Τα μυστικά του ton sur ton: πως συνδυάζουμε παρόμοια χρώματα

Αριστερά: Ο υπογράφων, Συμεών Καμσίζογλου, σε τόνους του σωμόν (φωτό: Κίμων Φραγκάκης). Δεξιά: Από την πολυθρύλητη έκθεση Pitti Uomo, μια επάλληλη τονικότητα με μιλιτέρ αποχρώσεις αλλά τρυφερή, αστική γραμμή. Προσέξτε πως, και στις δύο περιπτώσεις, τα σακάκια έχουν άλλη υφή από τα πουκάμισα.

Ο δαιμόνιος Rastapopoulos του στυλ

Ψάχνοντας στο πιο απόμερο σημείο της βιβλιοθήκης μου στο Παρίσι, ανακαλύπτω το ξεχασμένο λεξικό του Larousse. Mε σκόνες είκοσι και πλέον ετών, σημάδι ότι πλέον μιλάω καλούτσικα γαλλικά και δεν το χρειάζομαι όπως παλιά, διαβάζω ότι ton sur ton σημαίνει «δυο αποχρώσεις του ίδιου χρώματος» ή «το ίδιο χρώμα σε διαφορετικές εντάσεις».

Προτιμώ μακράν την δεύτερη έννοια, και για να σας το εξηγήσω, θα επιχειρήσω να ρίξω φως σε όλες τις οπτικές γωνιές του ton sur ton. Εδώ κοτζάμ CIA έκανε έρευνες στα έργα του… τονικότατου ζωγράφου Mark Rothko.

Eπιτρέψτε μου όμως να συστηθώ, σε αυτό το πρώτο άρθρο μου στο Andro: Είμαι ένας ταπεινός λάτρης του στυλ και της καλής ζωής, ιδρυτής του γαστρονομικού κινήματος Νouvelle Vague Grecque. Ο monsieur Rastapopoulos: αυτό είναι το παρατσούκλι που μου έδωσαν τα γαλλάκια στις κουζίνες του θρυλικού Hôtel de Crillon όπου ίδρωνα επί σειρά ετών.

Αριστερά: Ton sur ton από το πινέλο του σπουδαίου Μαρκ Ρόθκο. Δεξιά: Ο κομψός νεανίας Τιμοτέ Σαλαμέ.

Πράγματι, ο κος Ρασταπόπουλος είναι ήρωας του Τεν Τεν, δευτεροκλασάτος μεν, αλησμόνητος δε: ομιλούμε για τον δαιμόνιο, πλούσιο έλληνα με το πούρο και το μονόκλ. Πάντα έτοιμος να σαμποτάρει τον Τεν Τεν, ο κακός της ιστορίας μας έχει ένα στυλ μάλλον σατιρικό, που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Έτσι με έβλεπαν οι γάλλοι μάγειροι συνάδελφοι μου. Πώς να το κάνουμε; Θέλει φαντασία όταν είσαι στις υπόγειες κουζίνες στην Place de la Concorde υπό την αιγίδα του Jean – François Piège.

Αλλά ας μην περιαυτολογώ. Αυτά τα ολίγα σε ό,τι έχει να κάνει με το… ποιος σας γράφει αυτά εδώ τα λογάκια, διότι το ζητούμενό μας σ’αυτό το άρθρο είναι οι συγγενείς αποχρώσεις στο ντύσιμο μας. Ας πάμε, λοιπόν, στο ζουμί.

Το απλό είναι πάντα καλό. Όχι όμως το απλοϊκό

Γυρεύετε να αποτολμήσετε μια αμφίεση ton sur ton; Bonne chance! Κοινώς: Σας εύχομαι καλή τύχη. Η επικράτεια του ton sur ton είναι η καλύτερη εξάσκηση για να ακονίσετε το στυλ σας, οποίο και αν είναι αυτό. Το ton sur ton προσδίδει γαλήνη στα μάτια δίχως να σας πάρει ο ύπνος. Αντιθέτως θα σας εξιτάρει με τακτ.

Είναι δηλαδή ένας συνδυασμός που ηρεμεί και φουντώνει συνάμα. Σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητος. Το υποσημειώνω αυτό με επίταση για εκείνους που λένε πως το ton sur ton είναι μουντό, μονότονο, άγευστο ή ανάλατο. Πρόκειται περί σοβαρής παρανόησης.

Θα πρέπει να καταλάβουμε αγαπητοί φίλοι πως η μονοχρωμία κρύβει στην «καρδιά» της την περιπέτεια! Διότι η έμπνευση ανθεί υπό περιορισμό. Αλλιώς δεν έχουμε να κάνουμε με στυλ αλλά με φλυαρία. Σκεφτείτε το.

Έμπνευση λοιπόν, αλλά απλοποιημένη: Ένα ισχυρό επιχείρημα που αξίζει να υιοθετήσετε σε περίπτωση που κάποιος σας ρωτήσει γιατί επιλέγετε πολυτονικές…. μονοχρωμίες, είναι διότι έτσι απλοποιείτε τον τρόπο ντυσίματός στο πιτς-φιτίλι. Και το απλό είναι πάντα καλό. Όχι όμως το απλοϊκό, έτσι δεν είναι;

Δυό «παλιοσειρές» που κατέχουν το άθλημα: Ο suave Μπράιαν Φέρι με τονικότητες του γαλάζιου και του μπλε ρουά σε τρεις βαμβακερές υφές. Δεξιά: Μεταξωτές υφές για τον Ντε Νίρο στο Casino του Scorcese που είναι όλο μια μελέτη ton sur ton γκανγκστερικών προδιαγραφών.

Γιατί να το κρυψώμεν άλλωστε; Οι συνδυασμοί ετερόκλητων χρωμάτων είναι ένα ατελείωτο ναρκοπέδιο που προσωπικά αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι. Θέλετε να ρισκάρετε τη ζωή σας (και το στυλ σας) με παρδαλούς χρωματικούς συνδυασμούς; Να ξέρετε πως δεν είναι αστείο.

Αντιθέτως, με ένα μονόχρωμο σάλτο πηδάτε στην κυριολεξία όλες τις νάρκες με στυλ. Κι αυτό διότι το μονόχρωμο είναι αλάνθαστο άπαξ και κατανοήσετε τους κανόνες του παιχνιδιού που το διέπουν.

Πολλοί θα αναρωτηθούν τι πιθανότητες ευελιξίας έχουμε φορώντας ένα ή… ενάμισι μόνο χρώμα. Η απάντηση είναι η εξής: παραδόξως απεριόριστες! Και όλα αυτά με ένα μόνο χρώμα; Πώς γίνεται; Να πού γίνεται! Αυτό που απαιτείται να κάνουμε είναι να έχουμε αφοσίωση στο συγκεκριμένο στυλ και μια δόση αυστηρότητας στις επιλογές μας.

Περισσότερο μπλε. Αριστερά: Yves Klein blue και δεξιά: Midnight blue από τον ερίτιμο Χάρβεϊ Καϊτέλ.

Συνδυάζουμε υφές, αφού δεν μπορούμε να συνδυάσουμε χρώματα

Να θυμάστε πως το ton sur ton δεν σηκώνει ζαβολιές. Ο «χρυσός» κανόνας είναι να συνδυάζουμε υφές, αφού δεν μπορούμε να συνδυάσουμε χρώματα. Αυτομάτως, αυτό σημαίνει άρτια γνώση των υφασμάτων.

Βάλτε στο «σέικερ» κασμίρι, μετάξι, βαμβάκι, μαλλί, βελούδο, και θα με θυμηθείτε. Και για πιο σοφιστικέ «κοκτέιλ»: φανέλα, zéphyr, twill, λινό. Οι υφές, αδελφοί μου, είναι εθιστικές. Προσοχή! Οποίος κολλήσει τον ιό του ton sur ton δύσκολα ξεφεύγει.

Για να φέρω κάποια ενδεικτικά παραδείγματα: ένα φανελένιο σακάκι Holland & Sherry συνδυάζεται άψογα με ένα μεταξωτό πουκάμισο. Τα τρυφερά, κασμιρένια πουκάμισα σε γήινες αποχρώσεις, με χονδρό βαμβακερό σακάκι κοτλέ. Το φίνο μάλλινο λουπέτο Brunello Cucinelli με ελαφρύ σακάκι μεταξομάλλινο.

Να συνεχίσω; Το λεπτό ζιβάγκο από βαμβάκι Σκωτίας (fil d’ecosse) John Smedley με «σαρκώδες» και τσιμπητό σακάκι tweed. Ρίξτε κι ένα κερωμένο Barbour από πάνω… όνειρο! Αντιστοίχως: ένα πουκάμισο zéphyr βάμβακος από τον Χριστάκη με «τραγανό», λινό σακάκι. Ένα σούπερ ντούπερ Τ-shirt από βαμβάκι supima, με μεταξωτό σακάκι Dupioni και τύφλα να’χει ο Ντον Τζόνσον στο Miami Vice. Είδατε που δεν υπερέβαλα όταν σας μίλησα για περιπέτεια;

Μοχθηρός και στυλάτος: Ο Κος Rastapopoulos του Τεν-Τεν με (σχεδόν) ton sur ton.

Αυτό που πρέπει να κρατήσετε είναι ότι δεν υπάρχουν αυστηροί κανόνες στο ton sur ton. Μόνο η φαντασία και η προσπάθεια που μετράει. Αυτό που μου αρέσει στο «ολιγομονόχρωμο» είναι ότι κάνω μόνιμα λάθος αλλά je m’en fous, ως ζαμανφουτίστας!

Παίξτε λοιπόν άφοβα. Και με το παραμικρό χασμουρητό, μην διστάσετε να σπάσετε την μονοτονία και να βάλετε ένα μαντήλι κίτρινο καναρίνι σε ένα μπλε σακάκι για παράδειγμα. Ή ένα κόκκινο παπιγιόν σαν τον κύριο Ρασταπόπουλο. Εξαρτάται αποκλειστικά από την ψυχολογία και διάθεση σας.

Τέλος, επειδή η ζωή είναι τέχνη και η τέχνη είναι ζωή, θυμηθείτε πως αστείρευτη πηγή έμπνευσης είναι τα monochrome έργα του Yves Klein, οι νύμφες του Monet και λαστ μπατ νοτ λιστ ο ένας και μοναδικός Mark Rothko. Περιττό βέβαια να αναφέρω τον Pierre Soulages που έχει ένα ουράνιο τόξο από μαύρα…

Επαναλαμβάνω: L’art c’est la vie !

Διαβάστε ακόμα: Οι 50 αποχρώσεις του μπεζ παντελονιού.

TAGS :
παντελόνι Ριβιέρα στυλ σακάκια στυλ συμβουλές

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook