Το ερώτημα είναι ουσιαστικό – όχι μόνο από την θεολογική πλευρά, αλλά και για λόγους κύρους του υπογράφοντος. «Πώς μπορείς να γράφεις για μηχανήματα;» μου λένε φίλοι διανοούμενοι (προφέροντας την λέξη «μηχανήματα» σαν να ήταν πασαλειμμένη με κινίνο). Κι εγώ απαντάω, πολύ σοβαρά: «Μα τα αυτοκίνητα... Περισσότερα

Δεν ξέρω γιατί κάθε φορά που σκέπτομαι τον Εμμανουήλ Ροΐδη τον βλέπω σαν την πιο τραγική μορφή του νεότερου ελληνικού πολιτισμού. Τραγικός ο Ροΐδης; Πιο τραγικός από τον Καρυωτάκη, τον Γιαννόπουλο, ή τον Χαλεπά; Τολμώ να πω, ναι. Γιατί ενώ οι άλλοι βρήκαν καταφύγιο στην... Περισσότερα

[…] Όλοι οι γάτοι είναι αξιοπρεπείς, αλλά κανείς σαν τον Μούψη… Έντεκα χρόνια έζησε κοντά μου, και ήταν τόσο σωστός, τόσο άψογος, τόσο απόλυτος που –κάπου– με τρόμαζε. Ποτέ δε ζήτησε κάτι. Ποτέ δε ζητιάνεψε φαγητό – όσο κι αν πεινούσε. Αν του έδινες, καλά... Περισσότερα

Περπατώ στο πιο ωραίο νεοκλασικό νεκροταφείο. Φοίνικες και αετώματα, ανάγλυφα κι αγάλματα. Συλλαβίζω τα ονόματα των ανθρώπων που παράγγειλαν τέτοια μνημεία με τη σίγουρη πρόθεση να τους διαφυλάξουν στην αιωνιότητα. Ονόματα που δεν αντιστοιχούν πια σε τίποτα. Ήρθαν κατατρεγμένοι και ανέστιοι. Μέσα σε λίγα χρόνια... Περισσότερα

Πριν 100 περίπου χρόνια ο Ezra Pound έκανε μια παρωδία του αρχαιότερου ποιήματος της αγγλόφωνης λογοτεχνίας. Το αρχικό κείμενο ήταν: Sumer is icumen in, Lhud sing cuccu! Groweth sed, and bloweth med, And springeth the wude nu. Sing: cuccu (δηλαδή: ήρθε το καλοκαίρι, δυνατά τραγουδάει... Περισσότερα