Απο το Tweed Run 2013. Photo Credit: Parkandcube.com

«Tweed Cycling Club»: τα μέλη του, αντί για την ταχύτητα, προτιμούν τη βραδύτητα, σετάκι με το στυλ και την κομψότητα της βικτωριανής εποχής. (Η φωτογραφία είναι από το Tweed Run 2013). Photo Credit: Parkandcube.com

Στις νορμάλ χώρες όπου το ποδήλατο είναι μέσο καθημερινής μεταφοράς, ο κόσμος για να κάνει μ’ αυτό τα ψώνια του ή να πάει στη δουλειά του ντύνεται όπως κάθε κανονικός άνθρωπος για να περάσει τη μέρα του. Η κομψότητα έγκειται στον τρόπο που ποδηλατείς, που στέκεσαι πάνω στη ρόδα, στη ρευστότητα της κίνησης, στην ικανότητα να κυλάς αργά με χάρη.

Τις φλούο αηδίες φοράνε μόνο όσοι το παίζουν οικολόγοι-αθληταράδες και κρίνουν σκόπιμο κάθε Κυριακή, μαζί με άλλους σχιζοφρενείς, να διαλέγουν μια οροσειρά και να τη φέρνουν βόλτα με συχνότητα 82,2 πενταλιές ανά λεπτό. Από την άλλη, το όχημα τείνει να γίνει μοδάτο αξεσουάρ. Δεν υπάρχει ντεφιλέ που να μη σου κάνει τη ζωή ποδήλατο. Οπότε τίποτα δεν σας εμποδίζει να το καβαλήσετε φορώντας τα Galliano σας.

Ωστόσο, αν θέλετε πρόταση και μάλιστα σοβαρή, σας ικετεύω να μιμηθείτε για μια φορά και κάτι καλό απ’ το Λονδίνο. Εκεί, έχει πήξει ο τόπος στους ποδηλάτες. Οι τύποι, gentlemen καθ’ όλα, έταξαν ως αποστολή τους την επανεπινόηση της βραδύτητας. Και μετά πάσης επισημότητας, παρακαλώ. Μιλάμε για ταρατατζούμ. Επ’ ουδενί κολλητές φόρμες από λαχανί νεοπρένιο με πορτοκαλί κεραυνούς και μαλακίες διά το λίαν αξιότιμο «Tweed Cycling Club». Ο Jack Thurston και οι φίλοι του είναι πεπεισμένοι: Από τη στιγμή που ο George Mallory κατάφερε να σκαρφαλώσει στην κορυφή του Έβερεστ με tweed κουστουμιά, συνεπάγεται ότι η εν λόγω ενδυμασία είναι η ενδεδειγμένη για τις εξόδους μας στους δρόμους του άστεως.

Επ’ ουδενί κολλητές φόρμες από λαχανί νεοπρένιο με πορτοκαλί κεραυνούς και μαλακίες διά το λίαν αξιότιμο «Tweed Cycling Club».

Εδώ και κάποια χρόνια, εκατοντάδες μέλη του δίνουν τακτικά ραντεβού στο Σόχο για το επίσημο Tweed Run στους δρόμους του Λονδίνου και της αγγλικής επαρχίας. Αντί για την ταχύτητα, προτιμούν το στυλ και την κομψότητα της βικτωριανής εποχής. Κυνηγητά και προσπεράσματα είναι αξιοκαταφρόνητα. Ένας ποδηλάτης με tweed δεν σπριντάρει. Στο Working Men’s Club, στα βόρεια του Λονδίνου όπου λαμβάνει χώρα ο τερματισμός, υποδέχονται άντρες και γυναικόπαιδα με ξεγυρισμένα gin & tonics και επιβραβεύουν σεβασμό ενδυματολογικού κώδικα και αβρότητα συμπεριφοράς.

Τα ίδια στη Νέα Υόρκη. Άψογοι μέσα στα χειροποίητα trois pièces κοστούμια τους και τα μπόουλερ καπέλα τους, οι νέοι δανδήδες θέλουν να βαδίσουν κόντρα στους τρελούς ρυθμούς της εποχής. Και το κίνημα εξαπλώνεται: Βοστόνη, Σαν Φρανσίσκο, Σικάγο, Ουάσιγκτον. Εκεί βρίσκεται ο Eric Brewer. Ιδιοκτήτης γκαλερί και ιδρυτής των Dandies & Quaintrelles. Όπερ σημαίνει βικτωριανό γιλέκο στο γραφείο, συμπεριφορά αλά Gatsby, καρφίτσα στη γραβάτα όπως ο Don Draper στο Mad Men. Διοργανώνει τα ποδηλατικά τους tours και δηλώνει ότι οι συν αυτώ «αντιμετωπίζουν το στυλ ως τρόπο ζωής».

Δείτε ακόμα: Πώς θα αγοράσετε το σωστό ποδήλατο!

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top