Για όσους αγαπούν τους αγώνες αυτοκινήτου ο επικός τελευταίος γύρος του Helmut Marko στο Targa Florio του ’72 θα μείνει στην ιστορία (photo Red Bull).

Για τους βενζινοαίματους, η Alfa Romeo και το Targa Florio είναι έννοιες σχεδόν ταυτόσημες. Όμως, ο αγώνας του 1972 μάλλον δεν συγκαταλέγεται στις καλύτερες αγωνιστικές στιγμές της μάρκας.

Γράφω «ταυτόσημες» μιας και η Alfa Romeo έχει 10 νίκες στην ιστορία του αγώνα τον οποίο εμπνεύστηκε, το 1906, ο Σιτσιλιάνος λάτρης της αυτοκίνησης [και του καλού κρασιού πιθανότατα, κρίνοντας από την ασύλληπτα επικίνδυνη διαδρομή] Vincenzo Florio, για την ιστορία του οποίου πρέπει κάποια στιγμή να γράψω.

Εκείνη τη χρονιά ο Hezemans έπεσε πάνω σ’ ένα γαϊδούρι, με συνέπεια ο αναβάτης του δύστυχου ζωντανού να εκτοξευτεί πάνω από την Alfa.

Με την αφορμή, μόνο η Porsche έχει περισσότερες νίκες (11) στο Targa Florio, εξ ων και τα μοντέλα που εξακολουθεί να αποκαλεί «Targa», αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Τον Μάιο του 1972 λοιπόν, ο πληθωρικός Ingegnere Carlo Chiti, αφεντικό της Autodelta, αγωνιστικού τμήματος της Alfa Romeo, μαθαίνοντας πως ο μεγάλος αντίπαλος, η Ferrari, δεν θα έπαιρνε μέρος στον αγώνα, μιας και είχε ήδη σημαντικό προβάδισμα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, αποφάσισε να στείλει στη Σικελία τέσσερις 33/TT/3 για να σιγουρέψει μια εμφατική –και σημαντική για τη μητέρα εταιρεία– νίκη.

Πάνω ο Dr Marko τότε και τώρα και κάτω με τον συμπατριώτη του, Niki Lauda (photos F1.com).

Ωστόσο, λίγο πριν κλείσουν οι συμμετοχές, ο Enzo Ferrari είπε να στείλει κι αυτός μια 312PΒ για τους Arturo Merzario/Sandro Munari. Με τέσσερα όμως κορυφαία και πολύπειρα ζευγάρια οδηγών (Nino Vaccarella/Rolf Stommelen, Vic Elford/Gijs van Lennep, Andrea de Adamich/Toine Hezemans και Helmut Marko/Nanni Galli), ο Chiti ήταν σίγουρος για τη νίκη της Alfa Romeo.

Οι δοκιμές του Targa Florio γίνονταν, τις προηγούμενες του αγώνα μέρες, σε ανοιχτούς στην κυκλοφορία δρόμους, με αποτέλεσμα οι δοκιμές να είναι ακόμα πιο επικίνδυνες και από τον ίδιο τον αγώνα, ενώ δεν έλειπαν και κάποια, ας πούμε, ευτράπελα.

Εκείνη τη χρονιά, για παράδειγμα, ο Hezemans έπεσε πάνω σ’ ένα γαϊδούρι, με συνέπεια ο αναβάτης του δύστυχου ζωντανού να εκτοξευτεί πάνω από την Alfa, ευτυχώς χωρίς σοβαρές συνέπειες για τον τυχερό χωρικό.

Ο Nino Vaccarella (και η δική του Alfa) σφηνώθηκαν φρενάροντας κάτω από το πίσω μέρος ενός φορτηγού (και πάλι χωρίς σοβαρές συνέπειες), ενώ ένα άλλο αυτοκίνητο βγήκε από τον δρόμο κάπου στα βουνά και χρειάστηκε μια ολόκληρη μέρα για να βρεθεί.

Στον αγώνα, η τακτική του Chiti ήταν να πιέσει από την αρχή την ταχύτερη Ferrari, σπρώχνοντας τους Merzario και Munari σε κάποιο λάθος, με «αιχμή του δόρατος» τον Vic Elford, έναν από τους πιο ολοκληρωμένους all-rounders των αγώνων, ο οποίος μάλιστα το Σάββατο είχε πάρει την pole position.

To Γαλλικό Grand Prix του ’72 σήμανε το τέλος της καριέρας του Helmut Marko (photo Red Bull).

Η Alfa του Βρετανού δεν άντεξε όμως ούτε έναν γύρο –μόλις 38’– επιτρέποντας στον Merzario με τη Ferrari να περάσει μπροστά, ενώ στον 3ο γύρο (από τους 11 συνολικά του Piccolo Circuito delle Madonie) εγκατέλειψε και η T33 των Vaccarella/Stommelen, και αυτή από μηχανική βλάβη.

Στον 5ο γύρο (κάθε γύρος του «μικρού» Targa Florio στην ορεινή Σικελία ήταν 72km, σχεδόν τέσσερα μεγάλα Nürburgring) η Alfa Τ33 (#5) του Helmut Marko –σύμβουλου σήμερα της ομάδας F1 Red Bull Racing και εξ απορρήτων του μεγαλομέτοχου της Red Bull, Dieter Mateschitz– ήταν πρώτη, αλλά μετά την αλλαγή του Marko από τον Galli, ο Merzario ξαναπέρασε την Alfa.

Για όσους αγαπούν τους αγώνες αυτοκινήτου, ή έστω ενδιαφέρονται, ο τελευταίος γύρος του Targa Florio του ’72 θα μείνει στην ιστορία.

Ένα αργό pit-stop της Ferrari έφερε και πάλι τον Galli μπροστά. Μέχρι μια μικρο-έξοδο της Alfa του Ιταλού που είχε ως αποτέλεσμα η Ferrari να βρεθεί ξανά πρώτη, φτιάχνοντας μάλιστα μια διαφορά τριάμισι ολόκληρα λεπτά.

Στον τελευταίο γύρο του αγώνα, την T33 ανέλαβε και πάλι ο Helmut Marko, αφού ο Galli είχε νωρίτερα καταφέρει να μειώσει τη διαφορά σε κάτι παραπάνω από δυο λεπτά. Για όσους αγαπούν τους αγώνες αυτοκινήτου, ή έστω ενδιαφέρονται, ο τελευταίος γύρος του Targa Florio του ’72 θα μείνει στην ιστορία.

Η ίδια Alfa Romeo 33/TT/3 με το #5 ξαναβγήκε στους δρόμους της Σικελίας 43 χρόνια μετά το Targa Florio του ’72, αυτή τη φορά με τον Daniel Ricciardo στο τιμόνι (photo Red Bull).

Όχι μόνο γιατί ο Αυστριακός, που μισούσε εκείνον τον αγώνα, έκανε τον ταχύτερο γύρο με 33’41’’ και μέση ταχύτητα 128,25 km/h –ταχύτητα που δεν μοιάζει και τόσο εντυπωσιακή μέχρι να υπολογίσει κανείς πως κάθε γύρος είχε πάνω από 800 στροφές– αλλά και γιατί μετά από ένα επικό οδήγημα «μάζεψε» τη Ferrari του Merzario, χάνοντας τελικά την 1η θέση για μόλις 16”.

Το Targa Florio του ’72 σίγουρα δεν εξελίχτηκε όπως ο Ing. Chiti σχεδίαζε.

Για την ιστορία, η Τ33 των de Adamich/Hezemans ήταν 3η, 18 ολόκληρα λεπτά πιο πίσω, ενώ οι βαθμοί της 1ης θέσης της μοναδικής 312PB των Merzario/Munari ήταν αρκετοί για να χαρίσουν στη Ferrari το Πρωτάθλημα.

Το Targa Florio του ’72 σίγουρα δεν εξελίχτηκε όπως ο Ing. Chiti σχεδίαζε. Αντίθετα, έκανε ζημιά όχι μόνο στην Autodelta, αλλά και στη φήμη των Alfa Romeo, ενώ στοίχισε, πάνω απ’ όλα συναισθηματικά, και στον ίδιο τον Chiti. Η 2η και η 3η θέση δεν ήταν αρκετές.

Δείτε highlights από το Targa Florio του ’72 [αγνοήστε το 1970 των τίτλων, είναι λάθος] σε περιγραφή του Vic Elford.

ΥΓ Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 1972, στο Γαλλικό Grand Prix στο Clermont-Ferrand, μια πέτρα που πετάχτηκε από τη Lotus του Emerson Fittipaldi τρύπησε τη ζελατίνα του κράνους του Marko, με αποτέλεσμα ο Αυστριακός να χάσει το αριστερό του μάτι και φυσικά να σταματήσει πρόωρα τους αγώνες.

ΥΓ 2 Τον Φεβρουάριο του 2015, η ίδια Alfa 33/TT/3 με το #5 ξαναβγήκε στους δρόμους της Σικελίας, αυτή τη φορά οδηγημένη από τον Daniel Ricciardo, οδηγό τότε της Red Bull και protégé του Dr Helmut Marko.

 

 

Διαβάστε ακόμα: Βασίλης Χαρίτος – Με την ομάδα της Peugeot στο Ράλλυ Ακρόπολις του 1980.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top