Το απύθμενο πηγάδι της λήθης είχε τραβήξει κάτω για τα καλά το αψέντι που πίνανε παρέα ο Χέμινγουεϊ και η Σοφία Λόρεν στο Πορτοφίνο, τις εσπαντρίγιες που έλιωνε στην προβλήτα ο Έζρα Πάουντ και το δύστυχο στηθόδεσμο της Ανίτας Έκμπεργκ ‒κι εκεί κάτω ήταν ήδη πεσμένο το παρδαλό φουλάρι της Αλίκης που το πήρε ο αέρας καθώς το ζευγάρι της οθόνης έκανε εκδρομή στην Ολυμπία μέσα στο ιταλικό διθέσιο cabriolet που τόσο πολύ είχε ποθήσει.
Τώρα η Σοφία Λόρεν του Πορτοφίνο βρίσκεται μονάχα σ’ ένα κάδρο μέσα στους τοίχους του Καστέλο Μπράουν, ένα κάδρο που εκπέμπει μια κάποια δυσφορία της ντίβας για τον απογευματινό ήλιο που περνά μέσα από τις σιδερένιες γιρλάντες του μπαλκονιού, το Πορτοφίνο είναι μια ατραξιόν Γιαπωνέζων και το ιταλικό διθέσιο κάμπριο έχει κι αυτό πέσει μέσα στην άβυσσο του πηγαδιού, στη λήθη της ιστορίας ‒ή μπορεί και στο φοβερό θυμό της, πως όλα αυτά στον πάτο της λήθης είναι τα σύμβολα των λαθών μας, εκείνα που μας έφεραν εδώ.
Κι έρχεται ξαφνικά μεμιάς η Alfa Romeo, ακόμα ζωντανή από τότε, και τα ξεβράζει όλα, τα βγάζει όλα αυτά πάλι στην επιφάνεια, με ένα ανοιχτό σπορ διθέσιο σαν κι εκείνα. Όχι πως ποτέ σταμάτησε να το κάνει, όμως τι δουλειά έχουν οι Spider πριμαντόνες της προηγούμενης δεκαετίας με την 4C Spider της Ευρώπης του 2014 που την πυρπολούν φαντάσματα, τη βασανίζουν Ερινύες και τη ματώνει ο άγριος καπιταλισμός, και τι δουλειά έχει στην παγκόσμια αυτοκίνηση του 2014 που ετοιμάζεται να κινείται με ηλεκτρισμό ή υδρογόνο ή δίχως οδηγό και που πετάει το κάποτε και το έτσι της παλιάς οδηγικής αίσθησης στον πάτο του πηγαδιού;
Τι δουλειά έχει η Alfa Romeo 4C Spider εδώ; Γιατί μοιάζει να τραβά από το βυθό το παλιό Πορτοφίνο ή να ανοίγει μεμιάς πάλι τα φώτα της Τσινετσιτά; Πώς τολμά, σήμερα, και κάνει κάτι τέτοιο; Δεν αρκεί η πεζή απάντηση ότι απλώς υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι με (ατυχώς, μεγαλύτερη από ποτέ) επιφάνεια για να αγοράσουν ένα φίνο σπορ cabriolet διθέσιο. Την αληθινή απάντηση πρέπει κανείς να την σκεφτεί με τον εαυτό του, ρωτώντας τον: Ήταν λάθος ο πόθος για ένα σπορ cabriolet διθέσιο; Και είναι το σπορ cabriolet διθέσιο το σύμβολο ενός λάθους;
Ίσως να μοιάζει με παρελθοντολαγνεία από μέρους της Alfa Romeo, αλλά δεν είναι. Παρότι οι εποχές είναι δύσκολες για τον όμιλο Fiat, πιο πολύ λόγω του καλπασμού της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, η 4C μοιάζει με δημιούργημα του πατροπαράδοτου γενετικού της κώδικα (που παλιά τον ονόμαζε «cuore sportivo», αθλητική καρδιά) παρά μιας απερίσκεπτης εμμονής σε εποχές που έχουν πέσει ανεπιστρεπτί στον πυθμένα της λήθης.
Εκεί που η αυτοκινητοβιομηχανία προτείνει μικρούς κινητήρες που καίνε όλο και λιγότερο ορυκτό, παρέα με ηλεκτροκινητήρες ή αργότερα με κυψέλες υδρογόνου, η Alfa Romeo επιδεικνύει με το κορυφαίο ‒σήμερα‒ αυτοκίνητο μαζικής παραγωγής της (που κοστίζει στην Coupe του έκδοση 80.000 ευρώ) τον γνωστό αλουμινένιο τετρακύλινδρο 1750 Turbo βενζίνης που συνοδεύεται από το κιβώτιο ταχυτήτων Alfa TCT για να επιταχύνει την 4C Spider από στάση στα 100 χλμ./ώρα σε μόλις 4,5 δευτερόλεπτα και μέχρι τα 250 χλμ./ώρα τελικής ταχύτητας.
Με την ίδια φιλοσοφία, επιδεικνύει ένα πανάκριβο χωροδικτύωμα από ανθρακονήματα με τμήματα αλουμινίου, που κρατά το βάρος στα 850 κιλά, επιτυγχάνει σπουδαία κατανομή βάρους 60:40 μεταξύ των δύο αξόνων και υποκλίνεται πλήρως στην επιθυμία μιας ξεχωριστής οδηγικής αίσθησης και σε τίποτα άλλο ‒για αυτόν το λόγο, άλλωστε, η 4C δεν θα μπορούσε να ήταν τίποτα άλλο παρά πισωκίνητη.
Πρόκειται για μια αίσθηση που είναι αληθινά σπουδαία στην κλειστή 4C και, σύμφωνα με την Alfa Romeo, δεν αλλάζει στην 4C Spider παρά την αύξηση του βάρους ‒κατά 60 κιλά, εδώ‒ που επιβάλλει η ενίσχυση της στρεπτικής ακαμψίας ενός ανοικτού αυτοκινήτου, της ακαμψίας που στερεί η αφαίρεση της οροφής. Μια αίσθηση που, παρότι στο δύσκολο πια ευρωπαϊκό Νότο ένα ιταλικό σπορ διθέσιο ισορροπεί πια στα όρια του «καπρίτσιου», η Alfa Romeo την ενισχύει κιόλας, τοποθετώντας (για πρώτη φορά) εξατμίσεις της Akrapovic, εταιρείας με θρυλικές περγαμηνές στις μοτοσικλέτες, από το MotoGP μέχρι το Ράλι Ντακάρ.
Η Alfa Romeo 4C Spider ήταν μια από τις πριμαντόνες της φετινής Έκθεσης Αυτοκινήτου της Γενεύης. Δικαίως, με τέτοιο σχέδιο. Με το ξεχωριστό της λευκό χρώμα και με τις διαλεχτές της ζάντες, σε σχέση με την 4C Coupe, θα βγει στη γραμμή παραγωγής το 2015. Καλύτερα που θα αργήσει λίγο, διότι του χρόνου όλες οι λέξεις (σύμβολα, λάθη) μπορεί πια να έχουν πνιγεί από την υπερχείλιση του πρωτογενούς πλεονάσματος και να έχουν πια αναδυθεί ξανά εκείνα που πάλι δεν καταφέραμε να ρίξουμε στη λήθη: τα παλιά, γερά μας απωθημένα.
Δείτε ποιο αυτοκίνητο μπαίνει σε μια κοινή πρίζα και ελέγχεται από μακριά μέσω κινητού τηλεφώνου!