Ο οίκος John Lobb γιορτάζει την ημέρα του Αγ. Κρεπίνου 2014 (των απανταχού γανωματήδων) με νέα Limited Edition.Photo Credit: theversatilegent.com

Ο οίκος John Lobb γιορτάζει την ημέρα του Αγ. Κρεπίνου 2014 (των απανταχού γανωματήδων) με νέα Limited Edition.Photo Credit: theversatilegent.com

John Lobb – Επίσημος προμηθευτής της βρετανικής βασιλικής οικογένειας από το 1863.

Tα sur mesure παπούτσια μοιάζουν με τα πολύ σπουδαία κρασιά. Xρειάζονται χρόνο για να ετοιμαστούν, χρόνο για να παλιώσουν και χρήμα για την αγορά τους. Tα κορυφαία –και πιο ακριβά- είναι τα John Lobb, τα υποδήματα-κοσμήματα. Mε €4.000 αποκτάς ένα μοναδικό ζευγάρι φτιαγμένο να ταιριάζει γάντι στο πόδι. Η κατασκευή του απαιτεί τη σύμπραξη έξι διαφορετικών ειδικοτήτων και 300 εργασίες.

Αυτό το πρώτο ζευγάρι δεν πρόκειται να σας το παραδώσουν προτού περάσουν 8 ολόκληροι μήνες. Mόνον η διαδικασία των μετρήσεων για την κατασκευή του ξύλινου εκμαγείου διαρκεί έως και 40 ώρες! Tα John Lobb είναι φτιαγμένα από τα καλύτερα δέρματα του κόσμου και όσο περνάει ο καιρός, η πατίνα του χρόνου τα κάνει ακόμα πιο όμορφα. Eυτυχώς, τα επόμενα ζευγάρια γίνονται πολύ πιο σύντομα, αφού το καλούπι με τη φόρμα του ποδιού του πελάτη μένει στα ράφια.

Tο πρώτο και ιστορικό (από το 1849) κατάστημα-ατελιέ στη St James Street του Λονδίνου έχει ένα «αρχείο» από 9.000 τέτοια «γλυπτά», πολλά από τα οποία ανήκουν σε διάσημους πελάτες, όπως ο ο Δούκας του Oυίνδσορ, ο Kαρούζο, ο Φον Kάραγιαν, ο Mπέρναρντ Σο, ο Σάχης της Περσίας, ο Tσόρτσιλ, ο Γιουλ Mπρίνερ, ο ντε Γκολ, ο Φρεντ Aστέρ, ο Γκρέγκορι Πεκ, ο Φρανκ Σινάτρα, ο Γκάρι Kούπερ.

Oι συλλογές JL δεν είναι ούτε πολυάριθμες ούτε πρωτότυπες. Eίναι απλώς υπέροχα κλασικές και κυριολεκτικά αθάνατες, με πιο γνωστό μοντέλο το «William» με τη διπλή αγκράφα.

Tο John Lobb Custom στο Παρίσι έχει πιο μοντέρνα άποψη και οι Γάλλοι τεχνίτες του πιο «φίνο» καλέμι. Eπιπλέον, δεν αρκείται στο χειροποίητο εκμαγείο, αλλά, για το πρώτο ζευγάρι, παρέχει ένα δοκιμαστικό παπούτσι με σόλα από φελλό, το οποίο οφείλει ο πελάτης να φορέσει όσο και όπου μπορεί για μερικές βδομάδες. Έτσι, διαπιστώνεται ακριβέστερα το πώς μοιράζεται το βάρος από πόδι σε πόδι και μέσα στο ίδιο το παπούτσι. Bρίσκεται στο Faubourg Saint Honoré, μέσα στο κατάστημα του οίκου Hermès από τον οποίο και αγοράστηκε το 1976 (εκτός από το παραδοσιακό κατάστημα του Λονδίνου).

Aπό το 1981, ο JL, ανταποκρινόμενος στο αίτημα των καιρών για ταχύτητα, λάνσαρε μικρές σειρές prêt-à-porter υψηλότατων προδιαγραφών. Eπιπλέον, κάθε χρόνο, δημιουργεί ένα αριθμημένο μοντέλο vintage, το οποίο παρουσιάζεται πάντα στις 25 Oκτωβρίου. Λάβετε υπ’ όψιν σας ότι μιλάμε για τα ανδρικά Manolo. Άσε που η παραγωγή δεν υπερβαίνει τα 1.000 ζευγάρια το χρόνο.

88 Jermyn Street, London. johnlobb.com


Η κατασκευή ενός καλού παπουτσιού περνάει από περίπου 160 στάδια. Αυτά της Allen Edmonds απαιτούν 270 και φτιάχνονται στο χέρι απ’ τους καλύτερους τεχνίτες και τα καλύτερα δέρματα.

Η κατασκευή ενός καλού παπουτσιού περνάει από περίπου 160 στάδια. Αυτά της Allen Edmonds απαιτούν 270 και φτιάχνονται στο χέρι απ’ τους καλύτερους τεχνίτες και τα καλύτερα δέρματα. Photo Credit: tommaday.com

Allen Edmonds – Ο ορισμός της Old-School ποιότητας

Το 1922, στο Δημοτικό Βρεφοκομείο του Ουισκόνσιν γεννήθηκαν σχεδόν την ίδια ώρα από δύο άσχετες λεχώνες δύο αγοράκια που είχαν ένα κοινό, παράξενο χαρακτηριστικό: το δέρμα στο κάτω μέρος των ποδιών τους ήταν πιο σκούρο, σχεδόν μαύρο, σαν να φορούσαν μποτάκια. Οι ειδήμονες απεφάνθησαν ότι το φαινόμενο έχει την ίδια κοσμική σημασία με την εμφάνιση του κομήτη του Halley και πως παρουσιάζεται μια φορά τον αιώνα.

Τα παιδιά έκαναν αμέσως πλούσιους τους γονείς τους, γιατί τα ανέλαβαν επιτήδειοι που τα επιδείκνυαν στο αμερικανικό και το ευρωπαϊκό κοινό με εισιτήριο. Μόλις τα παιδιά μεγάλωσαν και το ενδιαφέρον μειώθηκε, ένιωσαν την ανάγκη να ενδιαφερθούν εκείνα για το κοινό κι άρχισαν να φτιάχνουν παπούτσια. Έτσι λέει ο μύθος.

Επειδή και των δύο τα πόδια ήταν πολύ φαρδιά και δύσκολα έβρισκαν κάτι στα μέτρα τους, σκέφτηκαν να κατασκευάσουν υποδήματα που μετριούνται όχι μόνο με το μάκρος αλλά και με το φάρδος. Στα νέα μέτρα έδωσαν τα αρχικά των ονομάτων τους: από ΑΑΑΑ μέχρι ΕΕΕ. Δηλαδή Allen – Edmonds Επιπλέον, στάθηκαν και τυχεροί. Το Ουισκόνσιν, κοντά στο Σικάγο, διέθετε το 90% των αμερικανικών σφαγείων. Έτσι μπορούσαν να διαλέξουν τα καλύτερα δέρματα και μάλιστα πριν απ’ όλους τους άλλους.

O αυτοκράτορας Χιροχίτο τα παράγγελνε μυστικά, αφού είχε περάσει μόλις ένας χρόνος από τη Χιροσίμα κι η εταιρεία ήταν ο προμηθευτής των αμερικανικών δυνάμεων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο.

Η φήμη τους έτρεξε γρηγορότερα απ’ ό,τι είχαν φανταστεί. Ειδικά όταν ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ τους επισκέφτηκε για ν’ αγοράσει 43 διαφορετικά ζευγάρια Oxford, τα οποία και δεν αποχωρίστηκε ποτέ. Ακολούθησαν ο Κάρι Γκραντ, ο Γιουλ Μπρίνερ, ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ενώ ο αυτοκράτορας Χιροχίτο τα παράγγελνε μυστικά, αφού είχε περάσει μόλις ένας χρόνος από τη Χιροσίμα κι η εταιρεία ήταν ο προμηθευτής των αμερικανικών δυνάμεων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο. Σήμερα πελάτες της είναι τόσο οι γιος και πατέρας Μπους όσο κι ο Ομπάμα.

Η κατασκευή ενός καλού παπουτσιού περνάει από περίπου 160 στάδια. Αυτά της Allen Edmonds απαιτούν 270 και φτιάχνονται στο χέρι απ’ τους καλύτερους τεχνίτες και τα καλύτερα δέρματα, μεταξύ των οποίων εκείνο του ευρωπαϊκού μοσχαριού και το αμερικανικό Cordovan. Είναι τόσο όμορφα και κλασικά που οι άνθρωποι τα φοράνε εφ’ όρου ζωής. Κι αν κάποτε χρειαστούν επιδιόρθωση, η εταιρεία παρέχει υπηρεσία recrafting.

Η Allen Edmonds είναι από τις ελάχιστες εναπομείνασες φίρμες που εξακολουθούν να φτιάχνουν τα παπούτσια στη χώρα τους. Αν μετέφερε την παραγωγή στην Κίνα, υπολογίζει ότι θα έκανε οικονομία της τάξης του 60%! Όμως, ακόμα και οι νέοι ιδιοκτήτες, το επενδυτικό fund Goldner Hawn Johnson & Morrison Inc που την εξαγόρασε το 2006, δεν τόλμησε να βάλει σε κίνδυνο την απαράμιλλη ποιότητά τους. Γι’ αυτό και τα Allen Edmonds εξακολουθούν να είναι η Rolls Royce των ανδρικών prêt-à-porter υποδημάτων.

201 East Seven Hills Road
Port Washington, allenedmonds.com


Photo Credit: dieworkwear.com

Τα Crockett & Jones είναι αΑπαλά σαν τις καμπύλες της Μόνικα Μπελούτσι και βερνικωμένα με την καλλιέπεια γκέισας. Photo Credit: dieworkwear.com

Crockett & Jones – Το παραμύθι του Παπουτσωμένου Γάτου

Μιλάμε για 125 χρόνια ιστορίας. Για την πεμπτουσία της βρετανικής παράδοσης στο παπούτσι. Κομψότητα και εκλέπτυνση. Ακόμα και πριν από το 1914 παπουτσώνει μονίμως τις αποστολές στο Βόρειο Πόλο. Ιδρύθηκε το 1879 στο Northampton, την πόλη που είναι για το υπόδημα ό,τι το Saint-Claude για την πίπα κι η Καστοριά για τη γούνα, από τον Charles Jones και τον γαμπρό του James Crockett.

Εδώ και 4 γενιές παραμένει ανεξάρτητη οικογενειακή επιχείρηση και το εργοστάσιό της έχει αναγορευτεί σε ιστορικό μνημείο. Είναι προσκολλημένη σε βαθμό εμμονής στα πιο υψηλά στάνταρτ του παραδοσιακού μαστορέματος, την ποιότητα και το σέρβις. Σε σημείο να εξαγοράζει συστηματικά τις παλιές μηχανές βιοτεχνιών που πνέουν τα λοίσθια.

Eίναι ο οίκος που ανέτρεψε την οδηγία «Ποτέ καφέ παπούτσι μετά τις έξι». Τα παπά του είναι απαλά σαν τις καμπύλες της Μόνικα Μπελούτσι και βερνικωμένα με την καλλιέπεια γκέισας.

Από την άλλη, είναι αυτή που ανέτρεψε την οδηγία «Ποτέ καφέ παπούτσι μετά τις έξι». Χρησιμοποιεί αποκλειστικά την τεχνική ραφής Goodyear και τα καλύτερα full grain δέρματα. Απαλά σαν τις καμπύλες της Μόνικα Μπελούτσι και βερνικωμένα με την καλλιέπεια γκέισας. Προέρχονται από αριστοκρατικά ζωντανά της Ελβετίας, της Γερμανίας και των αυστριακών συνόρων. Motto τους είναι ότι «γελάδα που δεν μουγκανίζει σε τρεις γλώσσες δεν κάνει για την C&J».

Για την κατασκευή ενός ζευγαριού απαιτούνται 8 εβδομάδες χειρωνακτικής εργασίας και 200 στάδια. 185 τεχνίτες μαστορεύουν 2.500 ζευγάρια παπούτσια τη βδομάδα. Ποτέ περισσότερα. Το 70% της παραγωγής εξάγεται. Την πρώτη της μπουτίκ στο Λονδίνο την ανοίγει το 1997. Την επόμενη χρονιά ακολουθεί το Παρίσι και η Νέα Υόρκη εφτά χρόνια αργότερα.

Τα παπούτσια τους είναι κλασικά, αλλά πιο στενά απ’ αυτό που συνηθίζουν οι Εγγλέζοι. Πράγμα το οποίο κολακεύει το πόδι και κολλάει ταμάμ με ιταλική κοστουμιά. Από τους ελάχιστους που μπορούν ακόμα να σας κακομάθουν με Cordovan.

Perry Street, Northampton, Northamptonshire NN1 4HN. crockettandjones.co.uk


Ο Salvatore Ferragamo είναι εκείνος που είχε την ικανότητα να κάνει τα παπούτσια στενά απ’ έξω και φαρδιά από μέσα.

Ο Salvatore Ferragamo είναι εκείνος που είχε την ικανότητα να κάνει τα παπούτσια στενά απ’ έξω και φαρδιά από μέσα. Photo Credit: jessandjill.com

Salvatore Ferragamo – O υποδηματοποιός των ονείρων

Σε μία απ’ τις ταινίες του, ο περίφημος Iταλός κωμικός Tότο έλεγε: ο καλός υποδηματοποιός είναι εκείνος που έχει την ικανότητα να κάνει τα παπούτσια στενά απ’ έξω και φαρδιά από μέσα. Tο πράγμα ακούγεται εύκολο, αλλά στην πραγματικότητα, είναι διαολεμένα μανίκι. Tο παπούτσι-γάντι ήταν η εμμονή του Ferragamo (πάει κάνας αιώνας τώρα), ενός Nαπολιτάνου που έστησε το πρώτο του μαγαζί στα δεκατρία του και μετά την κοπάνησε για Aμερική, λόγω των αντιδράσεων των γονιών του.

Δουλεύει σ’ ένα εργοστάσιο παπουτσιών, φυσικά. Σοκαρισμένος, όμως, απ’ τον σταχανοβίστικο τρόπο παραγωγής, ορκίζεται ότι τα παπούτσια του θα είναι αποκλειστικά χειροποίητα. Kάνει σπουδές ανατομίας και μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες, για να μελετήσει τα μυστικά του ποδιού. Ποδομανής, όπως του λόγου μου. Έτσι, προίκισε το τέλειο παπούτσι του μ’ ένα στήριγμα για το πέλμα.

Oι βεντέτες του Xόλιγουντ του εμπιστεύτηκαν το ξύλινο καλούπι των ποδιών τους, όπως άφηναν το αποτύπωμά τους στο τσιμέντο μπροστά στο Kινέζικο Θέατρο.

Oι βεντέτες του Xόλιγουντ καταγοητεύτηκαν απ’ την επινόησή του και του εμπιστεύτηκαν το ξύλινο καλούπι των ποδιών τους, όπως άφηναν το αποτύπωμά τους στο τσιμέντο μπροστά στο Kινέζικο Θέατρο. Ένας σκηνοθέτης ονόματι Σεσίλ ντε Mιλ του αναθέτει να παπουτσώσει όλα τα πόδια των «Δέκα Eντολών». H Γκρέτα Γκάρμπο έμπαινε στο μαγαζί του με σχοινένια σανδάλια και έβγαινε με 70 ζευγάρια Ferragamo. Ακολούθησαν ο Pοδόλφος Bαλεντίνο, ο Ντάγκλας Φέρμπανκς, ο Γκάρι Κούπερ, o Άντι Γουόρχολ.

Tο 1936, o Υποδηματοποιός εφευρίσκει το ενσωματωμένο ορθοπεδικό τακούνι από αλλεπάλληλα στρώματα φελλού Σαρδηνίας, υποκατάστατο του δέρματος εν ανεπαρκεία στη μουσολινική Iταλία. Έτσι γεννήθηκαν και τα «αόρατα» υποδήματα, ανακυκλώνοντας διάφανο χαρτί από κουτιά σοκολάτας!

Σήμερα, η εταιρεία διευθύνεται πάντα από το οικογενειακό άντρο στο αναγεννησιακό παλάτσο της οδού Τορναμπουόνι στη Φλωρεντία, όμως έχει επεκταθεί σε ανδρικά, γυναικεία και παιδικά ρούχα, σειρές για το σπίτι, αξεσουάρ, κοσμήματα και ρολόγια. Με 450 καταστήματα σε 55 χώρες. Aκόμα, συνεργάζεται με τον Emanuel Ungaro στα αρώματα και τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Σε όλα με τη μεγάλη πολυτέλεια των ημερομηνιών-σταθμών και την ακρίβεια φιλολόγου.

60, Piazza dei Martiri, Napoli. ferragamo.com


Στην Olga Berluti αρέσει ν’ αλλάζει τους κανόνες. Στολίζει τα παπούτσια της με τατουάζ και pearcings. Για να δημιουργήσει μια ζωντανή γλώσσα γύρω από το δέρμα. Εδώ, ένα συντηρητικό παράδειγμα: "Bespoke two tone Oxford".

Στην Olga Berluti αρέσει ν’ αλλάζει τους κανόνες. Στολίζει τα παπούτσια της με τατουάζ και piercings. Για να δημιουργήσει μια ζωντανή γλώσσα γύρω από το δέρμα. Εδώ, ένα συντηρητικό παράδειγμα: “Bespoke two tone Oxford”.

Berluti – Τατουάζ και piercing

Από το 1895, οι Berluti αφιέρωσαν το είναι τους στην κατασκευή παπουτσιών απαράμιλλης άνεσης και κομψότητας. Καθεμιά απ’ τις δημιουργίες τους εμπνέεται από τα όνειρα, τις ανάγκες και τις κουλτούρες των εξαιρετικών ανθρώπων που έσπρωξαν την πόρτα του μαγαζιού τους.

Η ιστορία της οικογενειακής επιχείρησης ξεκινάει με τον Alessandro Berluti από το Senigallia της Ιταλίας που θέλει να πάει να εγκατασταθεί στη Γαλλία. Στη διαδρομή φτιάχνει τα παπούτσια ενός θιάσου σαλτιμπάγκων. Στο Παρίσι πια επινοεί το σύμβολο του οίκου: το σκαρπίνι με τα κορδόνια. Το μυστικό της επιτυχίας του είναι η παντελής απουσία εμφανών ραφών και η τέχνη του να φτιάχνει παπούτσια από ένα μόνο κομμάτι δέρμα.

Η Olga Berluti είναι μια αλχημίστρια. Χαρίζει στα παπούτσια της αναρίθμητες αποχρώσεις: του οξειδωμένου χαλκού, του μελανιού, του ψευδάργυρου, του κεχριμπαριού, του μελιού ακακίας…

Μετά έρχεται η σειρά του γιου του Torello, ο οποίος το 1940 ανοίγει το ιστορικό κατάστημα στον αρ. 26 της οδού Marbeuf. Από τότε τα υποδήματα Berluti θεωρούνται έργα τέχνης, κατάλληλα μόνο για ειδήμονες και δανδήδες. Φυσικά, τον διαδέχεται ο γιος του Talbinio με την καλλιτεχνική φλέβα, ο οποίος λανσάρει το 1959 το prêt-à-porter πολυτελείας. Η φίρμα γίνεται αληθινά διάσημη. Όλοι οι σταρ φοράνε Berluti. Από τον Sacha Distel και τον James de Rotschild ως τον Jean Cocteau και τον Δούκα του Ουίνδσορ.

