The Beekman Hotel: Έτσι θα έπρεπε να είναι όλα τα σοφιστικέ ξενοδοχεία του κόσμου

«Μια δόση ιστορίας, ένας αέρας μοντερνισμού και μια αύρα διαχρονικότητας» διαθέτει το The Beekman Hotel σύμφωνα με τη δημοσιογράφο του Forbes Ann Abel.

«Μια δόση ιστορίας, ένας αέρας μοντερνισμού και μια αύρα διαχρονικότητας. Αυτά τα δεδομένα με αυτή τη σειρά είναι πολύ δύσκολα να τα πετύχει ένα ξενοδοχείο και λίγα το δοκιμάζουν. Ωστόσο όταν τα καταφέρουν, το αποτέλεσμα είναι μαγικό». Με αυτή την παράγραφο ξεκίνησε το κείμενό της για το The Beekman Hotel η δημοσιογράφος του Forbes Ann Abel, η οποία τον περασμένο Δεκέμβριο πέρασε ένα βράδυ σε ένα -από τα 287- δωμάτιά του και ένιωσε τη μαγεία από κοντά.

Ωστόσο, δεν χρειάζεται να μπεις στο ξενοδοχείο για να καταλάβεις ότι διαφέρει από όλα τα άλλα: οι φωτογραφίες από τους χώρους του σε βάζουν κατευθείαν στο κλίμα.

Το 9οροφο κτίριο στο Νο.5 της Beekman Street ξεκίνησε να χτίζεται το 1881 με το πρώτο μέρος των εργασιών να ολοκληρώνονται δύο χρόνια αργότερα, ενώ οι τελικές πινελιές μπήκαν το 1890.

Το 9οροφο κτίριο στο Νο.5 της Beekman Street ξεκίνησε να χτίζεται το 1881 με το πρώτο μέρος των εργασιών να ολοκληρώνονται δύο χρόνια αργότερα, ενώ οι τελικές πινελιές μπήκαν το 1890 όταν άνοιξε και τις πόρτες του. Μια πυρκαγιά, τρία χρόνια αργότερα, προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στους 4 τελευταίους ορόφους του, αλλά όχι αρκετές για να το καταστρέψουν.

Στις επόμενες δεκαετίας το κτίριο πέρασε από αρκετά χέρια, μέχρι που το 2012 πωλήθηκε στην GFI Capital Resources. Τότε ήταν που μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο, ώστε να μετατραπεί σε ένα από τα πιο luxury και σοφιστικέ ξενοδοχεία της Νέας Υόρκης. Η δουλειά ανατέθηκε στο γραφείο Martin Brudnizki Design Studio, που χρειάστηκε περίπου 4 χρόνια για να ολοκληρώσει το σχέδιό του και να το παραδώσει στο κοινό, τον Αύγουστο του 2016.

«η λογική της ομάδας ήταν να το σεβαστούμε. Η σχέση μας με το κτίριο έμοιαζε σαν μια ατελείωτη συζήτηση μαζί του, καθ’ όλη την διάρκεια του έργου» δήλωσε ο Brudnizki.

Και τώρα, έναν χρόνο αργότερα, ο designer Martin Brudnizki εξηγεί μέσα από ένα βίντεο στο Dezeen τη φιλοσοφία πίσω από το έργο του. «Ήταν ένα πανέμορφο κτίριο προτού μπούμε εμείς μέσα. Έτσι η λογική της ομάδας ήταν να το σεβαστούμε. Η σχέση μας με το κτίριο έμοιαζε σαν μια ατελείωτη συζήτηση μαζί του, καθ’ όλη την διάρκεια του έργου» δήλωσε ο Brudnizki.

«Το μεγάλο ατού του κτιρίου ήταν το αίθριό του, ωστόσο ο στόχος μας ήταν να κάνουμε τους ανθρώπους να νιώθουν εκεί όμορφα και οικία» τόνισε και συμπλήρωσε: «Επιλέξαμε να βάψουμε τους τοίχους σε διάφορες αποχρώσεις του πράσινου, ώστε να “μικρύνουμε” κάπως τον χώρο, ενώ για τη διακόσμισή του επιλέξαμε έπιπλα από τις δεκαετίες του ’40 έως του ’70, ώστε να μοιάζει περισσότερο με “σπίτι”».