Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Ερίκ Σατί. Στο τέλος της ζωής του, γευμάτιζε κάθε Τετάρτη στους Milhaud και μετά καθόταν με τις ώρες μπροστά στο τζάκι, μαγεμένος από τις φλόγες. Μετά, περπάταγε δυο ώρες, για να πάει από την Πιγκάλ στο μικροσκοπικό καταφύγιο...
Περισσότερα