Το ράψιμο ενός καινούργιου και πραγματικού κιμονό είναι εξαιρετικά δαπανηρό και μπορεί να φτάσει τις αρκετές χιλιάδες ευρώ. Είναι όντως υπέροχα στυλάτο και όμορφο, αρκεί ο φέρων οργανισμός να μην φέρνει σε τριχωτό βαρύμαγκα από τη Δραπετσώνα, σε αυτάρεσκο φαλάκρα και τα έπιπλα σπίτι του να μην είναι σκυριανά, από ράντσο ή από τις Βερσαλλίες.
Προτιμήστε τη minimal προσέγγιση κι ακολουθήστε μια απλουστευμένη τελετουργία του τσαγιού, για να τη ρίξετε στο tatami. «Kimono» στην κυριολεξία σημαίνει «αυτό που φοράμε πάνω μας» και είναι ο απευθείας απόγονος ενός παρόμοιου ρούχου που όμως φοριόταν ως εσώρουχο, το «kosode».
Πρόκειται για ένα μοναδικό κομμάτι υφάσματος μήκους 11 μ. και πλάτους 36 εκ., αποτελούμενο από 8 παραλληλόγραμμα κομμάτια διπλωμένα και ραμμένα, αλλά ποτέ κομμένα. Φοριέται πάντα με την αριστερή πλευρά περασμένη πάνω από τη δεξιά, καθότι αυτό επιτρέπει να κρύψετε ένα μαχαίρι, ακόμα κι ένα φλογοβόλο σε στιγμές μεγάλης έντασης.
Επειδή η επίδειξη των αποκρύφων σας δεν θεωρείται zen, κρατιέται στη θέση του με μια ζώνη, πιο στενή στους άντρες, η οποία ονομάζεται «obi» και δένει στην πλάτη.
Σήμερα, αυτό που κυρίως διαφοροποιεί τα αντρικά kimono από τα γυναικεία είναι τα χρώματα και τα μοτίβα. Το αντρικό είναι σκούρο και, συνήθως, μονόχρωμο: μαύρο, πράσινο σκούρο, μπλε λουλακί, καφέ. Τα μοτίβα πρέπει να είναι δυσδιάκριτα. Στα αξεσουάρ περιλαμβάνονται οι κάλτσες «tabi» και οι σαγιονάρες «zori».
Το επίσημο αντρικό kimono είναι από μαύρο μετάξι. Για όλες τις ώρες είναι το «yukata» από βαμβάκι, λινό ή κάνναβη και τα μοτίβα του είναι πάντα γεωμετρικά. Για να μάθετε τι μέγεθος φοράτε, είναι πολύ απλό: προσθέτετε 20 εκ. στο φάρδος της μέσης σας.
Διαβάστε ακόμα: Υπάρχουν παντόφλες που δεν είναι ξενέρωτες;