Photo Credit: James Vaughan/flickr

Στις 25 Νοεμβρίου του 1963, ο μικρός Τζον (που εκείνη την ημέρα συμπλήρωνε τα τρία του χρόνια) στάθηκε ένα βήμα μπροστά από την οικογένειά του και, καθώς περνούσε από μπροστά του το στολισμένο με την αστερόεσσα φέρετρο, απέδωσε έναν ύστατο στρατιωτικό χαιρετισμό στον πατέρα του. Photo Credit: James Vaughan/flickr

Όταν ο Τζον-Τζον έγινε J.F.K. Jr.

Μετά το θάνατο του πατέρα του και το γάμο της μητέρας του με τον Ωνάση, ο έφηβος Τζον είχε αρχίσει ήδη να αποκτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του, μαζί με τις καλοσμιλεμένες γωνίες του προσώπου και τις ανδροπρεπείς γραμμές της σιλουέτας του. Από πολύ νωρίς, οι κοσμικογράφοι είχαν εντοπίσει στον νεαρό Τζον αυτόν τον ιδανικό συνδυασμό των γονιδίων Κένεντι-Μπουβιέ. Από την άλλη, οι κήνσορες και θεράποντες της δημόσιας ζωής αμφισβητούσαν τις ικανότητές του να επιτύχει μια πολιτική σταδιοδρομία που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που δημιουργούσε το όνομά του. Όταν ο ίδιος, λοιπόν, απέρριψε την ιδέα να σπουδάσει στο Harvard, το ακαδημαϊκό ίδρυμα όπου παραδοσιακά διέπρεπαν οι Κένεντι, η άποψη αυτή έμοιαζε να επαληθεύεται.

Ταξίδεψε αρκετά για να υποστηρίξει πρωτοβουλίες φιλανθρωπικού χαρακτήρα και ανέλαβε θέσεις ευθύνης σε προγράμματα ενίσχυσης των συνθηκών ζωής των λιγότερο προνομιούχων.

Ο Τζον, που στην πραγματικότητα δεν άνοιξε (ούτε έκλεισε) ποτέ το κεφάλαιο πολιτική, ενδιαφερόταν πρωτίστως για μια βήμα προς βήμα πορεία διαμόρφωσης ενός πολιτικού προσανατολισμού που να απαντάει στις προκλήσεις της νέας εποχής. Επέλεξε, εξάλλου, το πανεπιστήμιο Brown, ένα επίσης Ivy League School, για να σπουδάσει Ιστορία. Κάθε άλλο παρά φυγόπονος, ταξίδεψε αρκετά προκειμένου να υποστηρίξει πρωτοβουλίες φιλανθρωπικού χαρακτήρα και ανέλαβε θέσεις ευθύνης σε προγράμματα ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας, αλλά και των συνθηκών ζωής των λιγότερο προνομιούχων. Πριν ξεκινήσει τις νομικές σπουδές του στο New York University, το 1989, πρόλαβε να εξασκήσει για λίγο και το κρυφό του πάθος, την υποκριτική, συμμετέχοντας σε θεατρικές παραστάσεις του Brown, με αξιοσημείωτη επιτυχία.

Photo Credit: wikipedia.org

Το περιοδικό People το 1988 του είχε αποδώσει τον τίτλο «Sexiest Man Alive». Photo Credit: wikipedia.org

Αν πιστέψουμε το περιεχόμενο μιας από τις βιογραφίες που γράφτηκαν γι’ αυτόν, ο Τζον πρέπει να καταρρακώθηκε ψυχολογικά και να πέρασε ένα από τα πιο μαρτυρικά σαββατοκύριακα της ζωής του στο δωμάτιο ενός μοτέλ, προσπαθώντας να καταλάβει τι έφταιξε, μετά τη δεύτερη απόρριψή του στις εξετάσεις για την απόκτηση της άδειας ασκήσεως νομικού επαγγέλματος. Ήταν, επίσης, η πρώτη φορά ουσιαστικά που συνειδητοποιούσε ότι η καριέρα και η ζωή του βρίσκονταν κάτω από το μικροσκόπιο των media, με μια χαιρέκακη διάθεση που μπορούσε να σοκάρει όποιον δεν ήταν αρκετά κυνικός. «The hunk flunks», δηλαδή κάτι σαν «Ο μορφονιός κόπηκε», είχε γράψει η New York Post εκείνη την εποχή.

Ο Τζον δεν άργησε βέβαια να «εξιλεωθεί» στα μάτια του Τύπου, αφού λίγα χρόνια αργότερα, ως βοηθός εισαγγελέα του Μανχάταν (assistant D.A.), κατόρθωσε να κερδίσει και τις έξι υποθέσεις που είχε αναλάβει. Ήταν τότε που οι δημοσιογράφοι είχαν επιτέλους ανακαλύψει την καθόλου αυτονόητη για κάποιον με το όνομά του διαδρομή: από εκπαιδευόμενος στο υπουργείο Δικαιοσύνης, το 1987, όπου αμειβόταν με 358 δολάρια την εβδομάδα, μέχρι την άρνησή του να αναλάβει πολιτική θέση στο υπουργείο επί Προεδρίας Κλίντον, ο Τζον είχε περάσει με άριστα όλες τις «εξετάσεις». Δίπλα στον «τίτλο» του Sexiest Man Alive, που του είχε αποδώσει το περιοδικό People το 1988, οι πολιτικοί αναλυτές άρχιζαν να ξεσκονίζουν τον λόγο του στο συνέδριο των Δημοκρατικών της ίδιας χρονιάς και κάπως έτσι ο Τζον-Τζον αίφνης μετατράπηκε σε J.F.K. Jr.

Διαβάστε ακόμα: Θεωρίες συνωμοσίας: Για όλα φταίει ο JFK…

Μετά την αποχώρησή του από το Γραφείο του Εισαγγελέα, το 1993, ετοιμαζόταν να ξεκινήσει με αυτά τα δεδομένα ένα καινούργιο κεφάλαιο στην επαγγελματική του ζωή. Αλλά, ενώ αμφιταλαντευόταν ακόμη για το αν είχε έρθει ο καιρός να τοποθετήσει τον εαυτό του στην κεντρική πολιτική σκηνή, η προσωπική του ζωή εξακολουθούσε να τροφοδοτεί τα ρεπορτάζ των κίτρινων φυλλάδων. Όλοι τον θυμούνταν άλλωστε, ειδικά στο γύρισμα της δεκαετίας, να εμφανίζεται δίπλα στη Μαντόνα, να κατηφορίζει τη Madison Avenue με την ανερχόμενη τότε ηθοποιό Σάρα Τζέσικα Πάρκερ ή να τον συνοδεύει σπίτι του, στη Moore Street του προαστίου Tribeca, στο lower Manhattan, το εκρηκτικό top model Άσλεϊ Ρίτσαρντσον.

Ήταν από τους πρώτους που οραματίστηκαν μια ηλεκτρονική δημοκρατία, όπου οι πολίτες θα αποφασίζουν για ζητήματα που τους απασχολούν μέσω διαδικτυακών ψηφοφοριών.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο φακός των παπαράτσι δεν είχε καταφέρει σχεδόν ποτέ να «συλλάβει» τον Τζον ατσαλάκωτο. Πάντοτε ανεπιτήδευτα λαμπερός μέσα στα δίκουμπα Armani κοστούμια του, έδινε μια πραγματικά μοντέρνα εκδοχή του στυλ old Hollywood. Για τους έμπειρους φωτογράφους, ακόμη κι αυτή η ανεπαίσθητη ασυμμετρία ανάμεσα στα δύο μάτια του (κληρονομιά από τον πατέρα του) ήταν κομμάτι μιας ιδιαίτερης γοητείας και υπογράμμιζε το ύφος της ξεχωριστής προσωπικότητάς του.

george-magazine-covers-john-f-kennedy-jr.sw.5.george-magazine-covers-ss01

Το περιοδικό του «George» βρήκε αμέσως ενθουσιώδη ανταπόκριση. Ο Τζον έβλεπε τον εαυτό του λιγότερο ως opinion leader και περισσότερο ως ενεργό πολίτη με χιούμορ και διάθεση να προτείνει καινοτόμες λύσεις.

Το εγχείρημα του «George», του περιοδικού που εισήγαγε τον Σεπτέμβριο του 1995 στην εκδοτική αγορά, στηριζόταν στην ιδέα μιας ρηξικέλευθης ματιάς πάνω στην πολιτική και από τα πρώτα τεύχη βρήκε ενθουσιώδη ανταπόκριση. Στο πρώτο εξώφυλλο, μάλιστα, η εμφάνιση της Σίντι Κρόφορντ ως Τζορτζ Γουάσινγκτον παρέπεμπε τον αναγνώστη όχι μόνο στο πρόσωπο που ενέπνευσε τον τίτλο του, αλλά και στη νέα αισθητική που κόμιζε στον περιοδικό Τύπο. Το υβριδικό αυτό έντυπο (πολιτικό/lifestyle) προσδιόριζε την ταυτότητά του μέσα από το αρκετά περιεκτικό σλόγκαν «Not Just Politics As Usual», ενώ ο ίδιος ο Τζον έβλεπε τον εαυτό του λιγότερο ως opinion leader και περισσότερο ως ενεργό πολίτη με χιούμορ και διάθεση να προτείνει καινοτόμες λύσεις.

Διαβάστε ακόμα: George Lois- Αποκλειστική συνέντευξη με τον αληθινό «Mad Man»

Λίγοι το θυμούνται σήμερα, αλλά ήταν από τους πρώτους που οραματίστηκαν τη θεσμοθέτηση μιας ηλεκτρονικής δημοκρατίας, όπου οι πολίτες θα αποφασίζουν σε πραγματικό χρόνο για τα ζητήματα που τους απασχολούν, μέσω διαδικτυακών ψηφοφοριών. «Πίστευα πως αν προσγειωθώ με αλεξίπτωτο πίσω από τις γραμμές του εχθρού και ακολουθήσω το δημοσιογραφικό επάγγελμα, ίσως να κατόρθωνα να κάνω γνωστή την πολιτική μου θεώρηση και να επηρεάσω τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η πολιτική», είχε πει, μεταξύ άλλων, τέσσερα χρόνια μετά την παρθενική εμφάνιση του «George».

«Μοιάζει σαν να περπατάς και να περιμένεις να σε χτυπήσει κεραυνός» (Ο Τζον στην εκπομπή του Λάρι Κινγκ για την «κατάρα των Κένεντι»)

Ελάχιστους μόνο μήνες μετά το θάνατο της Τζάκι, το 1994, ο Τζον είχε βρει τον έρωτα της ζωής του στο πρόσωπο της Κάρολαϊν Μπέσετ, μιας από τις υπεύθυνες δημοσίων σχέσεων του Κάλβιν Κλάιν. Ο προηγούμενος δεσμός του με τη «Γοργόνα» Ντάριλ Χάνα είχε τελειώσει λίγο καιρό πριν και κάποιοι από τους κοντινούς του ανθρώπους ξεφυσούσαν με ανακούφιση, εκτιμώντας τον ισορροπημένο χαρακτήρα της Κάρολαϊν. Στην πρώτη αιφνιδιαστική πρόταση γάμου από τον Τζον, εκείνη έκανε πίσω. Η επιμονή των media να τη συγκρίνουν με την Τζάκι και η νευρωτική παρακολούθηση της ζωής τους την έκανε κάτι παραπάνω από διστακτική. Όταν τελικά κάμφθηκαν οι αντιστάσεις της, ο γάμος πραγματοποιήθηκε στην Τζόρτζια, τον Σεπτέμβριο του 1996, και σε κλειστό κύκλο, σε ένα παλιό εκκλησάκι που χρησιμοποιούνταν κάποτε για τον εκκλησιασμό των σκλάβων, ενώ τα μέσα ενημέρωσης έμαθαν για το γεγονός την επόμενη μέρα.

Με την σύζύγο του Καρολαιν στο Kennedy Library in Boston λίγους μήνες πρίν τον θανατό τους. Photo Credit: Justin Ide

Με τη σύζυγό του Καρολάιν στο Kennedy Library της Βοστόνης λίγους μήνες πριν από τον θάνατό τους. Photo Credit: Justin Ide

Όταν τον ρωτούσαν για την «κατάρα των Κένεντι», ο οικογενειάρχης πλέον Κένεντι Τζούνιορ απέφευγε να απαντήσει. Όπως εξηγούσε στην εκπομπή του Λάρι Κινγκ, μια εβδομάδα μετά το γάμο του, «Μοιάζει σαν να περπατάς και να περιμένεις να σε χτυπήσει κεραυνός. Είναι κάτι που δεν έχεις στο μπροστινό μέρος του μυαλού σου».

Στην επόμενη σελίδα: Ορατότης μηδέν στο Martha’s Vineyard…

1  2  3

1 2 3

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top