο αυτού που θα λέγαμε «συμπαθητικό αυτοκίνητο».

Πλούσιος εξοπλισμός, ειδικά στην έκδοση Intense, κεντρική οθόνη αφής 7” για το infotainment και πολυλειτουργικό τιμόνι. Η πτέρυγα πίσω είναι περισσότερο για παρουσία και λιγότερο για ουσία (photos Θανάσης Κουτσογιάννης/Drive).

Πάμε τώρα στο σημερινό, πρόσφατα επιτυχημένα ανανεωμένο Space Star. Είναι πολύ δυσκολότερο να σχεδιάσεις ένα κομψό μικρό αυτοκίνητο από ένα μεγάλο. Το πρόβλημα είναι οι αναλογίες: με λιγότερο, ας πούμε, υλικό στη διάθεσή σου για να δουλέψεις, οι επιλογές είναι περιορισμένες. Έτσι, το τελικό αποτέλεσμα σπάνια ξεφεύγει από το «χαριτωμένο» πλησιάζοντας ακόμα σπανιότερα το «όμορφο».

Οφείλω όμως να πω ότι οι σχεδιαστές της Mitsubishi έχουν κάνει εδώ καλή δουλειά. Σε αυτό αναμφίβολα βοήθησε και η προσαρμογή της εταιρικής μάσκας “Dynamic Shield”, διπλής και με μπόλικο χρώμιο, τα μεγάλα φωτιστικά σώματα με λαμπτήρες Bi-Xenon και ένας ακόμα μεγαλύτερος προφυλακτήρας με φώτα «ομίχλης» LED.

Πίσω, ο προφυλακτήρας με τους faux, go faster διαχύτες και τα επίσης LED φώτα είναι ακόμα πιο χορταστικός, ενώ μια μεγάλη πτέρυγα έχει προστεθεί περισσότερο για παρουσία παρά για ουσία. Όπως και να ‘χει, το σημερινό Space Star δείχνει κομψότερο, δυναμικότερο και (ψιθυριστά) hot supermini. Που δεν είναι βέβαια. Ούτε ακριβώς hot, ούτε ακριβώς supermini.

Όσον αφορά τις διαστάσεις, τα 5 εκ. που έχουν προσθέσει στο μήκος οι προφυλακτήρες κάνουν μεν το Space Star μεγαλύτερο από τα γνωστότερα αυτοκίνητα πόλης (i10, up κ.ά.), αλλά δεν είναι αρκετά για να το κάνουν supermini (Polo, Yaris κ.λπ.) – το ίδιο και στο πλάτος. Όσο για την ισχύ, τα 80 άλογα του βενζινοκινητήρα 1.2 ναι, είναι επιπέδου supermini, με τα 71 της έκδοσης με τον 1000άρη να είναι στην περιοχή τυπικού αυτοκινήτου πόλης.

Πάντως, αν επιλέξετε την έκδοση με τον 3κύλινδρο κινητήρα 1.2 (3κύλινδρος είναι και ο 1.0) και θέλετε και τη γνώμη μου (που για να έχετε φτάσει ως εδώ μάλλον τη θέλετε, ευχαριστώ), αποφύγετε αυτή με το αυτόματο κιβώτιο CVT (Continuous Variable Transmission). Το οποίο μπορεί να ήταν μια χαρά για το DAF Daffodil Variomatic της δεκαετίας του ’60, αλλά πλέον δεν έχει λόγο ύπαρξης.

Διότι, όπως άλλωστε όλα τα κιβώτια διαρκώς μεταβαλλόμενης σχέσης, είναι θλιβερό, αμβλύνοντας επιδόσεις (παρά την ύπαρξη επιλογής Ds, όπου “s” για “Sport”) και ανεβάζοντας τα dB στις ψηλές στροφές, κάνοντας το αυτόματο 1.2 (μόνο το 1.2 βγαίνει αυτόματο) και αργότερο και βαρύτερο και ακριβότερο από εκείνο με το 5άρι μηχανικό. Εκτός βέβαια κι αν εκτός πόλης βγαίνετε μόνο για να ψηφίσετε.

