
Η εμπειρία μίας οσμής είναι ικανή να ανασύρει μνήμες και να συνδεθεί με πρόσωπα και στιγμές. (Ευχαριστούμε το attica στο Golden Hall, και την Acqua Di Parma για τη φιλοξενία).
Η όσφρηση ίσως είναι η αίσθηση που εγγράφεται εντονότερα στο υποσυνείδητο. Φαίνεται δε ότι έχει εξελικτικά διατηρηθεί ως πιο αρχέγονη από τις υπόλοιπες, καθώς το αισθητηριακό σήμα υφίσταται λιγότερη επεξεργασία από «ανώτερα» εγκεφαλικά κέντρα «λογικής» πριν καταγραφεί στους «σκληρούς δίσκους» της μνήμης μας. Έτσι η εμπειρία μίας οσμής είναι ικανή να ενεργοποιήσει συνάψεις συναισθημάτων, να γεννήσει ακατέργαστους συνειρμούς, να ανασύρει μνήμες και να συνδεθεί με πρόσωπα και στιγμές.
Παρά τη σύνδεσή της με πιο ζωώδη ένστικτα, όπως αυτά της τροφής, της επιβίωσης και της αναπαραγωγής, δεν παύει σε ένα βαθμό να φιλτράρεται και από «ευγενέστερους» νοητικούς μηχανισμούς. Αναλύουμε πολύ ή λίγο τη «μύτη» ενός κρασιού, σπεύδουμε αυθόρμητα να μυρίσουμε ένα μπουκέτο με λουλούδια με τα μάτια κλειστά, στρέφουμε αυτόματα το κεφάλι προς την άγνωστη που περνά δίπλα μας με την ιδιαίτερη μυρωδιά.
Αυτή η συνάντηση των ενστικτωδών και διανοητικών εκφάνσεων της ύπαρξής μας στο άρωμα μπορεί να του προσδώσει τη διάσταση μίας προσωπικής δήλωσης και την εξουσία ενός ακίνδυνου όπλου. Εξού και γεννάται εύλογα το αιώνιο δίλημμα, στο οποίο εκ προοιμίου δηλώνω πως δεν έχω σίγουρη απάντηση: πώς διαχειριζόμαστε το όργανο αυτό; Ως μία διαχρονική, προσωπική, οσφρητική υπογραφή, στην οποία εμμένουμε ευλαβικά, ή ως έκφραση μίας πρόσκαιρης ενέργειας και συνθήκης; Με άλλα λόγια, πίστη και αφοσίωση στο ίδιο άρωμα για χρόνια, πρωί-βράδυ, βρέξει-χιονίσει, ή προσαρμοζόμαστε στις εκάστοτε διαθέσεις και περιστάσεις, με εναλλαγή αρωμάτων από μία σειρά επιλογών;

Η εύρεση του ιδανικού αρώματος είναι μία διαδικασία περιπέτειας.
Από τη μία, δεν μπορώ να αντισταθώ στη σημασία της εκπομπής ενός σταθερού οσφρητικού ερεθίσματος, με πρόθεση την ανεξίτηλη καταγραφή στον περίγυρο και διάθεση «έτσι θέλω να με θυμούνται». Λόγου χάρη, η επιμονή της φίλης μου Θεοδώρας στο άρωμα φρέσκου σύκου γνωστού οίκου μεταδίδει την μόνιμη νοσταλγία της για το καλοκαίρι. Όπως και το άρωμα του σχολικού μου φίλου Νίκου, που όχι μόνο με παραπέμπει κατευθείαν στα σχολικά μου χρόνια αλλά λειτουργεί και ως συνεχής υπενθύμιση του προσώπου του, σε όποιον κι αν το μυρίσω.
Από την άλλη βέβαια, δεν μπορώ να παραβλέψω τη δύναμη που έχει το άρωμα να αποτυπώνει μαγικά πολλές από τις διαστάσεις μίας συγκεκριμένης συγκυρίας, να προσαρμόζεται με τα γούστα και το εκάστοτε στάδιο ωριμότητας, και να απηχεί συναίσθημα. Υπάρχουν μυρωδιές που πλαισιώνουν ιδανικά μία χειμωνιάτικη πρωινή βόλτα ή το αυγουστιάτικο ηλιοβασίλεμα -και το αντίστροφο-, που δηλώνουν παρουσία ή καμουφλάρουν. Άλλωστε πώς μπορεί κανείς να περιοριστεί ανάμεσα στα βαθιά ξυλώδη, ζωηρά ανθικά, μυστηριώδη βοτανικά ή σε κάθε λογής αρωματικές δημιουργίες;
Θα λέγαμε λοιπόν ότι αξίζει να πειραματιζόμαστε, αρκεί να μην το παρακάνουμε. Να έχουμε δηλαδή ένα άρωμα – υπογραφή με το οποίο να μας ταυτίζουν διαχρονικά, αλλά να μην φοβόμαστε να δοκιμάσουμε κάτι πιο φρέσκο για το καλοκαίρι, ή κάτι πιο ιδιόρρυθμο για ένα black tie event, κ.ο.κ.
Σε όποια σχολή κι αν τάσσεσαι, η εύρεση του ιδανικού αρώματος είναι μία διαδικασία περιπέτειας, πειραματισμού μέσα στον πλουραλισμό, εσωτερικής αναζήτησης, σχεδόν δημιουργική, στην οποία αξίζει να αφεθείς -και να επενδύσεις. Δυστυχώς πολύ φθηνά αρώματα δεν υπάρχουν, όχι μόνο λόγω των επώνυμων brands αλλά κυρίως λόγω των πολύτιμων συστατικών τους. Άλλωστε δεν χρειάζεται να βάζετε πολύ άρωμα. Μια μικρή νότα αρκεί.
Διαβάστε ακόμα: Οι 5+1 θεμελιώδεις αρχές της ανδρικής περιποίησης.