Skoda Fabia: Ανανέωση με εσάνς… Monte Carlo 
DS 7 Crossback: DS σημαίνει déesse, δηλαδή «Θεά» 
Η νέα συλλογή αξεσουάρ της Hermès για το 2019: Μεταξύ τέχνης και κομψότητας 
«Η μέρα που αποφάσισα να κρύψω το… μπιφτέκι στα μαλλιά μου» 
Πέντε e-shops για ψαγμένο, vintage στυλ 
Alfa Romeo GT Junior ’74. Η “Autodelta” ήταν το φημισμένο αγωνιστικό κομμάτι της Alfa Romeo, η οποία ιδρύθηκε το 1961 από τους μηχανικούς Carlo Chiti και Lodovico Chizzola.
BMW Isetta ’69. To αρχέτυπο bubble car από την Iso Autoveicoli του Renzo Rivolta, που στη συνέχεια παραχώρησε τα δικαιώματα της Isetta στη BMW.
DeLorean DMC-12 ’81. Πρακτικά θνησιγενές δημιούργημα του αμφιλεγόμενου John Zachary DeLorean, με κινητήρα από τα αζήτητα της PRV (Peugeot/Renault/Volvo) μόλις 150 ίππων (130 με καταλύτη στην Αμερική). Και με το «12» να είναι για τα $12,000 που θα κόστιζε εκεί. Πήρε μια προσωρινή ανάσα ζωής με το “Back to the Future”.
Αν και η φετινή του 12η επέτειος δεν ήταν ακριβώς αντάξια του υψηλού επιπέδου των προηγουμένων –τόσο από πλευράς γνήσιων classics, ιδιαίτερα pre-war, όσο και επικοινωνίας και οργάνωσης– το μικρό ελληνικό χωριό των αφοσιωμένων φίλων και restorers του κλασικού αυτοκινήτου και της κλασικής μοτοσικλέτας συνεχίζει να αντιστέκεται σε πείσμα των καιρών. Έστω και με λιγότερο πλέον μαγικό ζωμό.
Fiat 128 του ’76, παρέα με το κλασικό Mercier Special Tour de France της ίδιας εποχής.
Ford Model T ’15. Το “Tin Lizzie” ήταν το πρώτο αυτοκίνητο που μπορούσε ο καθένας να αγοράσει και μάλιστα σε οποιοδήποτε χρώμα ήθελε. Αρκεί να ήταν μαύρο… Κομμάτι που φέτος συμπληρώνει έναν αιώνα ζωής.
GIAUR Champion 750 ’53. GiaUr σωστότερα, μιας και ήταν αποτέλεσμα συνεργασίας των αδελφών Giannini και του Berardo Taraschi της Urania. Μόνο 48 GiaUr κατασκευάστηκαν, από τα οποία 13 ήταν Champion 750 κ.ε., όπως αυτό. Λέγεται πως σήμερα επιζούν μόλις πέντε.
Jaguar Mk II 3.8 ’61. Πιστό στο αξίωμα “grace, pace and space” του ιδρυτή της μάρκας, Sir William Lyons, η Mark Two ήταν ένα κομψό, ταχύ (ειδικά με τον κινητήρα 3.8) και ευρύχωρο σεντάν.
Lancia Gamma Berlina ’77. Μοντέλο που, ακολουθώντας την Beta του ’71, συνέχισε την αναβίωση της προπολεμικής παράδοσης της Lancia να ονομάζει τα μοντέλα της από γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου. Εκτός του άλφα υποθέτω…
Mini, φυσικά. Say no more. Με ανάλογα προσεγμένο λουράκι για το καπό.
Και επειδή το κλισέ για τη σημασία στη λεπτομέρεια, η οποία είναι τελικά αυτή που κρίνει το σύνολο, ισχύει εδώ περισσότερο ίσως από οπουδήποτε αλλού, συγκεντρώσαμε τις λεπτομέρειες που ξεχωρίσαμε από τη φετινή εκδήλωση, την Κυριακή 1/11 στη μαρίνα του Φλοίσβου, σε φωτογραφίες του Georges Mirroir. Διότι το παιχνίδι κρίνεται στη λεπτομέρεια και μην επιτρέψετε σε κανέναν να σας πείσει για το αντίθετο.
Plymouth Belvedere ’58. Η τρίτη γενιά του fin-car της Plymouth, η οποία το 1957 που παρουσιάστηκε θεωρήθηκε τόσο πρωτοποριακή (από την Plymouth τουλάχιστον) που λανσαρίστηκε με το slogan “Suddenly, it’s 1960!”
Renault 4CV ’61. Αυτοκίνητο που φέρεται να σχεδίασε το 1945 ο Ferdinand Porsche –για να βγει από τη γαλλική φυλακή στην οποία είχε βρεθεί ως συνεργάτης των Ναζί– στα πρότυπα του Tatra 570, το οποίο είχε επίσης αντιγράψει, για να σχεδιάσει το Σκαθάρι της VW. Το 1961 ήταν η τελευταία χρονιά παραγωγής του κατρ σεβό.
SIMCA 8 Sport Coupé ’50. Μοντέλο της Société Industrielle de Mécanique et Carrosserie Automobile, σχεδιασμένο από τον Battista “Pinin” Farina, με αλουμινένιο αμάξωμα από τη FACEL (Forges et Ateliers des Constructions d’Eure-et-Loir) και κινητήρα 1.221 κ.ε. Το σπανιότερο ίσως κομμάτι του φετινού Concours.
Triumph TR3Β ’62. Δεύτερη γενιά του τρίτου TR. Με 2λιτρο κινητήρα 100 ίππων, αλλά με τα θέματα, ας πούμε, απρόβλεπτης οδικής συμπεριφοράς να παραμένουν.
Triumph TR4A IRS ’66. Εξέλιξη του TR4, του τέταρτου δηλαδή TR, με νέο σασί και ανεξάρτητη πίσω ανάρτηση (IRS – independent rear suspension).
Διαβάστε ακόμα: Η ξεχωριστή Citroën ξανακτυπά
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
