Η Lexus και η Λογιστική

Το τελευταίο RX αποπνέει δυναμισμό, τον οποίο η προσθήκη πινακίδας κυκλοφορίας στη χαίνουσα μάσκα δεν αναμένεται να αμβλύνει σημαντικά.

Στο χαρωπό συναπάντημα λοιπόν των απανταχού λογιστών, τα τραπέζια στέναζαν κάτω από πιατέλες με antipasti και pasta fresca, το Brunello έρεε άφθονο και το κέφι χτυπούσε κόκκινο. Ή μάλλον μαύρο, μιας και το κόκκινο είναι χρώμα κακό στη Λογιστική – πιο κακό κι απ’ όσο στη Λεωφ. Αλεξάνδρας.

Κι όλα αυτά χάρη στο «Summa de Arithmetica, Geometria, Proportioni et Proportionalità» (Τα Πάντα για την Αριθμητική, τη Γεωμετρία και τις Αναλογίες», για εσάς του Πρακτικού), πόνημα του Φραγκισκανού μοναχού και συνεργάτη του Leonardo da Vinci, Luca Bartolomeo Pacioli.

Έγραφε λοιπόν εκεί ο θεωρούμενος «πατέρας» της Λογιστικής: «Ούτε που να σκεφτείς να πέσεις για ύπνο αν οι χρεώσεις σου δεν ισοσκελίζονται από τις πιστώσεις σου». Διαβάζουν όμως Fra’ Luca στην Toyota; Ή μήπως οι Ιάπωνες έχουν διαφορετικά λογιστικά συστήματα;

Το 1994 η Ιταλία τίμησε τον «πατέρα» της Λογιστικής με δικό του γραμματόσημο – και κέρμα 750 ιταλικών λιρών.

Θέλω να πω, μπορεί άραγε να βγάλει λεφτά η Toyota από ένα πολυτελές υβριδικό SUV –όπως η τελευταία γενιά Lexus RX– με εξαρτήματα απέναντι στα οποία ένα Vacheron Constantin μοιάζει με Casio; Η εταιρεία, βέβαια, τα συνηθίζει αυτά. Άλλωστε, διαθέτει και το οικονομικό υπόβαθρο και τη ρευστότητα, για να εδραιώνει τα προϊόντα της στη Δύση.

Με την αφορμή, πολλές ιαπωνικές αυτοκινητοβιομηχανίες ξεκίνησαν με κάτι άλλο: η Honda με μηχανοκίνητα ποδήλατα, η Subaru με αεροσκάφη, η Mitsubishi με τη ναυτιλία, η Nissan με ιαπωνικά Austin 7, η Suzuki και η Toyota με αργαλειούς… Όταν δε κάποιες απ’ αυτές απέκτησαν αυτοπεποίθηση, δημιούργησαν τις δικές τους πολυτελείς μάρκες.

Ήδη στην 4ή του γενιά, το Prius είναι το αδιαμφισβήτητο best-seller των υβριδικών.

Έτσι και η Toyota. Χορτασμένη από την επιτυχία γενεών επί γενεών Corolla, ήταν πλέον τόσο πλούσια που η παραγωγή πολυτελών μοντέλων δεν θα ήταν παρά μια παράπλευρη δραστηριότητα στην οποία θα μπορούσε να επενδύσει όσα χρήματα ήθελε.

Όπερ και έπραξε. Και εγένετο «Lexus», ονομασία που, παρακάμπτοντας την τοπική εγγενή δυσκολία προφοράς του “r”, συνδυάζει τη βασιλεία με την πολυτέλεια – αλλά όχι δυστυχώς με τις risquées ιστορίες του Henry Miller.

Το 1989, η τιμή του πρώτου Lexus LS 400 ήταν σημαντικά χαμηλότερη από το αντίπαλο τότε δέος –τη Mercedes 450 SE–, αλλά όχι και η ποιότητα. Και τότε αναρωτιόμασταν πώς θα τά ‘φερνε βόλτα η Toyota. Αλλά τά ‘φερε, με αποτέλεσμα η Lexus να είναι σήμερα κι αυτή συνώνυμο της ποιότητας.

Θυμάμαι δε ανταγωνιστές να διαρρηγνύουν τότε τα κιμονό τους, διαβεβαιώνοντάς μας ότι δεν υπάρχει περίπτωση η Toyota να βγάλει λεφτά ούτε από το «Prius». Από το Prius! Το οποίο, μεταξύ άλλων, είναι best-seller στην Καλιφόρνια –πού αλλού;– για τρίτη συνεχή χρονιά.

Πάντως, όταν συνέλθετε από την απόρριψη της υβριδικής τεχνολογίας ως κυνικής τεχνικής του Marketing, θα συμφωνήσετε πως η Toyota –η οποία έχει πουλήσει περισσότερα από 7 εκατ. υβριδικά αυτοκίνητα παγκοσμίως και παράγει 27 τέτοια διαφορετικά μοντέλα, συν ένα plug-in– εκτός από αδιαφιλονίκητος πρωτοπόρος σ’ αυτήν την τεχνολογία, θεωρείται σήμερα η Greenpeace της αυτοκίνησης.

Θα αποσβέσει όμως ποτέ, επιμένετε να ρωτάτε, τα χρήματα που επενδύει στη Lexus; Διότι, λέτε σωστά, κέρδος υπάρχει όπου υπάρχει όγκος (πωλήσεων). Ναι, αλλά όπου υπάρχει αποκλειστικότητα υπάρχει κύρος. Και υπάρχουν και δικαιώματα, βέβαια.

Με το LS 400, η Lexus στόχευε ξεκάθαρα στη Mercedes 450 SE. Είχε δε επενδύσει τόσο πολύ στην αξιοπιστία του που, για καλύτερη αγωγιμότητα ηλεκτρισμού, το LS διέθετε καλώδια από αληθινό χρυσό. Και τη δική του πίστα δοκιμών, φυσικά…

Με κάθε υβριδικό της βήμα, η εταιρεία κερδίζει εμπειρία και τεχνογνωσία τις οποίες άλλες θα κληθούν να χρυσοπληρώσουν, αν δεν το κάνουν ήδη.

Διαβάστε ακόμα: Η ξεχωριστή Citroën ξανακτυπά.

TAGS :
auto lexus style τροχοί

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook