Ομολογώ ότι έχω βαρεθεί το τζιν. Άσε που η ιδέα να είναι κάποιος ντυμένος σετάκι με τρελαίνει. Photo Credit: Asos

Ομολογώ ότι έχω βαρεθεί το τζιν. Άσε που η ιδέα να είναι κάποιος ντυμένος σετάκι με τρελαίνει. Photo Credit: Asos

Μπορεί ο Stefano Gabbana να ειρωνεύεται λέγοντας ότι «μια μέρα δίχως τζιν είναι σαν μια μέρα δίχως ήλιο», μπορεί η Charlotte Brunel να αποφαίνεται ότι το τζιν είναι «ένα από τα φερέφωνα του ατόμου», αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας. Προσωπικά, ομολογώ ότι το ‘χω βαρεθεί πια αυτό το ρούχο. Αφήστε που η ιδέα να ‘ναι κάποιος ντυμένος σετάκι με τρελαίνει.

Εκτός κι αν έχει κατατάξει τον εαυτό του στα είδη υπό εξαφάνιση που χρήζουν προστασίας. Όπως αυτή η παρέα των τριών ζευγαριών που είδα μια μέρα στη Δεξαμενή, μέσα στο τζιν απ’ την κορφή μέχρι τα νύχια: μπαντάνες, αλυσίδες, καροτσάκια με μωρά, μπιμπερό και γκίλι-γκίλι. Νόμιζα ότι είχα να κάνω με χάπενινγκ κι έψαχνα τη θήκη της κιθάρας να ρίξω μέσα κάνα σέντσι.

Ή το στυλάκι της πανίδας του Ψυχικού: τζιν πάνω-κάτω κι ένα Franc Muller στο χέρι, προς επιβεβαίωση ότι το τζιν έχει πλέον εξελιχθεί σε συμβολικό αντικείμενο της αδιαφορίας των πλουσίων (δυνατό, ε;).

Προσωπικά, δεν θεωρώ το denim κατάλληλο ύφασμα για πουκάμισο, το βρίσκω πολύ χοντροκομμένο. Όσο για τα τζιν μπουφάν, πάντοτε μου δίνανε μια εντύπωση βρόμικη και φτηνιάρικη, χωρίς να διαθέτουν την εργονομική ευφυΐα ενός τζιν παντελονιού.

Ό,τι, όμως, και να λέω εγώ, το γεγονός είναι ένα: H αγορά του τζιν είναι κολοσσιαία και το ίδιο ασύλληπτα δημοφιλές ως ρούχο. Εδώ όμως μιλάμε για στυλ και κομψότητα.

 

Διαβάστε ακόμα: Baby-Doll. Ο θρίαμβος της λολίτας!

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top