Έτσι ξεκίνησαν όλα. Οι Alfa 158 των τριών “F” (Farina #2, Fagioli #3, Fangio #1) στην εκκίνηση του πρώτου Grand Prix F1. Προσοχή στις αχυρόμπαλες και στα γεράνια στους κουβάδες (photo F1.com).

Αυτήν την Κυριακή, 14 Απριλίου, το Πρωτάθλημα F1 κλείνει τα 1.000. Grand Prix, όχι χρόνια. Θα ήταν μάλιστα πολύ όμορφο αν το 1.000στό Grand Prix, αντί για την αδιάφορη Σανγκάη, γινόταν στο ιστορικό Silverstone, όπου είχε γίνει και το πρώτο, στις 13 Μαΐου του 1950 – θα μιλήσουμε γι’ αυτό πιο κάτω.

Βέβαια, αυτοκινητικοί αγώνες είχαν αρχίσει να γίνονται πριν από πολλά-πολλά χρόνια και συγκεκριμένα από τη δεκαετία του ‘90. Του 1890. Αλλά σ’ εκείνους και σε ό,τι ακολούθησε, ειδικά στα χρόνια του Μεσοπολέμου (υπάρχει μια ωραία ιστορία για εκείνη την εποχή, θυμίστε μου να σας τη διηγηθώ κάποια στιγμή), θα αναφερθώ σε άλλο άρθρο.

Παγκόσμιο πάντως πρωτάθλημα για οδηγούς καθιερώθηκε επίσημα το 1950, περιλαμβάνοντας επτά αγώνες: στη Μ. Βρετανία (Silverstone), στο Μονακό (Monte Carlo), στις ΗΠΑ (Indianapolis), στην Ελβετία (Bremgarten), στο Βέλγιο (Spa-Francorchamps), στη Γαλλία (Reims-Gueux) και στην Ιταλία (Monza).

Το πρώτο Πρωτάθλημα του 1950 πάντως ήταν ξεκάθαρα υπόθεση της εργοστασιακής ομάδας της Alfa Romeo που συμμετείχε με την Alfa 158 “Alfetta”.

Βαθμολογούνταν οι πρώτοι πέντε (με 8, 6, 4, 2 και 1 βαθμό), ενώ ένας ακόμα βαθμός απονεμόταν στον οδηγό που έκανε τον ταχύτερο γύρο του αγώνα – κάτι που άρχισε να εφαρμόζεται και πάλι από φέτος. Και επειδή εκείνα τα χρόνια επιτρεπόταν να μοιράζονται δυο οδηγοί ένα αυτοκίνητο, αυτοί μοιράζονταν και τους βαθμούς, ανεξάρτητα με το πόσους γύρους έκανε ο καθένας τους. Για την τελική δε βαθμολογία, οι οδηγοί μετρούσαν μόνο τα τέσσερα καλύτερα αποτελέσματά τους.

Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1950, συμμετείχαν 14 ομάδες (τέσσερις εργοστασιακές και 10 μη εργοστασιακές ), ενώ στους έξι ευρωπαϊκούς αγώνες είχαμε και πολλές ιδιωτικές συμμετοχές με διάφορα αυτοκίνητα. Περιέργως, στην Ινδιανάπολη –αγώνα που, αντίθετα με τους υπόλοιπους έξι, διεξαγόταν σε οβάλ πίστα, στο φημισμένο “Brickyard”, και είχε συμπεριληφθεί στο Πρωτάθλημα μπας και προκαλέσει ενδιαφέρον και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού (δεν προκάλεσε)– επιτρεπόταν να συμμετάσχουν αμερικανικές μόνον ομάδες, από Αμερικανούς μόνο κατασκευαστές και με Αμερικανούς μόνον οδηγούς – βρες άκρη.

Μετά από 70 γύρους και σχεδόν δυόμιση ώρες αγώνα, νικητής του πρώτου Grand Prix F1 ήταν ο Farina. (photo dailymail.co.uk).

Το πρώτο Πρωτάθλημα του 1950, πάντως, ήταν ξεκάθαρα υπόθεση της εργοστασιακής ομάδας της Alfa Romeo που συμμετείχε με την Alfa 158 “Alfetta”, ένα καλο-εξελιγμένο αυτοκίνητο του 1938, με 8κύλινδρο εν σειρά κινητήρα μόλις 1.5 (εξ ου και 158, φανταστείτε τώρα οκτώ κυλινδράκια με χωρητικότητα σκάρτα 188ml το καθένα, ένα διπλό espresso, σαν να λέμε, να δουλεύουν υπερωρίες), ο οποίος, με supercharger φυσικά, έβγαζε γύρω στα 400 άλογα. Οδηγοί ήταν οι Ιταλοί Giuseppe “Nino” Farina, Luigi Fagioli και ο Αργεντίνος Juan-Manuel Fangio.

Ανάμεσα στους 120.000 θεατές ήταν και η βασιλική οικογένεια. Σε μια όχι και τόσο βασιλική εξέδρα. Και ούτε μια καρέκλα, ντροπή… (photo reddit).

Οι δυο Ιταλοί τα είχαν βέβαια τα χρονάκια τους (43 ο Farina, 51 o Fagioli) και, απέναντι σε γενικά νεότερους οδηγούς, βασίζονταν κυρίως στην προπολεμική εμπειρία τους. Ο κύριος ανταγωνισμός προερχόταν από το Maranello, αλλά οι Ferrari των Luigi Villoresi, Alberto Ascari κ.ά. αποδείχτηκαν αναξιόπιστες, με αποτέλεσμα η “Alfetta” να νικήσει και στους έξι ευρωπαϊκούς αγώνες. Οι Farina και Fangio πέτυχαν από τρεις νίκες, με τον Ιταλό να ανακηρύσσεται πρώτος Πρωταθλητής F1 όταν ο Fangio εγκατέλειψε από μηχανική βλάβη στο τελευταίο Grand Prix, στη Monza.

Αυτά, επιγραμματικά, για το πρώτο Πρωτάθλημα F1. Γυρνάμε τώρα, αγαπητέ αναγνώστη, όπως άλλωστε υποσχέθηκα, στο Silverstone και σε πέντε, ας πούμε, λιγότερο γνωστά στοιχεία για το πρώτο Grand Prix F1.

1. Εκείνο λοιπόν το πρώτο Grand Prix είχε δυο ονομασίες: επίσημα λεγόταν Grand Prix d’ Europe (πρώτη μάλιστα φορά που αυτός ο τίτλος δινόταν σε αγώνα εκτός Γαλλίας ή Ιταλίας), αλλά αφού γινόταν στη Μ. Βρετανία, λεγόταν φυσικά και βρετανικό Grand Prix.

2. Περίπου 120.000 θεατές παρακολούθησαν τον αγώνα την Κυριακή, ανάμεσά τους το βασιλικό ζεύγος Γεώργιος ΣΤ΄ και Ελισάβετ, η νεότερη κόρη τους πριγκίπισσα Μαργαρίτα, και ο λόρδος και η λαίδη Mountbatten. Και επειδή αγαπάτε και σεις τα trivia (παραδεχτείτε το), εκείνη ήταν η πρώτη –και παραμένει η μοναδική– φορά που Βρετανός μονάρχης παραβρέθηκε σε βρετανικό αγώνα αυτοκινήτων.

3. Ανάμεσα στους 21 συμμετέχοντες ήταν ένας πρίγκιπας κι ένας βαρόνος. Ο πρίγκιπας του Σιάμ (Ταϊλάνδης σήμερα) Birabongse Bhanudej Bhanubandh (Prince Bira ή B. Bira, για τους φίλους) ήταν 5ος με τη Maserati του στα κατατακτήρια, αλλά έμεινε από βενζίνη (!) στον αγώνα, ενώ ο Ελβετός βαρόνος Emmanuel “Toulo” de Graffenried, νικητής στον (μη πρωταθληματικό) ίδιο αγώνα του 1949, επίσης με Maserati, εγκατέλειψε από μηχανική βλάβη.

O Giuseppe “Nino” Farina στην απονομή μετά τον αγώνα. Ο 43χρονος Ιταλός ήταν τελικά και ο πρώτος Πρωταθλητής F1 (photo dailymail.co.uk).

4. Τα τρία φαβορί για τη νίκη (Farina, Fagioli, Fangio) ήταν γνωστοί ως «τα τρία Φ», κάτι που ακούγεται βέβαια περισσότερο σαν χασαποταβέρνα στη Χασιά παρά σαν πιλότοι F1. Μετά από 70 γύρους και σχεδόν δυόμιση ώρες αγώνα –όπου οι τρεις τους εναλλάσσονταν στην πρώτη θέση–, νικητής του πρώτου επίσημου Grand Prix F1 ήταν ο Farina, με δεύτερο, μόλις 2,6” πίσω, τον Fagioli. Τρίτος, όμως, δεν ήταν ο Fangio –ο οποίος εγκατέλειψε με μηχανική βλάβη, πιθανότατα μετά από μια στενή επαφή με αχυρόμπαλα–, αλλά ο Βρετανός Reg Parnell, επίσης με Alfa Romeo.

5. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν τα 39 χρόνια, όταν (υπολογίζω μπακάλικα, γιατί έχουμε και δουλειές) η μέση ηλικία των οδηγών στους πρώτους αγώνες του φετινού πρωταθλήματος θα πρέπει να είναι γύρω στα 24-25. Τρεις από τους 21 οδηγούς ήταν στα 50τόσα τους (50 ο Louis Chiron, 51 o Fagioli, 53 ο Philippe Étancelin), ενώ άλλοι πέντε ήταν από 40 και πάνω – o Fangio ήταν 39. Μικρότερος όλων ήταν ο Βρετανός Geoffrey Crossley που, στα 29 του, ήταν 12 ολόκληρα χρόνια μεγαλύτερος του Max Verstappen, όταν ο Ολλανδός έκανε το ντεμπούτο του στην F1 και 10 χρόνια μεγαλύτερος του νεότερου οδηγού στο 1.000στό Grand Prix της Κυριακής, επίσης Βρετανού, Lando Norris.

Δείτε ένα όμορφο (και σύντομο) video του πρώτου Grand Prix F1:

 

Διαβάστε ακόμα: Έξι δεκαετίες F1, η επικράτεια των Gentlemen.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top