[…] Σε μια στροφή του δρόμου, πέσαμε πάνω στους δυο Μαυρομιχάληδες – θείο και ανιψιό*. Εκείνοι πάγωσαν μόλις μας είδαν. Φορούσαν τα καλά τους. Ο Καποδίστριας κράτησε την ψυχραιμία του και τους χαιρέτησε βγάζοντας το καπέλο του αμίλητος. Εκείνοι ανταπέδωσαν σκυθρωποί και χάθηκαν βιαστικά στα...
Περισσότερα