Πάντως, στον δρόμο για τις εκλογές, θα ανακαλύψετε καλή οδική συμπεριφορά, χάρη και στους τροχούς των 15”, και ανάλογα καλό φρενάρισμα. Το ελαφρύ τιμόνι είναι ΟΚ για την πόλη, το ίδιο και η ανάρτηση. Αυτό που το Space Star προσφέρει εν αφθονία είναι ευελιξία. Ο μικρός κύκλος στροφής (ακτίνας 4,6 μ. αν πρέπει οπωσδήποτε να μάθετε), σε συνδυασμό με το ελαφρύ τιμόνι κάνει το παρκάρισμα απόλαυση – και πόσες αστικές απολαύσεις μας έμειναν;

Στο φρεσκαρισμένο εσωτερικό, τα πλαστικά θα μπορούσαν να είναι ποιοτικότερα –κάπως όμως πρέπει να διατηρηθεί χαμηλά το κόστος– η συναρμογή τους όχι. Τα όργανα στο καντράν είναι ευανάγνωστα, η μικρή, olde-worlde ψηφιακή οθόνη για το trip computer λιγότερο. Υπάρχει πάντως μια νέα κεντρική οθόνη αφής 7” για το infotainment SDA (Smartphone-Link Display Audio) της Mitsubishi το οποίο υποστηρίζει τα sine qua non για την πόλη Apple CarPlay, Android Auto και Bluetooth.

Ο χορταστικός πίσω προφυλακτήρας με τους faux, go faster διαχύτες κάνει το Space Star να δείχνει ταχύτερο απ’ όσο είναι (photo Θανάσης Κουτσογιάννης/Drive).

Η Mitsubishi υποστηρίζει πως το Space Star προσφέρει χώρους για πέντε – αφού να, υπάρχουν και ζώνες για πέντε. Στην πράξη, χωρούν τέσσερις, με τους πίσω μάλιστα να μην είναι ιδιαίτερα εύσωμοι, ενώ ο χώρος αποσκευών δεν είναι και από τους μεγαλύτερους. Τα εμπρός δε καθίσματα δεν προσφέρονται ούτε για ευρύστερνους ούτε για ψηλούς. Παρά το θεωρητικό εύρος ρυθμίσεων της θέσης του οδηγού, τα δικά μου 188 εκατοστά, σε συνδυασμό με το τιμόνι που ρυθμίζεται μόνο καθ’ ύψος, χώρεσαν οριακά.

Από την άλλη, το Space Star προσφέρει έναν σκασμό συστημάτων ασφαλείας. Οι εφτά (7) αερόσακοι συμπληρώνονται από συστήματα αποφυγής σύγκρουσης, ειδοποίησης αλλαγής λωρίδας, αυτόματης μεγάλης σκάλας φώτων, hill-start, παρακολούθησης πίεσης ελαστικών και φυσικά ελέγχου ευστάθειας, εξοπλισμό σχεδόν πρωτόγνωρο για αυτοκίνητο πόλης ο οποίος δικαιολογεί, εν μέρει, την τιμή των €15.650 –επικίνδυνα μέσα στην περιοχή των καλών supermini– για την πλούσια έκδοση 1.2 Intense CVT της δοκιμής, με το 1.0 να ξεκινά λίγο παραπάνω από τα €10.000.

Συμπερασματικά, μιας και ζούμε στον πραγματικό κόσμο, σ’ ένα κρίσιμα δηλαδή επιβαρυμένο κυκλοφοριακό σύστημα ενός εξίσου βαριά επιβαρυμένου αστικού ιστού αντί για το ουτοπικό περιβάλλον με τους ανοιχτούς, έρημους δρόμους και την καλή άσφαλτο που φαντασιώνονται ορισμένοι, το σημερινό Space Star είναι ένα συμπαθητικό αυτοκίνητο που αξίζει να πάει καλά.

Και, επί προσωπικού, ό,τι πρέπει για να ξεχάσω το προηγούμενο.

 

Τα βασικά

Μοντέλο: Mitsubishi Space Star 1.2 CVT
Κινητήρας: 3κύλινδρος βενζίνης, 1193 κ.ε.
Ισχύς: 80 HP @ 6000 rpm
Ροπή: 108 Nm @ 4000 rpm
Μετάδοση/Κιβώτιο: FWD/αυτόματο CVT
Κατανάλωση: 4,6 lt/100 km (επίσημη), 5,8 lt/100 km (πραγματική)
0-100: 13,5”
Τελική ταχύτητα: 173 km/h
Τιμή: €15.650

 

Διαβάστε ακόμα: Mercedes-AMG A35 4MATIC, ο «Αντεντοκούνμπο» των hatchback.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top