70 χρόνια Ferrari και Pininfarina: μια συνεργασία που δημιούργησε «μύθους»

Η τελευταία Ferrari με το χαρακτηριστικό σήμα-υπογραφή “pininfarina” στα πλευρά είναι η F12 Berlinetta του 2012 (photo Motor1).

Δεν είναι όλες οι αυτοκινητικές συνεργασίες επιτυχημένες. Από κάποιες προκύπτουν εμπνεύσεις και κομψοτεχνήματα· από άλλες συμβιβασμοί και μετριότητες. Οι δεύτερες όμως δεν μας απασχολούν. Γιατί εδώ θα μιλήσουμε (κυρίως) για τον Enzo Ferrari και τα αυτοκίνητά του.

Των οποίων η αδιαμφισβήτητη διαχρονική γοητεία οφείλεται, αν μη τι άλλο, σε ιστορικές συνεργασίες. Με τους οδηγούς του, για παράδειγμα. Από τον Ascari και τον Hill, μέχρι τον Villeneuve και τον Lauda. Στους οποίους ο Ferrari είχε απόλυτη εμπιστοσύνη, απαιτώντας όμως και απόλυτη αφοσίωση.

Ή στις σχέσεις του με τους μηχανικούς του. Με τον Colombo, τον Jano, τον Lampredi… Οι σημαντικότερες όμως συνεργασίες ήταν τελικά με τους σχεδιαστές του, τη «φυλή» αυτή των δημιουργών τεχνουργημάτων η οποία συνεισέφερε περισσότερο στο φαινόμενο Ferrari.

Τη δεκαετία του ’50, η Ferrari αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα μ’ εκείνο της Coca-Cola τη δεκαετία του ’10: διέθετε δηλαδή ένα καλό προϊόν με συγκεχυμένη όμως ταυτότητα. Διότι τι ήταν στην αρχή η Coca-Cola; Ένα σιρόπι που πουλιόταν χύμα στον οποιονδήποτε χονδρέμπορο που με τη σειρά του το πουλούσε μέσα στο οποιοδήποτε σκεύος.

Ο Enzo Ferrari με τους Farina πατέρα και υιό. Ή πώς μια συνάντηση σε μια trattoria γέννησε τη συνεπέστερη ροή τετράτροχης ομορφιάς στην ιστορία (photos La Gazzetta dello Sport, Ferrari).

Με το φημισμένο μπουκάλι-σήμα κατατεθέν να προκύπτει τελικά μετά από διαγωνισμό στον οποίο νικητής ήταν ένας Alexander Samuelsson, εμιγκρές Σουηδός στην Ιντιάνα της Αμερικής, ο οποίος κατοχύρωσε την πατέντα του το 1915. Αλλά, ως συνήθως, ξεφύγαμε.

Κάπως έτσι λοιπόν γινόταν και με τη Ferrari. Απευθυνόταν ο Ferrari σε carozzeristi όπως οι Ghia, Vignale, Touring κ.ά. και επέλεγε το σχέδιο που τελικά προτιμούσε. Το «προϊόν» του, ναι, ήταν και άρτιο και ελκυστικό, αλλά του έλειπε η, ας πούμε, οπτική συνέπεια και η «εταιρική ταυτότητα».

FFWD στο 1951. Σε μια συνάντηση του Enzo Ferrari με τον Battista Farina και τον γιο του, τον 25χρονο τότε Sergio, στο άσημο τότε Ristorante Aurora Girarrosto της οικογένειας Cerchi [διότι εδώ κάνουμε έρευνα, δεν αφήνουμε τίποτε στην τύχη] στην Τορτόνα, μια πιεμοντέζικη κωμόπολη ανάμεσα στη Μόντενα και στο Τορίνο.

Ο λόγος για τον ουδέτερο τόπο συνάντησης ήταν πως και ο Commendatore Enzo και ο Disegnatore Battista (ιδρυτής, το 1930, του σχεδιαστικού του κέντρου στο Τορίνο) ήταν άνδρες με περίσσια περηφάνεια και δεν καταδέχονταν βέβαια να χτυπήσουν ο ένας την πόρτα του άλλου.

H 212 Inter Cabriolet του ’52 ήταν το πρώτο αυτοκίνητο που ο Battista Farina σχεδίασε για τον Enzo Ferrari (photo Copley Motors).

Πατήρ και υιός Farina πήγαν εκεί με μια Lancia Aurelia B20, μια από τις μέχρι τότε ομορφότερες δημιουργίες τους, για προφανείς λόγους. Πριν καν φτάσουν στον καφέ μετά το γεύμα, ο Ferrari είχε ήδη αναθέσει στον Farina –που μέχρι τότε συνεργαζόταν με μάρκες όπως οι Lancia, Maserati, Cisitalia, Alfa Romeo κ.λπ.– να δώσει «σάρκα και οστά» στις ιδέες του.

Διηγείτο το 1990 ο Sergio: «Η Ferrari ήταν τότε βασιλιάς χωρίς στέμμα. Η ιδέα του πατέρα μου ήταν να της χαρίσει εικόνα και προσωπικότητα. Φαντάζεστε πως ένιωσα αργότερα το ίδιο απόγευμα όταν ο πατέρας μου, οδηγώντας πίσω στο Torino, μου ανακοίνωσε την απόφασή του: ‘Από σήμερα θα φροντίζεις εσύ για τη Ferrari. Από το Α ως το Ω. Για τον σχεδιασμό, την τεχνολογία, την κατασκευή, για τα πάντα. Πέταγα στον έβδομο ουρανό από χαρά!’»

Έκτοτε, και μέχρι η Ferrari να εξελίξει το δικό της σχεδιαστικό τμήμα, η μόνη Ferrari που δεν σχεδιάστηκε από τον Pininfarina (pinin=μικρός ήταν το χαϊδευτικό του Battista, μιας και ήταν το 10ο και πιο μικροκαμωμένο από τα 11 αδέλφια) ήταν η Dino 308 GT4 του ’73 – που ήταν σχέδιο του Marcello Gandini στο ατελιέ του Bertone.

Η σχέση δε Ferrari και Pininfarina κατέληξε τόσο στενή που η Carrozzeria Pininfarina έγινε συνεταίρος της Ferrari στην αγωνιστική Scuderia Ferrari, ο Battista Farina –που από το 1961 είχε υιοθετήσει επίσημα το επώνυμο Pininfarina– αντιπρόεδρος της Ferrari και ο Sergio μέλος του ΔΣ.

Για σχεδόν 70 χρόνια, Ferrari και Pininfarina σχεδίαζαν και κατασκεύαζαν μερικά από τα συναρπαστικότερα αυτοκίνητα. Ανάμεσά τους, η 250 GT Berlinetta Lusso του ’62, η 308 GTB/GTS του ’75, η F40 του ’87 και η FF του ’11 (photos carpixel.net, Hagerty, Ferrari).

Τα δύο «μαγαζιά» συνέχισαν να συνεργάζονται μέχρι το 2017 όταν τα μοντέλα που προγραμμάτιζε να κατασκευάσει τα επόμενα χρόνια η Ferrari αποφασίστηκε πως δεν ταίριαζαν με τη σχεδιαστική φιλοσοφία της Pininfarina. Και κάπως έτσι προέκυψε το κοινή συναινέσει διαζύγιο.

Μέχρι τότε, και για σχεδόν 70 χρόνια, Pininfarina και Ferrari σχεδίαζαν και κατασκεύαζαν μαζί μερικά από τα πιο συναρπαστικά και πιο εμβληματικά αυτοκίνητα που έχουν ποτέ παραχθεί: την 250 GT Berlinetta Lusso του ’62, την 330 του ’63, την 308 GTB/GTS του ’75, την Testarossa του ’84, την F40 του ’87, την FF του ’11…

Η ηλεκτρική Battista της Automobili Pininfarina, που παρουσιάστηκε το 2019 στη Γενεύη, δοκιμάζεται ήδη στην πίστα του Nardò από τον Έλληνα Test Driver & Vehicle Dynamics Manager Γιώργο Συρόπουλο. Με ισχύ 1.900(!) άλογα, θα παραχθεί σε μόλις 150 κομμάτια, προς σκάρτα $2.5 εκατ. έκαστο. (photo Automobili Pininfarina)

Βέβαια, η αρχή του τέλους είχε ουσιαστικά επέλθει το 2013 με τη LaFerrari, πρώτη Ferrari χωρίς σχεδιαστική συμβολή των σχεδιαστών της Pininfarina S.p.A. Δυο χρόνια νωρίτερα, η Ferrari είχε δημιουργήσει το δικό της Centro Stile, με τη LaFerrari να αποτελεί το πρώτο σχεδιασμένο in-house μοντέλο.

Η τελευταία Ferrari που φέρει το χαρακτηριστικό σήμα-υπογραφή “pininfarina” στα πλευρά της είναι η F12 Berlinetta του ’12, αποτέλεσμα συνεργασίας του Centro Stile Ferrari και της Pininfarina. Η 812 Superfast που την διαδέχτηκε, το 2017, είναι εξ ολοκλήρου σχεδιασμένη από το Centro Stile.

Έγραψα νωρίτερα «κοινή συναινέσει» διότι είναι πολύ πιθανόν η Pininfarina, αντί να βρίσκεται εσαεί στη σκιά της Ferrari, να στόχευε στο να κατασκευάσει το δικό της, ανταγωνιστικό των Ferrari, supercar. Τώρα μάλιστα μπορεί μιας και, από το 2016, ανήκει στον ινδικό όμιλο Mahindra, απασχολώντας 700 άτομα σε κέντρα στην Ιταλία, στη Γερμανία, στις ΗΠΑ και στην Κίνα.

Η ηλεκτρική Pininfarina Battista, με ισχύ 1.900(!) άλογα, από την Automobili Pininfarina GmbH, γερμανική θυγατρική της Pininfarina S.p.A., που θα παραχθεί σε μόλις 150 κομμάτια, προς σκάρτα $2.5 εκατ. έκαστο, είναι σαφές βήμα προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Όπως και να ‘χει, το μέλλον και των δυο εταιρειών προδιαγράφεται λαμπρό. Γεγονός είναι πάντως πως από εκείνη την άσημη τότε trattoria μιας εξίσου άσημης ιταλικής κωμόπολης ξεκίνησε μια σημαντική συνεργασία από την οποία προέκυψε η συνεπέστερη ροή τετράτροχης ομορφιάς που έχει υπάρξει ποτέ.

Διαβάστε ακόμα: 10 cool αμερικανικά αυτοκίνητα από τα ‘60s. Η Αμερική που αγαπάμε.

TAGS :
ferrari αυτοκίνητο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook