Montblanc καλεί Beatles: Η ιστορία των «Σκαθαριών» σε μια συλλεκτική πένα

Μετά από κορυφαίες μορφές όπως ο JFK, ο Gandhi, ο Andy Warhol και ο Miles Davis ήρθε η σειρά των Beatles στη συλλογή Great Characters της Montblanc.

Μια από τις πιο όμορφες συλλογές της Montblanc είναι η Great Characters, η οποία από το 2009 περιλαμβάνει το προφανές: πένες εμπνευσμένες από great characters. Μετά από κορυφαίες μορφές της πολιτικής ζωής -όπως ο JFK και ο Gandhi-, αλλά και της τέχνης -όπως ο Andy Warhol και ο Miles Davis- ήρθε, αναπόφευκτα θα έλεγε κανείς, η σειρά των Beatles. Το θέμα των οποίων μάλιστα είχε ήδη «αγγίξει» ο ελβετικός οίκος το 2010, με μια συλλεκτική πένα αφιερωμένη στον Lennon (όχι στις Great Characters, γιατί ποσοστό από τα έσοδα των πωλήσεών της πήγαιναν στην πρωτοβουλία The John Lennon Educational Tour Bus για τη μουσική εκπαίδευση).

Αυτή τη φορά, λοιπόν, ο φόρος τιμής απευθύνεται σε όλη την τετράδα, με επίκεντρο δύο ιστορικά άλμπουμ τους: Το Abbey Road και το Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band. Αδράξαμε την αφορμή της «πένας», με τη διπλή της έννοια, για να καταγράψουμε (με bytes, έστω) τέσσερις μικρές ιστορίες που συνδέονται με την τεράστια ιστορία όχι μόνο της μπάντας, αλλά της popular μουσικής γενικότερα.

Η κουβερτούρα του Abbey Road: Η Montblanc συμπεριέλαβε ένα διακριτικό tribute στο ιστορικό εξώφυλλο τυπώνοντας τον αριθμό της πινακίδας LMW 281F (του λευκού «σκαραβαίου», στο πεζοδρόμιο αριστερά) πάνω στο καπάκι της limited edition πένας.

«Ο Paul είναι νεκρός»

Πολλές θεωρίες συνωμοσίας έχουν συνδεθεί με τους Beatles – μια από τις πιο ακραίες αναφέρει τον μαρξιστή φιλόσοφο και κοινωνιολόγο Theodor Adorno ως τον πραγματικό συνθέτη των τραγουδιών τους, με στόχο τη διαφθορά της νεολαίας της Αμερικής. Απ’ ό,τι φαίνεται, ισχυρισμοί αυτού του τύπου δεν γινόταν να μη συνοδεύσουν και το εξώφυλλο του Abbey Road, στη φωτογραφία του οποίου πολλοί «διαβάζουν» κρυφά νοήματα.

Η limited-edition πένα είναι αφιερωμένη στο θρυλικό άλμπουμ «Abbey Road».

Οι πιο εφευρετικοί από αυτούς θεωρούν ότι το εξώφυλλο στηρίζει έναν αρκετά δημοφιλή ισχυρισμό πως ο Paul McCartney πέθανε κάποια στιγμή και τον αντικαθιστούσε σωσίας: Καθώς διασχίζουν τη διάβαση, ο John προπορεύεται ντυμένος στα λευκά (ο προπομπός εξ ουρανού), μετά ακολουθεί ο υπεύθυνος του γραφείου κηδειών (ο Ringo, με μαύρο κοστούμι), στη συνέχεια έρχεται ο Paul ως ο νεκρός (φορά κοστούμι, αλλά είναι ξυπόλητος) και τέλος εμφανίζεται ο George ως ο νεκροθάφτης – ντυμένος, πολύ λογικά, με denim.

Η πινακίδα LMW 281F πάνω στο λευκό «σκαραβαίο», στο πεζοδρόμιο αριστερά, ενισχύει το σύνολο των θανατερών συμβολισμών, καθώς το «LMW» αντιστοιχεί, λένε, στη φράση «Linda McCartney Weeps», ενώ το «28» στην ηλικία του Paul αν όντως ζούσε (το «1F», ασχολίαστο, ε). Ανεξάρτητα από όλα αυτά, πάντως, η Montblanc συμπεριέλαβε ένα διακριτικό tribute στο ιστορικό εξώφυλλο τυπώνοντας τον αριθμό της πινακίδας πάνω στο καπάκι της limited-edition πένας.

Τα Ballpoint και Rollerball στιλό εμπνευσμένα από τα χρώματα του άλμπουμ «Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band».

Στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση

Το Abbey Road «ανοίγει» με το Come Together – ομολογουμένως, ένα από τα ωραιότερα «ανοίγματα» που έχουν γίνει ποτέ σε άλμπουμ (ο τίτλος του track είναι «γραμμένος» στο «κολάζ» συμβόλων και λέξεων πάνω στο barrel της limited-edition πένας).

Το Come Together, λοιπόν, ήταν σύνθεση του Lennon – ή και όχι. Το 1973 ο Morris Levy, μουσικός παραγωγός που κατείχε τα πνευματικά δικαιώματα για τα τραγούδια του Chuck Berry, μήνυσε τον πρώην Beatle για λογοκλοπή, ισχυριζόμενος ότι είχε βασιστεί στο You Can’t Catch Me, μια σύνθεση από το 1956 που ο Berry είχε κάνει για την ταινία Rock, Rock, Rock. Η υπόθεση έληξε σε πρώτη φάση με εξωδικαστικό διακανονισμό (είχε και συνέχεια, που δεν είναι της παρούσης).

Φυσικά, αυτό δεν γινόταν να είναι το μόνο ανάλογο «σκάνδαλο» σε μια μουσική ιστορία τόσο μακρόχρονη και πολυτάραχη όσο αυτή των «Σκαθαριών». Το 1971, ο George Harrison βρέθηκε κατηγορούμενος για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων σε σχέση με τη σύνθεσή του, My Sweet Lord – η οποία, εδώ που τα λέμε, θυμίζει το hit των The Chiffons He’s So Fine (νούμερο 1 στα τσαρτς του Billboard για τέσσερις εβδομάδες το 1963, οπότε όλο και κάπου θα το είχε πάρει το αυτί του). Στην περίπτωση του Come Together, πάντως, τα δύο tracks μοιάζουν όσο θα έμοιαζαν μεταξύ τους οποιαδήποτε δύο rock’n’roll κομμάτια – δηλαδή, αρκετά. Ο Lennon πιθανότατα άρχισε να «παίζει» με την κιθάρα του με αφετηρία τη σύνθεση του Berry, αλλά έφτασε κάπου αλλού. Η βλακεία του ήταν ότι άφησε απείραχτο τον στίχο «Here comes old flat top», οπότε θα μπορούσε να πει κανείς ότι τον τσάκωσαν να κάνει κάτι που στην ουσία δεν έκανε.

Αριστερά, οι Beatles έξω από το στούντιο στην οδό Abbey. Δεξιά, βλέπουμε ότι το πάνω μέρος του Rollerball είναι εμπνευσμένο από το μικρόφωνο του στούντιο.

Από το στάδιο, στο στούντιο

Το Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band ήταν το πρώτο άλμπουμ ποπ μουσικής το οποίο δεν είχε κενά ανάμεσα στα κομμάτια. Επίσης το κομμάτι με το οποίο τελειώνει, το A Day In The Life, περιέχει έναν ήχο που μπορούν να ακούν μόνο οι σκύλοι. Γενικά, ήταν ένα άλμπουμ γεμάτο από πραγματικές «καινοτομίες» (όταν η λέξη ακόμη είχε νόημα) στην ηχογράφησή του, που όλες ξεκίνησαν από τον πλέον «πεζό» λόγο: Οι Beatles είχαν σιχαθεί τις live εμφανίσεις, δεν ήθελαν ποτέ να ξαναπαίξουν ζωντανά. Εξαιτίας αυτού έφτασαν πολύ κοντά στο να διαλυθούν πριν το Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band. Ξεκίνησαν, λοιπόν, να φτιάξουν έναν νέο δίσκο που εν πολλοίς θα ήταν αδύνατον να παιχτεί ζωντανά. Όλα τα άλλα -ακόμη και το ίδιο το concept του άλμπουμ, μια μπάντα-alter ego- εμφανίστηκαν στην πορεία.

Οι Beatles μπήκαν στο Abbey Road Studio Two στις 24 Νοεμβρίου του 1966 για να ηχογραφήσουν αυτό που πολλοί θεωρούν το πιο επιδραστικό ποπ-ροκ άλμπουμ που έγινε ποτέ. Σαν ένα μικρό tribute στις καινοτομίες που συνόδευσαν τους Beatles σε αυτόν τον δίσκο (ξεκινώντας, βέβαια, και από τα προγενέστερα Rubber Soul και Revolver, ειδικά στο τελευταίο), το πάνω μέρος του στυλό της Montblanc είναι εμπνευσμένο από το κουμπί του μίκτη στο Abbey Road Studio, ενώ το καπάκι είναι εμπνευσμένο από το μικρόφωνο του στούντιο.

Οι Beatles αποτυπώνονται στα χρώματα τα οποία κοσμούν ως ρίγες το packaging της special edition γραφίδας της Montblanc.

Η πιο θρυλική group photo όλων των εποχών

Ήταν πια 1967, λοιπόν, και οι τέσσερις Beatles δεν ήταν πια τα τέσσερα καλοξυρισμένα αγόρια με mop hair. Γεγονός που αποτυπώνεται στο εξώφυλλο του Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, όπου η μπάντα-alter ego περιλαμβάνει τέσσερις μουστακαλήδες με στρατιωτικά σακάκια σε στυλ brass band, σε έντονα χρώματα (το makeover των Τεσσάρων αποτυπώνεται στα χρώματα αυτά, τα οποία κοσμούν ως ρίγες το σώμα και τη συσκευασία της special edition γραφίδας της Montblanc, και φυσικά στα τέσσερα μοτίβα-μουστάκια πάνω στο κλιπ).

Το διάσημο εξώφυλλο του άλμπουμ «Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band».

«Όλα είχαν χαθεί, όλα αυτά τα αγορίστικα σκ@τ@, όλες οι τσιρίδες – δεν τα θέλαμε άλλο», θα έλεγε χρόνια αργότερα ο Paul McCartney. Αποτέλεσμα όλων αυτών, το προαναφερθέν εξώφυλλο του προαναφερθέντος άλμπουμ, με τις τέσσερις φιγούρες να ποζάρουν σε group photo μετά από ένα φανταστικό live τους, μαζί με διάφορες ιστορικές φιγούρες που βρίσκονταν ανάμεσα στο κοινό.

Οι θιασώτες των θεωριών συνομωσίας (που πάντα λάτρευαν την μπάντα) ξεχωρίζουν τον αποκρυφιστή Aleister Crowley, γνωστό και ως «Το Μέγα Θηρίο 666», ενώ στην τρίτη σειρά, άκρη δεξιά, υπάρχει μια κούκλα της Shirley Temple (η μόνη εκ των celebrities που εμφανίζεται και σε άλλα δύο σημεία πάνω στη φωτογραφία, κι ας μας πουν οι conspiracy theorists γιατί). Δημιουργία της αμερικανίδας pop artist Jann Haworth, η κούκλα φορά ένα πουλόβερ που γράφει «Welcome The Rolling Stones Good Guys» – πιθανόν μια νύξη στο κατασκεύασμα του Τύπου που ήθελε τους Beatles ως τα «καλά παιδιά της ποπ-ροκ» και τους Stones στον αντίποδά τους. Πίσω αριστερά από την Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band ποζάρουν και οι τέσσερις «παλαιοί Beatles» – για την ακρίβεια, τα κέρινα ομοιώματά τους από το μουσείο της Madame Tussauds.

Από τις γυναίκες της σύνθεσης ξεχωρίζει η Mae West, και όχι μόνο λόγω πληθωρικής παρουσίας: Χρειάστηκε να της γράψουν προσωπικά οι Beatles εξηγώντας της πόσο τη θαυμάζουν, προκειμένου να επιτρέψει τη χρήση της εικόνας της στο artwork. Διότι, λέει, δεν γινόταν μια γυναίκα σαν αυτήν να ανήκει σε κάποιο «lonely hearts club».

Info

Η Great Characters Edition – Beatles της Montblanc διατίθεται σε δύο διαφορετικές εκδόσεις:
-Limited edition, σε 1969 κομμάτια και διαθέσιμη μόνο σε Fountain Pen και Rollerball (η έκδοση με το «κολάζ» φράσεων και συμβόλων πάνω σε λευκό φόντο).
-Special Edition: Διαθέσιμη σε Fountain Pen, Rollerball and Ballpoint Pen (η έκδοση με τις πολύχρωμες ρίγες).

//Τη Montblanc αντιπροσωπεύει στη χώρα μας η εταιρεία Tzannes. Τα καταστήματά της εδώ.

Διαβάστε ακόμα: Montblanc Meisterstück Le Petit Prince, ένας ύμνος στη φιλία.

TAGS :
Beatles Great Characters Montblanc μουσική πένα Σκαθάρια

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook