Η ιεροτελεστία της εφημερίδας, με ένα αναλογικό κομψοτέχνημα στον καρπό

Ας ζήσουμε κι εμείς την ιεροτελεστία που ακολουθούσε ο πατέρας μας.

Η ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑ: ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΚΟΛΑΡΙΣΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ. 

Ο ευφάνταστος Αργεντινός συγγραφέας Χούλιο Κορτάσαρ είχε γράψει κάποια στιγμή ένα μικροδιήγημα που είχε τον τίτλο «Η καθημερινή εφημερίδα καθημερινά» (El diario a diario). Σ’ αυτό, μια εφημερίδα μεταφέρεται από χέρι σε χέρι κι αλλάζει υφή και χρησιμότητα.

Πρώτα την αγοράζει ένας κύριος και την βάζει παραμάσχαλα καθώς επιβιβάζεται στο τραμ. Βαθμηδόν, όμως, η εφημερίδα μετατρέπεται σε σωρό από χαρτιά. Όταν την παρατάει στο παγκάκι, η εφημερίδα αποκτάει ξανά τη βασική της ιδιότητα: να μεταφέρει ειδήσεις.

Στη συνέχεια, την εφημερίδα την παίρνει από το παγκάκι ένας φοιτητής. Την διαβάζει κι όταν την αφήνει ξανά στο παγκάκι, πάλι η εφημερίδα μετατρέπεται σε άχρηστα τυπωμένα χαρτιά. Ο τελευταίος αυτής της ιδιότυπης σκυταλοδρομίας είναι μια μεγάλης ηλικίας γυναίκα που παίρνει την εφημερίδα από το παγκάκι, όχι με σκοπό να τη διαβάσει, αλλά να τυλίξει μ’ αυτήν μισό κιλό ραδίκια.

Οι παλιοί εφημεριδάδες για να τονίσουν την επικαιρικότητα της εφημερίδας, της κάθε εφημερίδας, έλεγαν πως το χθεσινό φύλλο αξίζει μόνο για να τυλίγεις ψάρια. Κάθε μέρα οφείλεις να βγάζεις καινούργιες ειδήσεις, φρέσκα νέα, να μεταφέρεις τον παλμό του κόσμου. Ενός κόσμου, μάλιστα, που αλλάζει ραγδαία και που, πλέον, καμία εφημερίδα δεν μπορεί να προλάβει. Ίσως μόνο να τον κατανοήσει λίγο πιο βαθιά και να τον εξηγήσει.

Παρά τη δεδομένη επικυριαρχία των social media και των ιντερνετικών Μέσων, τα οποία μπορούν να μεταφέρουν άμεσα μια είδηση (από την πλέον σημαντική έως και κάποια ήσσονος σημασίας), ο ρόλος των εφημερίδων παραμένει ενεργός και ουσιώδης.

Ο Τύπος, παρά τις όποιες παρασπονδίες του (ειδικά στην Ελλάδα) είναι οργανικό κομμάτι της Δημοκρατίας. Άνευ του Τύπου χάνεται ένα μεγάλο μέρος του δικαιώματος των πολιτών μιας χώρας στην ενημέρωση. Επιπλέον, η εφημερίδα είναι μια εκλεκτή συνήθεια. Είναι η μαγεία της ανάγνωσης που κανένα άλλο μέσο δεν μπορεί να υποκαταστήσει. Το τσάκισμα των σελίδων, ο ήχος τους καθώς γυρίζουν, η μυρωδιά του τυπωμένου χαρτιού, η καταβύθιση σε άρθρα γνώμης, αλλά και σε ειδήσεις που μπορούν να προκαλέσουν σεισμικές δονήσεις στο παγκόσμιο χωριό.

Ακόμη πιο ιδιαίτερη είναι η ανάγνωση των ξένων εφημερίδων. Όταν βρίσκεσαι στο αεροδρόμιο περιμένοντας την πτήση σου. Οταν φτάνεις στο εξωτερικό και θέλεις να συνταχθείς με τον παλμό της χώρας την οποία επισκέπτεσαι. Μα κι εδώ: υπάρχουν τόσα σημεία πώλησης ξένου Τύπου που μπορείς ανά πάσα ώρα και στιγμή να ενημερωθείς για το πώς βλέπουν τα πράγματα οι ξένες εφημερίδες. Η ενημέρωση στις μέρες μας δεν έχει στεγανά και χωρικά όρια. Είμαστε όλοι πολίτες μιας μεγάλης κοινότητας, επομένως μας ενδιαφέρουν -οφείλουν να μας ενδιαφέρουν- τα πάντα.

Ναι, οι πωλήσεις των εφημερίδων παγκοσμίως ακολουθούν δραματικά πτωτική πορεία. Ναι, υπάρχουν ζητήματα ως προς την εγκυρότητα και την αμεσότητά τους. Ναι, πολλές από αυτές κυκλοφορούν για έτερους σκοπούς – μη δημοσιογραφικούς. Ακόμη κι έτσι, όμως, δεν πρέπει να παραβλέπουμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων.

Η εφημερίδα είναι μέρος της ανδρικής κουλτούρας. Όλοι θυμόμαστε την ιεροτελεστία που ακολουθούσε ο πατέρας μας όταν ξεκινούσε να διαβάσει την εφημερίδα του. Έπινε καφέ, ζητούσε ησυχία, από μπροστά του χανόταν ο υπόλοιπος κόσμος, ήταν αυτός και η εφημερίδα του. Αυτή η συνήθεια, λοιπόν, δεν πρέπει και δεν γίνεται να εκλείψει. Και τούτο διότι πάντα θα θέλουμε μια δεύτερη ματιά στα γεγονότα. Μια πιο ενδελεχή διόπτευση του τι συμβαίνει στον κόσμο.

Το χρώμα του καντράν, αλλά και του λουριού είναι συνυφασμένα με τα χρώματα που έχει το εσωτερικό ενός Spitfire.

Ο ΧΡΟΝΟΣ : ΤΟ ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΙWC PILOT’S WATCH TIMEZONER SPITFIRE EDITION «THE LONGEST FLIGHT»

Ο χρόνος τρέχει, φεύγει, εξαχνώνεται. Η στιγμή περνάει και χάνεται. Όμως, με κάποιο τρόπο επιστρέφει πάντα και ορίζει τη ζωή μας. Σαν να υπάρχει μια αόρατη δεξαμενή που μαζεύει όλα αυτά τα λεπτά που πέρασαν από πάνω μας ή δίπλα μας. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ειδήσεις που διαβάζει κανείς σε μια εφημερίδα. Γεγονότα που θεωρούμε πως πλέον δεν μας αφορούν, με κάποιο τρόπο έχουν αλλάξει τις συντεταγμένες του κόσμου. Εντέλει, τίποτα δεν γίνεται χωρίς λόγο και τίποτα δεν χάνεται ολοκληρωτικά.

Το ζητούμενο είναι να πιάνεις τον παλμό του κόσμου και του χρόνου που τον διατρέχει. Αυτό ακριβώς κάνει το ρολόι της IWC, Pilot’s Watch Timezoner Spitfire Edition «The longest flight». Είναι ο χρονογράφος του κόσμου. Ολου του κόσμου, καθώς μετράει το χρόνο σε διάφορα σημεία και πλάτη του. Είναι ο καταγραφέας των στιγμών που περνάνε αλλά δεν χάνονται.

Το ρολόι παρουσιάστηκε στο διεθνές σαλόνι ωρολογοποιίας SIHH 2019 και είναι μια εξελιγμένη μορφή του Timezoner που είχε παρουσιάσει η μανουφακτούρα το 2016 (στην τότε SIHH). Κυκλοφόρησε σε μόλις 250 κομμάτια, άρα η συλλεκτική του αξία είναι προφανής.

Το συγκεκριμένο ρολόι δημιουργήθηκε για τους πιλότους Steve Boultbee Brooks και Matt Jones, έτσι ώστε να είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στο χέρι τους, στην προσπάθεια τους να κάνουν το γύρο του πλανήτη με ένα Spitfire, το ιστορικό πολεμικό αεροπλάνο, φέτος το καλοκαίρι. Το χρώμα του καντράν, αλλά και του λουριού είναι συνυφασμένα με τα περιβάλλον που έχει το εσωτερικό ενός Spitfire (αυτή η χακί απόχρωση που είναι ζεστή και ταυτόχρονα αποτελεί τον καμβά μιας καινούργιας περιπέτειας).

Πέραν της αισθητικής του δυναμικής, το ρολόι θα είναι ένας σπουδαίος «συνεργάτης» στην επική προσπάθεια των δύο πιλότων αφού θα μπορούν ανα πάσα στιγμή να συμβουλεύονται την ώρα, σε όποια χρονική ζώνη κι αν πετούν, με παραδοσιακό, αναλογικό τρόπο, ταιριαστό με την αισθητική και την κληρονομιά του Spitfire.

Κρατήστε ένα παράθυρο ανοικτό στον κόσμο πέρα από την πνιγηρή Ελληνική καθημερινότητα. Να διαβάζετε διεθνείς εφημερίδες.

Κεντρική σημείο στο καντράν του ρολογιού διατηρεί η ένδειξη του 24ωρου ώστε να γνωρίζει εκείνος που πετά στο σκοτάδι πάνω από τα σύννεφα αν είναι πέντε το απόγευμα ή πέντε το πρωί. Ενώ, με μια απλή περιστροφή της στεφάνης, και την επιλογή μιας διαφορετικής πόλης (Παρίσι, Πεκίνο, Σίδνεϊ κ.ο.κ.) ο χρόνος, η 24ωρη ένδειξη αλλά και η ημερομηνία αναπροσαρμόζονται αυτόματα. Αίφνης, την ίδια στιγμή μπορείς να δεις την ώρα σε όλη την υδρόγειο. Αυτή η πληροφορία δεν είναι περιττή. Όπως η ανάγνωση μιας διεθνούς εφημερίδας, σε εντάσσει στον παγκόσμιο χρόνο. Γεγονότα και λεπτά, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη τρέχουν, αναπτύσσονται, γίνονται μια συνεχής σπείρα μέσα στην οποία κινούμαστε όλοι αενάως.

Η διάμετρός του ρολογιού είναι στα 46 mm και το ύψος της κάσας 15,2 mm, συνθέτοντας ένα ισορροπημένο όγκο με αναλογία ένα προς τρία. Εντός του, κρύβεται ο εξαιρετικός μηχανισμός calibre 82760 που αναπτύχθηκε ειδικά για το ρολόι αυτό ενώ σημαντικά μηχανικά του μέρη  είναι φτιαγμένα από ειδικό κεραμικό που ελαχιστοποιεί τις φθορές σε βάθος χρόνου, εγγυώμενο σταθερότητα και αξιοπιστία. Όσο για την ενεργειακή του αυτονομία, φτάνει τις 60 ώρες, ενώ αντέχει κάτω από το νερό έως τα έξι bar.

Η ιδιαίτερη αισθητική του (σπορτίφ, ρετρό, αλλά και κλασική) σας επιτρέπει να το φορέσετε με διαφορετικούς συνδυασμούς. Το πάντρεμα με ένα χακί bomber jacket με πορτοκαλί φόδρα είναι προφανές, είναι όμως εξίσου κομψό με ένα σπορ σακάκι, στενό τζην και button down, Oxford πουκάμισο (το χακί με το γαλάζιο είναι εγγυημένος συνδυασμός). Το καλοκαίρι, φορέστε το με μαύρο πόλο και κεραμιδί βερμούδα, ενώ το χειμώνα θα δείχνει όμορφα με γκρι πουπουλένιο μπουφάν και καφέ ορειβατικά μποτάκια.

Επιμέλεια-Φωτογραφία-Styling: Μιχαήλ Ανδρουλιδάκης.
Ρολόι: IWC, Pilot’s Watch Timezoner Spitfire Edition «The longest flight».
Πουκάμισο: Hackett, Shop & Trade.
Σακάκι: Antony Morato, Shop & Trade.
Τσάντα: Filson, Truman, Βαλαωρίτου 8, Αθήνα.

//Η φωτογράφηση έγινε στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία. Ευχαριστούμε τη διεύθυνση του ξενοδοχείου για την παραχώρηση του χώρου. 

Διαβάστε ακόμα: Με έναν εκλεκτό espresso Taf στα δάκτυλα και ένα διαχρονικό ρολόι IWC στον καρπό.

TAGS :
iwc εφημερίδα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook