Τα δαχτυλίδια πάνε στους άντρες;

Καθένας μας μπορεί να βάζει τα δαχτυλίδια του όπου γουστάρει. Σαν τον Τζόνι Ντεπ, ακολουθεί το ένστικτο του και επιλέγει λιτότητα ή εξτραβαγκάντσα, ανάλογα με την αισθητική και την προσωπικότητά του.

Λέμε συχνά ότι τα μόνα στολίδια που μας πρέπουν είναι το ρολόι, τα μανικετόκουμπα, άντε και μια καρφίτσα στο πέτο του σακακιού.

Ωστόσο, βλέπω τον Λυριτζή στο ΣΚΑΙ να μοστράρει μια απρόσμενα φαρδιά βέρα στον παράμεσο πρωινιάτικα, ενώ απανταχού λουόμενοι με τύφλωναν όλο το καλοκαίρι.

Τελικά, όσο το σκέφτομαι, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι το κύριο και συχνά πολυτιμότερο κόσμημα για έναν άντρα είναι το δαχτυλίδι.

Κανένα άλλο αξεσουάρ δεν έχει την ιστορία του και κανένα άλλο δεν μπορεί να είναι τόσο ισχυρός φορέας μιας παράδοσης.

Γίνεται απόδειξη εξουσίας, φυλαχτό, ταυτότητα, σημάδι διάκρισης, κρύπτη δηλητηρίου, μαρτυρία φιλίας ή δέσμευσης. Κι ένας σφραγιδόλιθος αποτελεί την υπογραφή μας. Συχνά πρόκειται για έργο υψηλής τέχνης και στυλ.

Το δαχτυλίδι είναι φορτωμένο συμβολισμούς (ή θα ‘πρεπε να είναι) και αφηγείται την ιστορία και τις δοξασίες των πολιτισμών.

Ο τρόπος που φοριούνται βέρες και δαχτυλίδια ποικίλλουν: Οι Έλληνες στολίζουν τον παράμεσο του αριστερού χεριού, οι Γάλατες τον μέσο, οι Εβραίοι το δεξί. Οι Ρωμαίοι κάποια στιγμή φοράγανε ένα σε κάθε δάχτυλο, ακόμα κι ένα σε κάθε φάλαγγα. Ακόμα και το μέταλλο εξαρτάται από την κοινωνική θέση.

Σήμερα, όλ’ αυτά δεν έχουν σημασία. Καθένας μας μπορεί να βάζει τα δαχτυλίδια του όπου γουστάρει. Ακολουθεί το ένστικτο του, θέλοντας να διαφοροποιηθεί, και επιλέγει λιτότητα, πρωτοτυπία ή εξτραβαγκάντσα ανάλογα με την αισθητική και την προσωπικότητά του.

Αυτό δεν εμποδίζει να αναπτύσσεται μια βλακώδης παραφιλολογία περί θέσης. Το δεξί χέρι, ας πούμε, είναι αυτό της καρδιάς και της ευαισθησίας, ενώ το αριστερό της δράσης και της δύναμης.

Ένα δαχτυλίδι, λένε, στον αντίχειρα συμβολίζει την υπερηφάνεια, τον εγωκεντρισμό και την εσωστρέφεια.

Στο δείκτη είναι δείγμα σοφίας, εγκράτειας και δικαιοσύνης. Στο μέσο ενσαρκώνει τη θέληση, τη δύναμη και την ισχύ. Στον παράμεσο τη ζωτικότητα, το δυναμισμό και την καλή διάθεση. Στο μικρό δηλώνει ευαισθησία και διαίσθηση.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το μικρό δάκτυλο είναι το μόνο δάχτυλο που πρέπει να μένει ελεύθερο, γιατί αλλιώς κάνει παλαιομοδίτικο και νιανιά.

Τέλος, για να έχετε ένα μέτρο κομψότητας, φέρτε στο νου σας τις τρεις βέρες του Cartier πάνω στα μακριά δάχτυλα του Jean Cocteau. Για τις οποίες, μάλιστα, του έγραψε: «Κάνεις να χωρά, εσύ πανούργε μάγε, το τεθριμμένο φεγγάρι μέσα στις ηλιαχτίδες».

Διαβάστε ακόμα: Γυρισμένο μπατζάκι στο παντελόνι. Ναι, αλλά πόσο;

TAGS :
depp δαχτυλίδι στυλ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook