Τι μας άρεσε (και τι δεν μας άρεσε) στο φετινό Ράλλυ Ακρόπολις

Μας άρεσε η επίδοση των τελικών νικητών Neuville-Wydaeghe και το 1-2-3 της Hyundai.

Τις προηγούμενες μέρες, όπως κάθε χρόνο, εμφανίστηκαν άρθρα που ξεκινούσαν με ευρηματικές φράσεις όπως «τώρα που κατακάθισε η σκόνη στις Ειδικές του Ράλλυ Ακρόπολις και στα άγια χώματα του εθνικού μας αγώνα» ή «πριν καλά-καλά καταλαγιάσει ο αχός της μάχης των τετράτροχων τεράτων στα βουνά της Ρούμελης [εντάξει, και της Κορινθίας]» κ.λπ.

Στον απόηχο λοιπόν [να κι άλλη ευρηματική φράση] ενός ακόμα πετυχημένου «εθνικού αγώνα» που πέρασε κι αυτός στην ιστορία [να κι άλλη μια], και μιας και όλα δείχνουν ότι και η σκόνη κατακάθισε και ο αχός καταλάγιασε, και πριν οι εντυπώσεις ατονήσουν και ξεχαστούν, να τι μας άρεσε και τι δεν μας άρεσε στο φετινό Ράλλυ Ακρόπολις.

Αλλά πρώτα δυο-τρεις αναγκαίες υπενθυμίσεις: εδώ και χρόνια, τα ράλλυ του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος (WRC) αφενός σχεδιάζονται σύμφωνα με τις προδιαγραφές και τις αδιαπραγμάτευτες απαιτήσεις της FIA –τις οποίες καμία τοπική Οργάνωση δεν διανοείται να παρακάμψει αν σκοπεύει στην ασφαλή για όλους διεξαγωγή του αγώνα και στη μακροημέρευσή του– και, σημαντικότερα, για την τηλεοπτική προβολή των χορηγών του αγώνα και των ομάδων.

Διόλου τυχαίο είναι άλλωστε ότι όλες σχεδόν οι ΕΔ (Ειδικές Διαδρομές) κάθε αγώνα καλύπτονται από την τηλεόραση – και πολύ καλά κάνουν.

Μας άρεσε που, μετά από επτά ώρες και 300 χλμ ΕΔ, οι πρώτες δύο θέσεις στην κατηγορία είχαν τον ίδιο ακριβώς χρόνο, ακόμα και στο δευτερόλεπτο. Στη φωτογραφία οι τελικοί νικητές Pajari-Mälkönen.

Οι θεατές είναι ένας αναπόφευκτος, εντυπωσιακά επίμονος και, για ορισμένους, ιδιαίτερα ενοχλητικός περισπασμός ο οποίος πρέπει κάπως να εξευμενιστεί και να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά.

Που είναι βέβαια και κύριος λόγος ύπαρξης των εκ των ων ουκ άνευ πλέον λεγομένων SSS/ΥΕΔ (Super Special Stages/Υπερειδικές Διαδρομές). Αλλά σ’ αυτό θα επανέλθουμε.

Έτσι, και το Ράλλυ Ακρόπολις είναι μια ακόμα παράσταση ενός περιφερόμενου ανά τον πλανήτη θιάσου, με την καλή έννοια, κύριες προτεραιότητες του οποίου είναι (1) η προβολή του WRC Promoter, με τα προσδοκώμενα διαφημιστικά έσοδα συνεπεία (2) της προβολής των προαναφερθέντων χορηγών, (3) η βολή του (ξένου και επίσης περιφερόμενου) «ειδικού Τύπου», και βέβαια (4) η αψεγάδιαστη και ασφαλής διεξαγωγή του αγώνα.

Και στα τέσσερα αυτά η Οργάνωση τα πήγε περίφημα και μπράβο της. Πάμε τώρα παρακάτω.

Μας άρεσε, λοιπόν, που ο αγώνας ολοκληρώθηκε επιτυχημένα και απροβλημάτιστα.

Μας άρεσε που, για τα επόμενα τρία χρόνια έχει εξασφαλιστεί η περίληψή του στο καλεντάρι του WRC.

Μας άρεσε η, σύμφωνα με την Οργάνωση, «σημαντικά αυξημένη διεθνής απήχηση του αγώνα στο διαδίκτυο και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης» και που «ο φετινός αγώνας καταγράφηκε ως ο δυσκολότερος του Πρωταθλήματος Ράλλυ των τελευταίων ετών».

Μας άρεσε που συγκέντρωσε 70+ συμμετοχές από 30+ χώρες.

Δεν μας άρεσε που στην κατηγορία RC1/Rally 1 εξακολουθούν να συμμετέχουν μόνο τρεις (στην ουσία, δυόμιση) εργοστασιακές ομάδες.

Μας άρεσε που ξαναείδαμε στο Ακρόπολις τη Fabrizia Pons, νικήτρια το 1982 ως συνοδηγός της Michèle Mouton, και συνοδηγό τώρα της Burcu Çetinkaya.

Μας άρεσε η πληθώρα συμμετοχών και ο έντονος συναγωνισμός, μέχρι τα τελευταία μάλιστα μέτρα, στην κατηγορία RC2/Rally 2 –η οποία ίσως είναι το μέλλον– και που, μετά από επτά ώρες και 300 χλμ ΕΔ, οι πρώτες δύο θέσεις στην κατηγορία είχαν τον ίδιο ακριβώς χρόνο, ακόμα και στο δευτερόλεπτο.

Μας άρεσε που στις συμμετοχές είδαμε παλιούς γνώριμους, όπως τον Armin Kremer, με συνοδηγό την κόρη του, και τη Fabrizia Pons, νικήτρια το 1982 ως συνοδηγός της Michelle Mouton, και συνοδηγό τώρα της Burcu Çetinkaya.

Δεν μας άρεσε που, παρά την ιστορική του ονομασία, για πρώτη, αν δεν κάνω λάθος, φορά, το Ράλλυ Ακρόπολις δεν ξεκίνησε κάτω από την Ακρόπολη, έστω και τελετουργικά.

Δεν μας άρεσε η εμποροπανήγυρις, κομπλέ με συναυλία Παπαρίζου, feat. Leonidas, στο πλαίσιο της τελετουργικής εκκίνησης στη Λαμία.

Δεν μας άρεσε η εμποροπανήγυρις, κομπλέ με συναυλία Παπαρίζου, feat. Leonidas, στο πλαίσιο της τελετουργικής εκκίνησης στον χώρο της Έκθεσης της Λαμίας. Και ποιος, αλήθεια, σκαρφίστηκε αυτή τη φρικαλέα, γκροτέσκα, τρωγλοδυτική φιγούρα ως απεικόνιση του Λεωνίδα; Σημαντικότερα, ποιος ανιστόρητος «παράγων», με προφανή στόχο την αέναη αναζήτηση επαναπροσδιορισμού της κακογουστιάς, ενέκρινε δαπάνη γι αυτή τη διαγαλαξιακή παπαριά;

Μας άρεσαν όμως οι παράπλευρες εκδηλώσεις, πριν τον αγώνα, με τον θρύλο της ποδηλασίας Sir Mark Cavendish.

Μας άρεσαν οι ΕΔ της πρώτης μέρας στη Φθιώτιδα – αν και θα προτιμούσαμε η ΕΔ Άνω Παύλιανη να περιλάμβανε τις «Καταβόθρες» (και το κοινό τους) τερματίζοντας στο Μαυρολιθάρι.

Μας άρεσε που η Οργάνωση «τα βρήκε» με τη δημοτική Αρχή της Θήβας και ξαναέγινε η ομώνυμη, πολλαπλώς διαμορφούμενη ΕΔ στο Μοσχοπόδι.

Μας άρεσε που είδαμε τον θρύλο της ποδηλασίας Sir Mark Cavendish – και που ξεθέωσε στην ορθοπεταλιά οδηγούς και συνοδηγούς.

Μας άρεσε που ο αγώνας κατέβηκε στην Κορινθία το Σάββατο (για να «κολλήσει» βέβαια και με την αναγκαία ΥΕΔ στον Σείριο) γεγονός που επέτρεψε σε περισσότερους να παρακολουθήσουν τον αγώνα.

Δεν μας άρεσε που η ΕΔ Άγιοι Θεόδωροι έγινε δύο φορές –σκάψε-σκάψε θα βρούμε πετρέλαιο στα Γεράνεια– μια φορά ήταν αρκετή για μέρα δίχως ενδιάμεσο σέρβις

Μας άρεσε που η ΕΔ που ξεκινάει από τα Πίσια ονομάστηκε Loutraki και όχι αυτό το καταγέλαστο Pissia.

Μας άρεσε το πέρασμα από το άγνωστο σε πολλούς λατομείο στην ΕΔ Οινοχώρι (απ’ όπου δεν υπάρχει ούτε μια φωτογραφία στο site του αγώνα) που θύμιζε κάτι από Dalby Forest των RAC Rally του χθες.

Δεν μας άρεσε το τελευταίο κομμάτι της ίδιας ΕΔ Οινοχώρι μετά την άσφαλτο.

Μας άρεσε που οι θεατές, στην πλειονότητά τους, ήταν και πολλοί και πειθαρχημένοι.

Μας άρεσε το 1-2-3 που πέτυχε, όπως και πρόπερσι, η Hyundai με τα i20Ν.

Δεν μας άρεσε που και τα τρία εργοστασιακά πληρώματα της Toyota (στη φωτογραφία οι Katsuta-Johnston) τα έκαναν μούσκεμα.

Δεν μας άρεσε που απέτυχε, όπως και πρόπερσι, η Toyota με τα GR Yaris.

Μας άρεσαν όμως τα άφθονα αυτοκίνητα που διέθεσε η Toyota Ελλάς (εκ των χορηγών βέβαια του ράλλυ) για τις ανάγκες του αγώνα.

Μας άρεσε που η Αλυτάρχης ξαναπέρασε τις ΕΔ, μετά τον αγώνα, για να δει την κατάσταση των δρόμων και αν είχαν γεμίσει σκουπίδια – δεν είχαν.

Μας άρεσε η… εκκαθαριστική πρωτοβουλία Clean Mountain της Toyota Ελλάς.

Δεν μας άρεσε η απόφαση για διεξαγωγή της Υπερειδικής στον ΣΕΑ Σείριος, η οποία ελπίζω να ήταν πρόταση, αν όχι απαίτηση, των απευθείας εμπλεκομένων εκεί δύο κύριων χορηγών του αγώνα και όχι έμπνευση της Οργάνωσης αυτής καθαυτής.

Μας άρεσε που οι θεατές ήταν και πολλοί και πειθαρχημένοι, η πρωτοβουλία Clean Mountain της Toyota Ελλάς, που ο… εμιγκρές Ιορδάνης Σερδερίδης επιμένει Ελληνικά και που ο Κώστας Στεφανής συμπλήρωσε 30 συμμετοχές στο Ακρόπολις. Πολλοί περπάτησαν πάνω από πέντε ανηφορικά χιλιόμετρα για να βρεθούν στις «λίμνες» στο Ελευθεροχώρι. Respect.

Μας άρεσε που, μετά και την κριτική ορισμένων εξ ημών, επικράτησε, εν τέλει, η λογική, τροποποιήθηκε η προαναγγελθείσα διαδρομή της ΥΕΔ και δεν έκλεισαν και τα δύο ρεύματα της ΕΟ Αθήνας-Λαμίας Σαββατιάτικα.

Δεν μας άρεσε που έκλεισε έστω και το ένα, γεγονός που έδωσε, ιδίως προς τα έξω, μια ελαφρώς τριτοκοσμική εικόνα επαρχιωτισμού.

Δεν μας άρεσε ούτε η ίδια η ΥΕΔ και συγγνώμη κιόλας. Γιατί; Καταρχάς διότι λόγος επινόησης και ύπαρξης των ΥΕΔ είναι να δίνουν την ευκαιρία σε όσους δεν έχουν τη δυνατότητα ή την ευχέρεια, οικονομική ή άλλη, να «παίρνουν τα βουνά», να δουν τα αγωνιστικά αυτοκίνητα εν δράσει και από κοντά, συχνά μάλιστα οικογενειακά.

Και πού να τα βλέπουν; Σε ασφαλές και ευπρόσιτο, προφανώς, περιβάλλον που θα προσφέρει και καλό θέαμα (βλ. Ιππόδρομος Μαρκόπουλου, ΟΑΚΑ, Πλατεία Συντάγματος, Πλατεία Νερού).

Δεν μας άρεσε η Υπερειδική στον ΣΕΑ Σείριος που ταλαιπώρησε και πληρώματα και θεατές και ανύποπτους χρήστες της ΕΟ. Τουλάχιστον, πρυτάνευσε η λογική και έκλεισε μόνο το ένα ρεύμα.

Πόσο ευπρόσιτος είναι όμως ο Σείριος [ο ΣΕΑ της ΕΟ, καλά ο άλλος]; Μιλάμε για πάνω από 100-120 χλμ μπρος-πίσω από την πρωτεύουσα και μάλιστα χωρίς ΜΜΜ. Κάποιοι τα έκαναν αυτά. Και ταλαιπωρήθηκαν και για να φτάσουν και για να παρκάρουν (παρά τις «χιλιάδες θέσεις parking» που προανήγγελλαν ορισμένοι) και για να δουν. Διότι φτάνοντας εκεί, ανακάλυψαν, μαθαίνω, ότι οι κερκίδες που είχαν στηθεί ήταν μόνο για προσκεκλημένους (πιθανότατα και για τον Τύπο).

Μας άρεσε, εν πάση περιπτώσει, που η είσοδος στον Σείριο, πεζή φυσικά, ήταν δωρεάν.

Φοβάμαι λοιπόν πως η Οργάνωση, υπό το πρίσμα της αναμφίβολης καινοτομίας και πειθόμενη τοις ρήμασι (και τοις χρήμασι) των χορηγών, σύρθηκε, εκούσα άκουσα, στον Σείριο, υπερεκτιμώντας την αγάπη και το πάθος του Έλληνα βενζινοαίματου για τον «εθνικό» του αγώνα, έστω και με τη σημερινή του μορφή, υποτιμώντας όμως την ταλαιπωρία που τελικά υπέστη και αυτός και ο ανύποπτος χρήστης της ΕΟ. Σαββατιάτικα.

Δεν μας άρεσε η φρικαλέα, γκροτέσκα, τρωγλοδυτική φιγούρα ως απεικόνιση του Λεωνίδα. Ποιος ενέκρινε δαπάνη γι αυτή τη διαγαλαξιακή παπαριά;

Κι έπειτα, σιγά το θέαμα… Νύχτα, γύρω από βαρέλια και κορύνες, περιμετρικά πρατηρίου καυσίμων. Συν του ότι το εγχείρημα ήταν ανούσιο επιστέγασμα μιας ιδιαίτερα κουραστικής μέρας, με πολλά χιλιόμετρα συνδετικών διαδρομών [τα 1.000 χιλιόμετρα, για τις λεγόμενες διαδρομές liaison, υποθέτω πως δεν είναι προαπαιτούμενο] με αποτέλεσμα τα τελευταία πληρώματα να φτάσουν πίσω στη Λαμία μέσα στα άγρια μεσάνυχτα.

Δεν μας άρεσε που ακυρώθηκε η συναυλία Χατζηγιάννη (ποιου;) η οποία είχε προγραμματιστεί να γίνει στον Σείριο πριν από την ΥΕΔ – αστειεύομαι, who gives a fuck;

Τέλος, δεν μας άρεσε που τα διάφορα σχόλια, συχνά συνοδεία «παραστατικών», στα ΜΚΔ και σε αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ, περί «σπατάλης, διασπάθισης δημοσίου χρήματος και απευθείας αναθέσεων» παραμένουν… ασχολίαστα. Έως ότου λοιπόν υπάρξει οικονομικός απολογισμός, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για επίδοξους Woodward και Bernstein.

//Οι φωτογραφίες είναι από το site του αγώνα (www.acropolisrally.gr)

Διαβάστε ακόμα: Βασίλης Χαρίτος, το Ράλλυ Ακρόπολις που δεν θέλω να θυμάμαι.

TAGS :
Ράλλυ Ακρόπολις

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook