Α​​νηφορίζοντας τη μικρή οδό Ξάνθου, στο Κολωνάκι, είχα στον νου μου εκείνο το σκίτσο του μικρού σπιτιού, στον αριθμό 6. Γνώριζα καλά ότι το σπίτι αυτό δεν θα το έβλεπα, αλλά η σκιά του είχε κατοικήσει στο μυαλό μου. Το παλιό διώροφο στο βάθος, η... Περισσότερα
Στα ίχνη του Ράντου Αριόν, του «ποιητή» της ελάσσονος Αθήνας
[…] Μόνον όποιος έχει ζήσει με το Ωραίο μπορεί να πεθάνει ωραία. Οι τελευταίες στιγμές των δασκάλων του τσαγιού ήσαν γεμάτες από την εξαίσια λεπτότητα που διέκρινε ολόκληρη τη ζωή τους. Ζητώντας πάντοτε να βρίσκονται σε αρμονία με τον βαθύτερο ρυθμό του σύμπαντος, ήσαν ανά... Περισσότερα
«Μόνον όποιος έχει ζήσει με το Ωραίο μπορεί να πεθάνει ωραία»
Tι είναι η ζωή, τι είναι ο θάνατος και τι το ενδιάμεσό του; Η αλήθεια είναι ότι αν είχαμε τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα δεν θα ήμασταν άνθρωποι. Δηλαδή όντα που ταλανίζονται από υπαρξιακές διερωτήσεις. Ο θάνατος είναι ο μόνος σίγουρος. Σκέπει από πάνω... Περισσότερα
Γ.Π. Μαλούχος: «Πεθαίνουμε και δεν υπάρχει επέκεινα. Όποιος τάζει κάτι άλλο μας βυθίζει σε πλάνη»
Από τον Μπαλζάκ έως τον Προυστ κι από τον Σταντάλ έως τον Καμύ, με ενδιάμεσους σταθμούς στον Ουγκώ, τον Σαρτρ ή την Ντυράς, η γαλλική λογοτεχνία ήταν πάντα καλοδεχούμενη. Σε αντίθεση με το φλέγμα των Αγγλων ή την τραχύτητα των Αμερικανών, οι γάλλοι συγγραφείς (ακόμη... Περισσότερα
80 χρόνια «Μικρός Πρίγκιπας»: ο μύθος για να ξαναδιαβάσουμε τη ζωή μας
Αν ισχύει ο «χρυσός» κανόνας του ο γέγονε γέγονε, επομένως το παρελθόν είναι ήδη καταγεγραμμένο και ως εκ τούτου αφομοιωμένο από τη χοάνη του χρόνου, τότε οποιαδήποτε προσπάθεια αναθεώρησή του και μάλιστα με σημερινά «υλικά» συνιστά επικίνδυνο μετεωρισμό απέναντι στη λογική. Τι μας έχει πιάσει... Περισσότερα
Η λερναία ύδρα της κορεκτίλας
Έζησα μια εκπληκτική ζωή πάνω σε τούτο τον πλανήτη και ταυτόχρονα ταξίδεψα σε ολόκληρο το σύμπαν χρησιμοποιώντας το μυαλό μου και τους νόμους της φυσικής. Έφτασα στα απώτατα άκρα του γαλαξία μας, μπήκα στο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας κι έφτασα μέχρι τις απαρχές του χρόνου.... Περισσότερα
Στίβεν Χόκινγκ: «Υπήρξα πλούσιος και φτωχός, αρτιμελής κι ανάπηρος»
«Πολλοί από εμάς νιώθουμε πως δουλεύουμε υπερβολικά πολλές ώρες και πως συνεχώς μας πιέζει ο χρόνος. Γι’ αυτό και είναι σημαντικό να προσδιορίσει κανείς ακριβώς πώς περνά τον χρόνο του, έτσι ώστε να μπορέσει να αναγνωρίσει την πηγή της κούρασής του. Ένα χρήσιμο εργαλείο γι’... Περισσότερα
Η τέχνη του να μην κάνεις τίποτα
Ο γνωστός συγγραφέας με ειρωνική αυτοπεποίθηση τον είχε ρωτήσει πατρικά γιατί δεν δίνει οριστική λύση στο φινάλε των διηγημάτων του. Όταν ήταν νεαρός έμενε για λίγο ακίνητος στο κάθισμά του όταν οι άλλοι σηκώνονταν από τις θέσεις τους και έφευγαν από την αίθουσα, ενώ στην... Περισσότερα
Τάσος Γουδέλης: «Για ένα φινάλε που θα μπορούσε να είναι άλλο»
Στις 14 Ιουλίου 2015 το στέρεο βασίλειο του King Ink, φτιαγμένο από τα μυθολογικά υλικά της ροκ περσόνας του, κατέρρευσε έπειτα από σφοδρή σύγκρουση με το πεπρωμένο του. Ήταν η αδόκητη στιγμή του θανάτου του γιου του, Άρθουρ. Έκτοτε, τα πάντα στη ζωή του στροβιλίστηκαν... Περισσότερα
«Πίστη, ελπίδα και πόνος»: το σπαρακτικό de profundis του Nικ Κέιβ
Κάθε ανάγνωση θυμάται μιαν άλλη. Συχνά, ωστόσο, απολύτως διαφορετικά βιβλία συνδέονται μεταξύ τους χάρις στη συγκυρία να διαβαστούν ταυτόχρονα. Το Δέρμα του Μαλαπάρτε περιέχει το κεφάλαιο που τιτλοφορείται «Σάρκινα ρόδα». Είναι ένας εκθαμβωτικός υφολογικά λίβελος, με στόχο τις «ηδυπαθείς στρατιές ομοφυλοφίλων που σπεύδουν απ’ όλη... Περισσότερα
Προδημοσίευση: Κώστας Μαυρουδής, «Το αλάτι του Bad Ischl»
1.  ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΝΤΥΠΕΣ περί τροφής μαρτυρίες ήρθαν με το Αναγνωστικό της πρώτης Δημοτικού. Εκεί πρωτοείδα τον πρασινοκόκκινο καρπό στα χέρια μικρών ηρώων: «Έλλη, να ένα μήλο.  Λόλα, να ένα άλλο.  Έλα, Μίμη, έλα.  Έλα, μήλα, μέλι» Εκεί γνώρισα, εν συνεχεία, το παπί («πα, πα,... Περισσότερα
Γιάννης Ευσταθιάδης: Αυτές οι γεύσεις των παιδικών του χρόνων τον σημάδεψαν για πάντα
Aριστοκράτης εκ γενετής, αλλά και διαπρύσιος επαναστάτης. Άγγλος που αρνήθηκε τη χώρα του (ή τον αρνήθηκε κι αυτή) και πλανήθηκε σε άλλους τόπους. Ρομαντικός ποιητής, αλλά και γνήσιος θιασώτης της real politik. Γνήσιος φιλέλληνας, του οποίου η δράση στην Ελληνική Επανάσταση περισσότερο διατηρείται από τους... Περισσότερα
Ιωάννης Χουντής: «O Μπάιρον θα είχε κρατήσει την Ελλάδα κοντά στη Δύση αν δεν είχε πεθάνει νωρίς»
Δεν είναι απλά «ένας ακόμα δημοσιογράφος που έγινε συγγραφέας». Ο Μάικλ Λιούις είναι μια ανεπανάληπτη περίπτωση γραφιά, που γράφει απίθανα διαφορετικά αλλά άκρως ενδιαφέροντα και mind changing βιβλία. Από το μυαλό και τα πληκτρολόγια του άλλωστε μας έχουν προκύψει τόσο διαφορετικές ιστορίες και βιβλία (που... Περισσότερα
Ο απίθανος κύριος Μάικλ Λιούις
«Όλοι τους έχουν, όπως εγώ, μια καρδιά ενθουσιώδη και λυπημένη. Τους γνωρίζω καλά. Κάποιοι είναι παιδιά για θελήματα, άλλοι υπάλληλοι γραφείου, άλλοι μικρέμποροι, άλλοι πάλι οι νικητές των καφενείων και των μαγέρικων, ένδοξοι χωρίς να το γνωρίζουν μέσα στην έκσταση του εγωτικού τους λόγου, ικανοποιημένοι... Περισσότερα
Φερνάντο Πεσσόα: «Ο αυνανιστής δεν προσποιείται μήτε κοροϊδεύει τον εαυτό του»
Γιατί πήγαμε; Τι ακριβώς θέλαμε στα βάθη της Ανατολίας; Ήταν ο μεγαλοϊδεατισμός μας ο μέγας εχθρός μας που οδήγησε στην καταστροφή του 1922; Σε λίγο καιρό συμπληρώνονται 100 χρόνια από εκεί τη μαύρη σελίδα της ελληνικής ιστορίας κι ακόμη δεν έχουν μελετηθεί όλες οι πτυχές... Περισσότερα
Ηλίας Μαγκλίνης: γιατί πήγαμε στα βάθη της Ανατολίας το ’22 με αποτέλεσμα την ολική καταστροφή;
[…] Μικρό όπως είναι, το χωριό του Γερολιμένα, είναι μια υπεκφυγή από τον έξω κόσμο, από την αυστηρή απομόνωση της Μάνης. Τα καΐκια δίπλα στην προκυμαία, οι άγκυρες και τ’ αλυσέλικτρα, τα σπειρώματα των κάβων, οι επίχρυσες επιγραφές στα μπουκάλια ενός φαρμακείου, τα σακιά, τα... Περισσότερα
Πάτρικ Λη Φέρμορ: Ένα καλοκαιρινό μεσημέρι του 1952 στον Γερολιμένα της Μάνης
Αν μια τραγωδία είναι η αρχή, η επούλωσή της είναι η συνέχεια και η αποδοχή το τέλος. Δεν υπάρχει καμία  αναντίρρητη γραμμικότητα στο πώς υποδέχεται ένας άνθρωπος τα γυρίσματα της ζωής του. Ούτε και κάποιος νόμος που πρέπει να ακολουθήσει κατά γράμμα. Κάθε άνθρωπος είναι... Περισσότερα
Κωνσταντίνος Καμάρας: «Με στοιχειώνει ακόμη το 62% του δημοψηφίσματος»
Ολα ξεκίνησαν όταν ο μικρός Μορίς άκουγε τον πατέρα του να του διηγείται ιστορίες βγαλμένες από την Τόρα, τις οποίες και καρύκευε με κάμποσες ρατσιστικές λεπτομέρειες. Αυτό κόστισε πολλές αποβολές στον μικρό, αλλά με κάποιο τρόπο του έφτιαξε μια πρώτη «μαγιά» για το πώς δημιουργεί... Περισσότερα
Μορίς Σέντακ: ο αγαπημένος συγγραφέας των παιδιών τώρα και στα ελληνικά
Mπορώ να τον φανταστώ να τα πίνει με τον Κωστή Παπαγιώργη στον «Ένοικο» («μπαρ και μπαράκια/ και τα κουμπαράκια» που έλεγε και ο Μίλτος Σαχτούρης στο ποίημά του Lynne). Θα ταίριαζαν τα χνώτα τους. Είναι και οι δύο δύσκολοι χαρακτήρες, που σημαίνει αβόλευτοι, που σημαίνει... Περισσότερα
Νικήτας Σινιόσογλου: «Είμαστε εθισμένοι ν’ ανιχνεύουμε τις κακές στιγμές των άλλων»
Αν έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ως εύρημα, θα ήταν υπερβολικό. Τόσο κραυγαλέο μάλιστα, που θα εκτροχίαζε την πρόθεση. Όμως το είδα σήμερα (η ζωή, αντίθετα από τον μύθο, ανέχεται το οριακό), κοιτάζοντας μια τηλεόραση, απ’ αυτές που δεν σταματούν τις βραδινές ώρες στα γραφεία τελετών: Βράδυ,... Περισσότερα
«Αυτή είναι η διασημότερη παρτίδα σκάκι στην ιστορία του σινεμά»
Button to top