ok-lecorbusier

O άνθρωπος έχει θελήσει να γεμίσει έναν κενό χώρο (το δικό του) και όχι να αφηγηθεί τον εαυτό του. (Τα έπιπλα αυτά καθαυτά είναι υπέροχα).

Δεν μου κάνει ακριβώς banal, απλώς δεν μπορώ να βρώ πού πήγε και κρύφτηκε η ψυχή του ιδιοκτήτη. O άνθρωπος έχει θελήσει να γεμίσει έναν κενό χώρο (το δικό του) και όχι να αφηγηθεί τον εαυτό του.

Τα έπιπλα αυτά καθαυτά είναι υπέροχα, μόνο που βρίσκονται εκτός πλαισίου στα σπίτια ορισμένων. Στηρίζονται, αλλά δεν έχουν πού ν’ ακουμπήσουν.

Εξάλλου, δεν αγοραστήκανε ως Le Corbusier, Eames ή Aalto, αλλά ως Δελούδης, Artemide ή Interni. Αυτό έχει ως πλεονέκτημα ότι δεν χρειάζεται να αναρωτηθούμε αν κάτι μας αρέσει, δεν χρειάζεται να το αναζητήσουμε, αρκεί ότι είναι «μοδάτο», «σινιέ» και «ακριβό».

Eξ ου κι η τεράστια επιτυχία του minimal, το οποίο σε συνδυασμό με τη μόδα του λευκού, γίνεται ακόμα πιο «εύκολο», διασκεδάζει τέλεια την αμηχανία της επιλογής. Σημασία δεν έχει πια το σπίτι ως κατοικημένος χώρος, αλλά ως μόστρα. Στις μέρες μας, ολόκληρο το σπίτι έχει μετατραπεί σ’ ένα τεράστιο σκρίνιο. Σπίτι-μπιμπελό.

Μην ψάχνετε την ψυχή του ιδιοκτήτη. Δεν θα τη βρείτε. Ψάξτε καλύτερα την ψυχή των επίπλων. Εκεί που φωλιάζουν οι αναμνήσεις.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top