Η πρώτη συνεδρίαση πραγματοποιήθηκε στις 29 Μαΐου 1954, στο ολλανδικό ξενοδοχείο Μπίλντερμπεργκ, εξού και το όνομά της Λέσχης. Τα ιδρυτικά μέλη ήταν οι επιχειρηματίες Ντένις Χέλεϊ, Τζόζεφ Ρέτινγκερ, Ντέιβιντ Ροκφέλερ και ο Πρίγκιπας Βερνάρδος της Ολλανδίας. Τις «πύλες» της έχουν περάσει όλα αυτά τα χρόνια... Περισσότερα

Συνήθως ό,τι προκαλείς το λούζεσαι. Είναι αδήριτος νόμος της ζωής. Και της πολιτικής, βεβαίως. Αν σπείρεις ανέμους, κάποια στιγμή θα θερίσεις θύελλες. Πριν από πέντε-έξι χρόνια ο Πάμπλο Ιγκλέσιας των Podemos ήταν ο νέος «μόσχος» της ισπανικής πολιτικής σκηνής. Γέννημα της εποχής της βαθιάς οικονομικής... Περισσότερα

Το λες και προαπαιτούμενο για κοινοβουλευτικά κόμματα, αυτά που τα τελευταία χρόνια τα ορίζαμε εντός του δημοκρατικού τόξου: να απορρίπτουν μετά βδελυγμίας την τρομοκρατία (ακροδεξιά και ακροαριστερή) και να μην προσπαθούν να δώσουν συγχωροχάρτι στις πράξεις εκείνων που τη χρησιμοποιούν. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει για... Περισσότερα

Οι επαγγελματίες πολιτικοί είναι πεπεισμένοι πως η πολιτική παράγεται μόνο από εκείνους. Σαν μια αυτοτροφοδοτούμενη μηχανή, στην οποία οι πολίτες, πολύ περισσότερο οι επιστήμονες και οι ειδικοί, παίζουν το ρόλο των κομπάρσων. Δεν ισχύει και το γνωρίζουμε πολύ καλά. Η πολιτική παράγεται με διάφορους τρόπους... Περισσότερα

Είναι μια παράδοση που έρχεται από παλιά, τότε που ο κόσμος είχε πιο χαλαρή (ίσως και πιο φιλοσοφική…) σχέση με τον χρόνο, αλλά και που η απουσία τηλεόρασης – ακόμη περισσότερο: μέσων κοινωνικής δικτύωσης! – έδινε στους ολίγους, που είχαν πρόσβαση στις στήλες του Τύπου,... Περισσότερα

Ο «μπαμπάς» της στην πολιτική, ο Χέλμουτ Κολ, την αποκαλούσε «το κορίτσι». Ήταν αυτός, κόντρα σε όλα τα δεδομένα της εποχής, που της άνοιξε το δρόμο προς την καγκελαρία. Ήταν 22 Νοεμβρίου 2005 όταν έγινε η πρώτη γυναίκα καγκελάριος της Γερμανίας. Έκτοτε, έχουν περάσει 15... Περισσότερα

Παραλάσσοντας τον Groucho Marx που είχε πει ότι «όλοι οι άνθρωποι γεννήθηκαν με τον ίδιο τρόπο, εκτός από τους Ρεπουμπλικάνους και τους Δημοκρατικούς», σε «όλοι οι πολιτικοί και οι γυναίκες τους είναι ίδιοι, εκτός από τον Κυριάκο και την Μαρέβα που είναι υπέρκομψοι». Στην αρχή... Περισσότερα

Mία ημέρα πριν από τα 78α γενέθλιά του (γεννήθηκε σαν σήμερα 18 Σεπτεμβρίου 1942), ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έριξε μια ακόμη «βόμβα» απ’ αυτές που έχει συνηθίσει να σκορπάει στο διάβα του: όχι μόνο δεν εγκαταλείπει την πολιτική, αλλά θα κατέβει και στις επόμενες εκλογές. Η δήλωσή... Περισσότερα

Σάμπως και δεν το γνωρίζαμε ή τυχόν μας είχε διαφύγει: όποιος μπλέκεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες. Ιδιαιτέρως αν είναι άτεχνος κόκορας. Ο πρώην υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς, δεν θα μείνει -τελικά- στην ιστορία μόνο για τις τραγελαφικές καταστάσεις που ενορχήστρωσε με τις... Περισσότερα

Θα μπορούσε να είναι αντικείμενο ενός πολιτικού θρίλερ που θα έκοβε πολλά εισιτήρια στους κινηματογράφους. Είχε πάθος, ίντριγκα, αμφίσημους πρωταγωνιστές, συγκρούσεις, αγωνία και μια περίεργη μορφή κάθαρσης. Έχουν περάσει πέντε χρόνια από τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας, πρωθυπουργός της Ελλάδας τότε, προκήρυξε το Δημοψήφισμα... Περισσότερα

Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ, κάτι μυστικό, που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο από την μείζονα ελληνική κοινωνία: η Ελλάδα διαπερνά με επιτυχία τις Κορωνοσυμπληγάδες, ξεχωρίζοντας διεθνώς. Ενώ, δραματικά, στην Πλατεία Κουμουνδούρου, ξετυλίγεται ένα οδυνηρό ζόρι που τραβάει ο κ. Τσίπρας, ίσως αξεπέραστο. Δεν φταίγανε οι... Περισσότερα

όγια που καταγράφονται και δεν σου επιτρέπουν να τα αφήσεις να πέσουν χάμω. Εκείνο το «θα λογαριαστούμε μετά» που εκπορεύτηκε προ ημερών από την Κουμουνδούρου, εννοώντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεχνάει και μετά τη λήξη του συναγερμού με τον κορονοϊό θα ζητήσει το λόγο από... Περισσότερα

Ας ευχαριστήσουμε εκ των προτέρων τον λαμπρότατο Αλμπέρ Καμύ που με μια μόνο φράση αφαίρεσε το πέπλο των ψευδαισθήσεων (αν τυχόν έχουν μείνει ακόμη τέτοιες): «Εξ ορισμού μια κυβέρνηση δεν έχει συνείδηση. Κάποιες φορές έχει πολιτική, αλλά τίποτα περισσότερο». Η ευτραπελία έρχεται όταν της λείπει... Περισσότερα

Ζουρνάδες, χορός, τραγούδια. Εκείνο βράδυ της 25ης Ιανουαρίου 2015 το κέντρο της Αθήνας,  αφυδατωμένο από την χρόνια κρίση, έζησε μια από τις στιγμές που μοιάζουν να ανήκουν στον εξαιρετικό κανόνα του «once in a lifetime». Ήταν ένα άγριο γλεντοκόπι, μια ξέφρενη χαρά, ένα μεθύσι που... Περισσότερα

Τι είναι η πατρίδα μας; Τι είναι το κράτος; Κάποιος πολυδαίδαλος, εν πολλοίς καφκικός οργανισμός; Πόσο κοντά μας είναι αυτό το κράτος και γιατί πολλές φορές στεκόμαστε εχθρικά απέναντι του; Ο Αναπληρωτής Καθηγητής Σύγχρονης Πολιτικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Δημήτρης Π.Σωτηρόπουλος, με αφορμή το νέο... Περισσότερα

Μνήμες από ένα μέλλον διαρκείας: όταν ο Κώστας Γαβράς γύρισε το εμβληματικό «Ζ» ήμουν αγέννητος ακόμη. Το είδα χρόνια μετά, ως φοιτητής, σε κινηματογράφο του κέντρου, τότε που με ένα εισιτήριο μπορούσες να δεις ένα μαραθώνιο ταινιών. Είχε προηγηθεί, βέβαια, η εμπειρία της ανάγνωσης του... Περισσότερα

Ρεαλιστικά σοσιαλιστικό; Υπερρεαλιστικά, μήπως; Σοσιαλιστικό χωρίς ρεαλισμό, ενδεχομένως; Μπορούμε να βρούμε πολλές παραλλαγές του ύφους, της πολιτικής και της στόχευσης, δύσκολα όμως θα βρούμε κάπου εκεί μέσα το ΚΙΝΑΛ. Εχουμε δει όλοι το επαρκές τρολάρισμα που έγινε στο Διαδίκτυο με την περιβόητη κόκκινη αφίσα που... Περισσότερα

Η ανίατη ασθένεια της ελληνικής αριστεράς: ο μαξιμαλισμός του σμικρού. Ο καθείς και το τιμάριό του. Ο έχων έναν μικρό χιτώνα αρνείται να τον ενώσει μ’ αυτόν του διπλανού του έτσι ώστε να μοιραστούν τα «μπαλώματα». Οι φορές που η σύνολη Αριστερά κατάφερε να αρθεί... Περισσότερα