Screen Shot 2016-02-01 at 5.01.34 PM

O Sir Roger Moore και ο αγαπημένος μας Christopher Walken στο σετ του “A View To Kill”, το 1985 στο Παρίσι. Photo credit: Patrick Zachmann/ Magnum Photos.

Το στυλ δεν είναι απλώς θέμα του αν ένας άντρας φοράει ωραία ρούχα ή αν φέρεται ως πραγματικός τζέντλεμαν. Το εγκώμιο του πραγματικού τζέντλεμαν πλέκεται σε εμετικό βαθμό από τα αλλεπάλληλα «Do’s and Dont’s» των ιστοτόπων, οι οποίοι εξακολουθούν να πουλάνε μια ρηχή ετικέτα και να προτείνουν συμπεριφορές που εδώ και καιρό έχουν αλλάξει.

Έχω την πεποίθηση ότι συμπεριφορά και στυλ είναι δύο διαφορετικά πράγματα, ασχέτως αν, αναμφισβήτητα, το ένα τροφοδοτεί το άλλο. Λέω λοιπόν να το χοντρύνω.

Διαισθητικά, διακρίνω κάποιους παραλληλισμούς ανάμεσα σε λογοτεχνικά είδη και ενδυματολογικό ύφος. Κατ’ εμέ, το στυλ («η σφραγίδα του ταμπεραμέντου επί του διαθέσιμου υλικού») προσθέτει λίγη (μπορεί και πολλή) ποίηση σε μια δυστυχισμένη καθημερινότητα.

Οπότε θα αποτολμήσω τους παραλληλισμούς μεταξύ προσωπικού στυλ, ποιήματος σε πρόζα, ποιητική πρόζα και ποίηση της πρόζας.

Screen Shot 2016-02-01 at 5.18

Μια pochette διπλωμένη α λα «barchetta» στο πέτο μεταφράζει την ποιητική πρόζα σε ενδυματολογικό ύφος.(photo credit: http://www.sciamat.com/ )

Ποίημα σε πρόζα

Το λογοτεχνικό αυτό είδος πρωτοεμφανίστηκε με την περίφημη ποιητική συλλογή «Ο Γκασπάρ της Νύχτας» του Γάλλου ρομαντικού Αλοϋσιούς Μπερτράν στο δεύτερο μισό του 19ου αι. Τρία από αυτά τα ποιήματα μελοποιήθηκαν το 1908 από τον Μωρίς Ραβέλ στην ομώνυμη σουΐτα του για πιάνο.

Άρχισε να γίνεται δημοφιλές με το μποντλερικό «Spleen» από τα «Άνθη του Κακού». Πουθενά ομοιοκαταληξίες και παραδοσιακές στιχουργικές τεχνικές. Ωστόσο η φόρμα παραμένει κλειστή και τα οξύμωρα παρόντα.

«Το στυλ θέλει σκληρή προσπάθεια, ανένδοτο και αφοσιωμένο πείσμα. Αναζητώντας το -θεωρώ τη διατύπωση σωστή-, πρόκειται για κάτι μοναδικό και ταυτόχρονα οριστικά αρμονικό», Γουσταύος Φλωμπέρ.

Ένα είδος που χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία ενός ποιητικού εφέ χωρίς να επιχειρεί να αφηγηθεί, σε πρώτο επίπεδο τουλάχιστον, μια ιστορία ή να περάσει ένα μήνυμα. Και θα γεννήσει κείμενα σκοτεινά, όπως το ερμητικό «Μια Εποχή στην Κόλαση» (1873) του Αρθούρου Ρεμπώ.

Η προσέγγιση αυτή, αρκετά ασαφής κατά τα άλλα, δεν έχει το αντίστοιχό της σήμερα, όπου η ενδυματολογική πραγματικότητα θέλει τα πάντα να είναι μήνυμα. Παραμένει αποκλειστικό κτήμα των δημιουργών της.

IMG_4625

Σωτηριολογικού χαρακτήρα πινελιές στην πεζή καθημερινότητα. Πιο αποτελεσματική από μια κοστοβόρα ψυχανάλυση. (photo credit: http://parisiangentleman.fr/ )

Ποιητική πρόζα

Τη συναντάμε σε ένα σωρό συγγραφείς, μυθιστοριογράφους, ακόμα και φιλοσόφους: είναι μια στιγμή (συνήθως σύντομη) ρυθμικής μαγείας, απρόσμενης μουσικότητας, ποιητικού οίστρου που εκρήγνυται χαμηλόφωνα εν μέσω μιας αφήγησης, ενός δοκιμίου ή ενός μυθιστορήματος.

Αν τη μεταφράσουμε σε ενδυματολογικό ύφος, είναι η μαγεία ενός μεταξωτού μαντιλιού, μιας κάλτσας από σκοτζέζικο νήμα, μιας pochette διπλωμένης α λα «barchetta» στο πέτο σας ή ένα περίτεχνο μοτίβο Glen Plaid για τα σακάκια σας.

Μιλάμε εδώ για μια πινελιά σωτηριολογικού χαρακτήρα στην πεζή καθημερινότητα. Η διαίσθησή μου λέει ότι αυτός ο παραλληλισμός μπορεί σήμερα να είναι και επιτυχής.

1

Οι μεγάλοι στυλίστες Μποντλέρ και Φλωμπέρ. (photo credit: / http://blog.bookstellyouwhy.com/)

Το ποίημα της πρόζας

Απαίτηση του Γουσταύου. Του Φλωμπέρ. Εμμονή στη λεκτική και γλωσσική τελειότητα, έξαρση και θέωση, αυτήν που επιδιώκουμε ακολουθώντας την οδό της ενδυματολογικής Αρετής, ήτοι της προσωπικής κομψότητας, σαν τους δανδήδες του άλλοτε.

Έλεγε: «Το στυλ θέλει σκληρή προσπάθεια, ανένδοτο και αφοσιωμένο πείσμα. Αναζητώντας το -θεωρώ τη διατύπωση σωστή-, πρόκειται για κάτι μοναδικό και ταυτόχρονα οριστικά αρμονικό».

Μπορεί να μην του δίνετε την πρέπουσα σημασία, αλλά μετατρέπει την ύπαρξή σας σε γλυπτικό έργο. Μια διαδικασία πολύ πιο αποτελεσματική από μια κοστοβόρα ψυχανάλυση.

Διαβάστε ακόμα: Όσα είδαμε στην 89η «Sartorial Pitti» της Φλωρεντίας.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top