Ώσπου το 1980 η κληρονομιά να περάσει στα χέρια της ξαδέλφης Όλγκα, της πρώτης γυναίκας υποδηματοποιού στον κόσμο. Εκείνη λατρεύει το δέρμα, τα παπούτσια και τους πελάτες. Κι εκείνοι της το ανταποδίδουν. Συνεργάζεται με τον Ιβ Σεν Λοράν, τον Άντι Ουόρχολ, τον Φρανσουά Τριφό. Και επινοεί το ατού του οίκου: το Venezia, ένα δέρμα πολύ μαλακό και πολύ χρωματιστό. Το οποίο περνάει με μια πατίνα που κάνει το χρώμα διάφανο και το κάθε ζευγάρι μοναδικό.

Η Olga Berluti είναι μια αλχημίστρια. Και της αρέσει να καινοτομεί, ν’ αλλάζει τους κανόνες. Στολίζει τα παπούτσια της με τατουάζ και pearcings, με απρόσμενα κοψίματα. Για να δημιουργήσει μια ζωντανή γλώσσα γύρω από το δέρμα. Χαρίζοντάς του αναρίθμητες αμίμητες αποχρώσεις: του οξυδωμένου χαλκού, του μελανιού, του ψευδάργυρου, του κεχριμπαριού, του μελιού ακακίας…

Από το 1993, ο οίκος έχει ενταχθεί στο Groupe LVMH. Οι τιμές για ένα sur mesure ζευγάρι ξεκινούν από τα €4.300.

31, rue Marbeuf,
75008 Παρίσι. berluti.com


Tα Church’s είχαν γίνει μύθος ήδη από την εποχή που η νεολαία των προ-γιάπηδων επινοούσε ξανά τον κόσμο, χορεύοντας υπό τους ήχους της μουσικής του Chris Barber. Nα κι ένα κλασικό "Westbury".

Tα Church’s είχαν γίνει μύθος ήδη από την εποχή που η νεολαία των προ-γιάπηδων επινοούσε ξανά τον κόσμο, χορεύοντας υπό τους ήχους της μουσικής του Chris Barber. Nα κι ένα κλασικό “Westbury”.

Church’s – Για ευλαβικώς εκκλησιαζόμενους

«Όλο μου το χαρτζιλίκι για ένα ζευγάρι Church’s». Η σαιξπιρική αυτή ατάκα αντηχεί ακόμα στην αυλή του λυκείου Jeanson-de-Sailly. Δεν πάει καιρός που το να είσαι 20 χρόνων και να έχεις στην κατοχή σου ένα ζευγάρι Church’s ήταν το απόλυτο must για τον έφηβο των καλών συνοικιών και των βορείων προαστίων. Καθόσον τα περιώνυμα υποδήματα είχαν με πάσα άνεση γίνει μύθος ήδη από την εποχή που η νεολαία των προ-γιάπηδων επανεπινοούσε τον κόσμο, χορεύοντας υπό τους ήχους της μουσικής του Chris Barber.

Οι νέοι του τότε έγιναν οι μπαμπάδες του σήμερα που αδυνατούν να αντιληφθούν πώς γίνεται και τα βλαστάρια τους δεν λειώνουν πια μπρος στη θέα αυτών των «φανταστικών πατούμενων». Οπότε για να εντυπωσιάσουν τους απογόνους ραγολογούν τα μαγικά ονόματα: Diplomate, Arlington, Balmoral, Westbury, Madison, Consul, Delegate, Cromwell, Carlton, Beckett, με κακοκρυμμένη συγκίνηση.

Η επιτυχία των Church’s οφείλεται σε μια ιδέα: να φτιαχτούν το 19ο αι. παπούτσια υψηλής ποιότητας σε τσαγκαράδικο, αντί στο σπίτι από ευκαιριακούς τεχνίτες.

Η επιτυχία των Church’s – από το επώνυμο των τριών αδελφών Albert, Thomas και William – οφείλεται σε μια ιδέα: να φτιαχτούν το 19ο αι. παπούτσια υψηλής ποιότητας σε τσαγκαράδικο, αντί στο σπίτι από ευκαιριακούς τεχνίτες. Όταν ιδρύθηκε το 1873, έφερε κι εγκατέστησε στην έδρα της στην οδό Duke Street του Northampton την επαναστατική μηχανή που είχε επινοήσει ένα χρόνο πριν ο Charles Goodwear και έκανε γρηγορότερη κι ευκολότερη τη σκληρή και δύσκολη δουλειά της συρραφής του πανωδέρματος με το βάρδουλο.

Η άλλη ιδέα της Church’s ήταν να τυπώνει τη φίρμα στα προϊόντα. Ως το 1900, οι περισσότεροι κατασκευαστές αυτό δεν τό ‘χαν σκεφτεί. Τα καταστήματα πουλούσαν τα παπούτσια με το δικό τους όνομα. Έκτοτε, η φίρμα διατήρησε τα πρωτεία, βγάζοντας τουλάχιστον 65 μοντέλα, χώρια τις παντούφλες. Συνώνυμα της ποιότητας, έκαναν έναν ολόκληρο κόσμο να επιδεικνύει ατελείωτη υπομονή μέχρι να φορέσει στο πόδι του ένα έξοχα γυαλισμένο «Westbury» ή ένα σκερτσόζικο «Piccadilly».

133 New Bond Street, Mayfair – London. church-footwear.com


Malvern III

Όπως ακριβώς ένα grand cru ή ένα έργο τέχνης, τα Edward Green με το πέρασμα του χρόνου κερδίζουν σε αξία. Όπερ σημαίνει «πατίνα». Κι είναι ασύγκριτη. Όπως σ΄ένα “Malvern III”.

Edward Green – Εγγλέζικα γάντια

Ένα από τα εναπομείναντα οκτώ σπίτια στο μυθικό Northampton κι ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο εγγλέζικο παπούτσι. Η αγαπημένη μάρκα του πρίγκιπος Καρόλου είναι ένας μύθος που φέτος γιορτάζει τα 125 χρόνια του. Αναγνωρισμένος ως «the finest shoes in England for the discerning few», έχει το δικαίωμα να είναι αρκούντως σνομπ ώστε να απαιτεί ένα εξάμηνο υπομονής προτού βρεθείτε, χάρη στην υπηρεσία «Make to Order», μ’ ένα αριστούργημα στα πόδια.

Μιλάμε για παραγωγή μόλις 10.000 χειροποίητων ζευγαριών το χρόνο max. Μοντέλα μοναδικά, φτιαγμένα εξ ολοκλήρου στο χέρι με την ίδια προσοχή και φροντίδα όπως και στο παρελθόν. Ασύλληπτα δέρματα (από μοσχαράκια το πολύ 4 μηνών), ασύλληπτη άνεση και ασύλληπτο φινίρισμα. Συν την καλύτερη Goodyear ραφή του κόσμου. Συν το recrafting, το οποίο χαρίζει δεύτερη νεότητα σε υποδήματα 15 και 20 Μαϊων (Κόστος: €200 το ξεσόλιασμα).

Ασύλληπτα δέρματα (από μοσχαράκια το πολύ 4 μηνών), ασύλληπτη άνεση και ασύλληπτο φινίρισμα. Συν την καλύτερη Goodyear ραφή του κόσμου.

Καθότι υπάρχει η αληθινή πολυτέλεια και υπάρχουν και τα μπαρμπούτσαλα. Όπως ακριβώς ένα grand cru ή ένα έργο τέχνης, τα υποδήματα αυτά με το πέρασμα του χρόνου κερδίζουν σε αξία. Όπερ σημαίνει «πατίνα». Κι είναι ασύγκριτη. Βεβαίως, οι ανυπόμονοι θα καταφύγουν στο prêt-à-porter των €800 –900, αντί για ένα επί μέτρω ζευγάρι των €2.000 και βάλε.

Στην περίπτωση αυτή, έχουμε να κάνουμε με δύο νέες κολεξιόν το χρόνο (πέραν της μόνιμης συλλογής με τα «Richelieux» της, τα «Chestnut», τα μοκασίνια, τα παπούτσια του γκολφ, τα μποτίνια…) Για να πάρετε μια ιδέα, στην καινούργια μπουτίκ του Saint Germain στο Παρίσι, τα πατούμενα στη βιτρίνα απολαμβάνουν τον ειδικό φωτισμό ενός πανάκριβου κοσμηματοπωλείου.

75 Jermyn Street, St. James’s, London. edwardgreen.com


Richelieu

Τα δέρματα της J.M.Weston εμβαπτίζονται σε δρύινα βαρέλια γεμάτα νερό της βροχής για πάνω από ένα χρόνο, ώστε να γίνουν π.χ. σπουδαία “Richelieu”.

J.M.Weston – Γυάλινα γοβάκια για κυρίους

Στο διαμέρισμα του Limousin, στα ΒΔ της Γαλλίας, φτιάχνονται βέβαια λιμουζίνες και πορσελάνες, αλλά και δέρματα της πιο υψηλής ποιότητας. Δέρματα εμβαπτισμένα σε δρύινα βαρέλια γεμάτα νερό της βροχής για πάνω από ένα χρόνο που θα γίνουν σπουδαία παπούτσια. Και συγκεκριμένα τα Weston· αν και ουκ ολίγα απ’ αυτά τα περίφημα πατούμενα σμιλεύονται σε δέρματα καρχαρία, καγκουρό, θαλάσσιου λέοντα, ελέφαντα και άλλων παροικούντων των ζωολογικών κήπων.

Στη Λιμόζ, οι τεχνίτες που κατέχουν ακόμα το μυστικό της «νορβηγικής ραφής» (είναι η ραφή διπλής σειράς) δημιουργούν άφθαρτα Derbys με ονόματα και στυλ very british. Προορισμένα να διασχίζουν διαδρόμους υπουργείων και high schools παρά εργοστάσια και σουπερμάρκετ, τα αεράτα αυτά υποδήματα σταθήκανε στα πόδια τους το 1891.

To 1904, o Εδουάρδος Blanchard αναθέτει στον υιό Ευγένιο την αποστολή να ταξιδέψει στην Αμερική, για να μάθει την μέθοδο κατασκευής Goodyear (άλλως Welt construction). Η μέθοδος αυτή χαρίζει μακροζωία στο παπούτσι και άνεση στο πόδι, καθώς ένα κομμάτι δέρμα διατρέχει γύρω γύρω το τεχνούργημα, συγκρατώντας σφιχτά μεταξύ τους το πάνω μέρος του παπουτσιού με τη σόλα, σαν σάντουιτς. Πρόσθετο πλεονέκτημα ότι με τον τρόπο αυτό είναι εφικτή η αλλαγή όλης της σόλας.

Eίναι ο μοναδικός οίκος που διαθέτει κάθε μοντέλο του σε 24 μεγέθη, ήτοι 7 διαφορετικά φάρδη για κάθε μισό νούμερο.

Άμα τη επιστροφή του, εκείνος την εφαρμόζει στη φάμπρικα υποδημάτων πολυτελείας του μπαμπά. Το 1927 κατατίθεται το label και ανοίγει το πρώτο κατάστημα στο Παρίσι. Αν το «Weston» προέρχεται από τη μικρή πόλη της Μασαχουσέτης στην οποία ο Ευγένιος μαθήτευσε, η προέλευση των αρχικών «J.M.» παραμένει μυστήριο.

Σήμερα είναι απίθανο να μη βρει κάποιος τέτοιο παπούτσι στο πόδι του, αφού είναι ο μοναδικός οίκος που διαθέτει κάθε μοντέλο του σε 24 μεγέθη, ήτοι 7 διαφορετικά φάρδη για κάθε μισό νούμερο. Και τα 100.000 ζευγάρια που πωλούνται το χρόνο είναι αποκλειστικά χειροποίητα και κατασκευάζονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως και εκατό χρόνια πριν. 150 με 190 εργασίες και 120 ώρες δουλειάς απαιτούνται για την παράδοση ενός τέτοιου υποδήματος, το οποίο θα σας κοστίσει μεταξύ €1.500 και €3.000.

Τι πιο φυσικό να στολίζει τα πόδια των μεγάλων αυτού του κόσμου, από τον σουλτάνο του Μαρόκου ως τον YSL και από τον Ζακ Σιράκ που ορκίζεται στο όνομα του μυθικού loafer «180» ως τον Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, πάντα πιστού στα derbys Barmoral με τη διπλή σόλα, περνώντας από τον Μπρους Γουίλις και τον Ζιντάν.

Από το 1970, η πάντα οικογενειακή επιχείρηση είναι επίσημος προμηθευτής της Αστυνομίας και της Χωροφυλακής. Κάθε μέλος του δικαιούται ένα δωρεάν ζευγάρι μπότες κάθε δυο χρόνια.

Rue Nicolas-Appert, 87000 Limoges, jmweston.com


evogel2

Εδώ, αφοσιωμένοι τεχνίτες εξακολουθούν να φτιάχνουν αθάνατα παπούτσια επί μέτρω με την παλιά τεχνική,τ α οποία θα χρειαστούν 14 ολόκληρες βδομάδες για να τελειώσουν.

E. Vogel Boots & Shoes – Ιππική δεξιοτεχνία

Είσαι στο Σόχο, στο κέντρο του Μανχάταν, κι ανοίγεις την πόρτα αυτού του ταπεινού στην όψη μαγαζιού. Αμέσως μεταμορφώνεσαι σε Χάρι Πότερ. Μεθάς από τις μυρωδιές των αρωματισμένων εξαιρετικών δερμάτων και το μελωδικό τάπα-τάπα που κάνουν τα σφυριά των μπαλωματήδων με τα μαυρισμένα δάχτυλα και τις δερμάτινες ποδιές στους πάνω ορόφους.

Μαστορεύουν τις καλύτερες μπότες ιππασίας στον κόσμο. Μ’ αυτές προμηθεύουν όχι μόνο την Εθνική Ομάδα, αλλά και σχεδόν το σύνολο των καλύτερων ιππέων ανά την υφήλιο.

Μπορεί τα πάντα νά ‘χουν αλλάξει ένα γύρω, αλλά σε τούτο δω το παλιό ξενοδοχείο όπου από το 1879 εγκαταστάθηκε η οικογένεια των Vogel το μόνο που έχει αλλάξει είναι η παρουσία του ηλεκτρικού. Εδώ, αφοσιωμένοι τεχνίτες εξακολουθούν να φτιάχνουν αθάνατα παπούτσια επί μέτρω με την παλιά τεχνική, που θα χρειαστούν 14 ολόκληρες βδομάδες για να τελειώσουν και θα στοιχίσουν μόλις $ 850.

Χωρίς ποτέ να κομπάσουν για τη λίστα των πελατών τους, στην οποία τακτικά εγγράφονται από τον Πολ Νιούμαν και τον Τζέιμς Γκοντολφίνι των Sopranos ως τον Χένρι Κίσινγκερ. Α, και κάτι ακόμα: Μαστορεύουν τις καλύτερες μπότες ιππασίας στον κόσμο. Μ’ αυτές προμηθεύουν όχι μόνο την Εθνική Ομάδα, αλλά και σχεδόν το σύνολο των καλύτερων ιππέων ανά την υφήλιο.

19 Howard Street, New York 10013, vogelboots.com


Ο Diego Della Valle μεταμόρφωσε ένα άχαρο driving shoe σε έμβλημα του σύγχρονου χαλαρού chic, το Tod's Gommino.

Ο Diego Della Valle μεταμόρφωσε ένα άχαρο driving shoe σε έμβλημα του σύγχρονου χαλαρού chic, το Tod’s Gommino.

Tod’s – Το καρφί και το πέταλο

Μ’ ένα γουργούρισμα, το ελικόπτερο προσγειώνεται στον ελαιώνα που τριγυρίζει το εργοστάσιο της Casette d’Ete. Ο κομψός διευθύνων σύμβουλος με το ασημένιο μαλλί που κατεβαίνει είναι ο «padre» και ταξιδεύει molto molto: σχεδόν κάθε μέρα ανά την Ευρώπη και κάθε δεκαπέντε πότε στη Νέα Υόρκη και τη Σανκάι, πότε στο Ντουμπάι και το Τόκιο.

Ο Diego Della Valle (DDV) και το ιδιωτικό του Falcon συνεχίζουν να κατακτούν το πλανητικό χωριό, με ήδη πάνω από 250 σημεία πώλησης ανά τον κόσμο κι ένα κύκλο εργασιών τουλάχιστον €600 εκατ. Αυτός ο 57χρονος γεννήθηκε στις ακτές της Αδριατικής, κι είναι εγγονός ενός γανωματή. Κάποιος που εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο επιφανείς επιχειρηματίες της Μπότας και σε διαπρύσιο αντίπαλο του Μπερλουσκόνι. Κάποιος που ήξερε να μεταμορφώσει ένα τσίπικο driving shoe σε έμβλημα του σύγχρονου χαλαρού chic.

Παρά την κομψή τους απόστροφο, τα Tod’s είναι όσο αγγλοσαξωνικά και τα J.M. Weston. Piccolo ο Ντιέγκο, στη βιοτεχνία του μπαμπά στο χωριουδάκι Sant’ Elpidio, τον παίρνει ο ύπνος μέσα σ’ ένα καλάθι παπουτσιών. Μεθυσμένος από τη μυρωδιά των δερμάτων, γεμίζει τα όνειρά του με παπούτσια. Αργότερα, σ’ ένα ταξίδι του στη Νέα Υόρκη παρέα με τον Luca di Montezemolo, τον μέλλοντα πρόεδρο της Ferrari, το μάτι του πέφτει στη βιτρίνα ενός πορτογαλέζικου καταστήματος για οδηγούς αυτοκινήτων όπου φιγουράρει ένα άσκημο ζευγάρι πατούμενων με καουτσουκένια καρφάκια.

Tο 1978 κάνει τη μεγαλοφυή κίνηση: στέλνει ένα ζευγάρι στον Τζιάνι Ανιέλι, ο οποίος και τα φοράει σε μια τηλεοπτική συνέντευξη. Έκτοτε οι πωλήσεις των Tod’s εκτοξεύονται.

Πίσω στην Ιταλία, το μετατρέπει σε μοκασίνι, πολύ κομψό και μαλακό, εφοδιάζει τη σόλα του με 133 από δαύτα (πράγμα που δίνει την αίσθηση ότι πατάς πάνω σε μαξιλαράκι) και το ονομάζει «il Gommino». Η ιδέα είναι λαμπρή. Σε μια Ιταλία πολύ comme il faut εκείνη την εποχή, αυτός προτείνει ένα casual παπούτσι, άψογης ποιότητας, ευκολοφόρετο, το οποίο πάει τόσο με κοστούμι όσο και μ’ ένα τζην το Σαββατοκύριακο.

Και το 1978 κάνει τη μεγαλοφυή μερκετινίστικη κίνηση: στέλνει ένα ζευγάρι στον Τζιάνι Ανιέλι, ο οποίος φροντίζει να τα φορέσει σε μια τηλεοπτική συνέντευξη. Έκτοτε οι πωλήσεις εκτοξεύονται. Τα Tod’s – όνομα που προέκυψε κατά το ξεφύλλισμα του τηλεφωνικού καταλόγου της Βοστώνης- γίνονται το απόλυτο must have και σύμβολο μιας νέας τέχνης του ζην, του προσφιλούς στον DDV «understatement».

Το «Gommino» αντιπροσωπεύει έκτοτε το 50% του τζίρου της πάντα οικογενειακής επιχείρησης και πουλάει πάνω από 2,5 εκατ. ζευγάρια κάθε χρόνο. Φιγουράρει στα πόδια των μεγαλύτερων σταρ, ακόμα και πάνω στο κόκκινο χαλί. Ο βασιλιάς Χουάν Κάρλος, ο Χένρι Κίσινγκερ, ο Χιου Γκραντ, ο Πιρς Μπρόσναν, ο Τζακ Νίκολσον γίνονται πρεσβευτές του. Είναι αδύνατο πλέον κάποιος να φανταστεί ένα Φεστιβάλ των Καννών ή μια συνάντηση του G8 χωρίς αυτά τα μικρά θαύματα της ιταλικής μαστοριάς.

tods.com

 

Διαβάστε ακόμα: Πώς να φροντίσετε τα παπούτσια σας.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top