Τζον Τραβόλτα και Νίκολας Κέιτζ: μάλλον κάτι πήγε στραβά ή τους έπεσε περισσότερο μαύρο.

Στη δημόσια σφαίρα, το άσπρο μαλλί είναι τόσο σπάνιο σε σημείο να νομίζεις ότι βουλευτές, αξιωματούχοι και δημοσιογράφοι είναι φορείς μεταλλαγμένων γονιδίων. Αν εξαιρέσεις, για παράδειγμα, τον Νίκο Χατζηνικολάου που την έχει δει Ρίτσαρντ Γκιρ με ολίγη από Παναγιωταρέα και τη (χολερική, αλλά όμορφη) Σοφία Σακοράφα που η καρδιά της μοιάζει με το ακόντιο που άλλοτε εκτόξευε τόσο μακριά, ουδείς διατίθεται να το παίξει σολομός κόντρα στο ρεύμα.

Το κομοδινί του Πολ ΜακΚάρτνεϊ (Mary McCartney).

Άμα δε εμπιστευτείς τα λεγόμενα των κομμωτών, η λευκή χαίτη είναι είδος υπό εξαφάνιση, όπως κι οι λευκές αρκούδες. Οι άνδρες σύσσωμοι καταφεύγουν στο καμουφλάζ. Εντάξει, δεν θα το έχετε ακούσει, αλλά όλη η ιστορία μού θυμίζει ένα τραγουδάκι του Alain Souchon (το Jamais content). Ήταν το 1977 κι έλεγε «Έβαφα τα μαλλιά, τα φρύδια/Για νά ‘μαι πιο μελαχρινός, πιο αρρενωπός/Ηλίθιος εντελώς, δεν καταφέρνω να βρω το στυλ μου». Στο τέλος, υιοθέτησε το κομοδινί του Πολ ΜακΚάρτνεϊ που στα 78 του δεν έχει μισή λευκή ρίζα.

Η εποχή όπου μόνον οι γυναίκες έδιναν χρώμα στη ζωή και το μαλλί τους έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Κι όταν ο Σαρκοζί ειρωνευόταν τον βαψομαλλιά Φρανσουά Ολάντ, αγνοούσε ότι πρόεδρος των ΗΠΑ θα γίνει ένας 75χρονος τύπος με καούκα σε βενετσιάνικο ξανθό, ενίοτε και πορτοκαλί. Με ακόλουθο κάποιον Μπόρις Τζόνσον με εμφανή κεφαλαλγία.

Η εποχή όπου μόνον οι γυναίκες έδιναν χρώμα στη ζωή και το μαλλί τους έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Σήμερα, το χρωματάκι έγινε η βακτηρία των ανδρών. Ένας από του λόγους είναι ότι η βαφή εξελίχθηκε σε ανερυθρίαστο ατού, το οποίο επιτρέπει να αλλάζεις στυλ σαν νά ‘τανε πουκάμισο. Οπότε έχουμε specimen μελιά τα καλοκαίρια και σκούρα με τα χειμωνιάτικα.

Η εμφανής… κεφαλαλγία του Μπόρις Τζόνσον.

Μιλάμε για fun. Η επιχρωμάτωση γίνεται εξίσου σημαντική με την επιλογή του παπουτσιού, για ένα ολοκληρωμένο total look. Η τρίχα, αξεσουάρ της μόδας. Ο Kanye West παριστάνει ότι διασκεδάζει περνώντας απ’ το ξανθό στο ροζ, κι ας μη μιλήσουμε για τον Jared Leto ή τον Neymar.

Η βαφή μοιάζει με σανίδα σωτηρίας απέναντι σε φαινόμενα ανεπιθύμητα, συχνά υπαίτια ανόητων συμπλεγμάτων.

Εντάξει, παραδέχομαι πως δεν μοιάζουμε όλοι με τον Τζορτζ Κλούνεϊ. Πως είναι πολλοί εκείνοι που δεν γουστάρουν να μοστράρουν μαλλί αλατοπίπερο, πως νοσταλγούν τη χαίτη των μικράτων τους. Και χάνουν την αυτοπεποίθησή τους μόλις εμφανιστεί η πρώτη άσπρη τρίχα, ιδίως όταν είναι ακόμα νέοι κι όχι με το ένα πόδι στον τάφο.

Το μαλλί του Νεϊμάρ, δίχως περιττά σχόλια (Frank FiFe/AFP).

Οπότε η βαφή μοιάζει με σανίδα σωτηρίας απέναντι σε φαινόμενα ανεπιθύμητα, συχνά υπαίτια ανόητων συμπλεγμάτων. Και το, κατ’ εμέ απονεννοημένο, διάβημα συνεπικουρείται από τη θεαματική εξέλιξη της ποιότητας των προϊόντων. Έχετε πάρει το πράσινο φως. Ένας Ματίς θα διασκέδαζε, ιδίως όταν θα συνειδητοποιούσε ότι το προτσές πάει χεράκι-χεράκι με τη λεύκανση της κωλοτρυπίδας.

Βέβαια, όλο αυτό μπορεί απλώς να ικανοποιεί μια συμπαθή επιθυμία ανανέωσης. Αν βαρεθήκατε μέσα στη μαλακία που χτυπάτε και θέλετε μια αλλαγή, βρε παιδί μου, θέλετε να σοκάρετε για να φανείτε ενδιαφέρων, περάσατε σε φάση αμφισβήτησης ή συφιλιαζόσαστε να θεωρούν ότι είστε ο παππούς που μαζεύει τον γιόκα απ’ το σχολείο, τολμήστε το. Εξάλλου, ό,τι έχει απομείνει, ξαναφυτρώνει. Πρώτα’ απ’ όλα, όμως, πρέπει μέσα σας να απαντήσετε στο ερώτημα: Ποιον θέλετε να γοητέψετε;

 

Διαβάστε ακόμα: Γίνεται να χάσεις τα μαλλιά σου και να μην τρελαθείς; Ναι, γίνεται.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top