Γιάννης Ρίτσος, «Φως» Ένα κλαδάκι μυγδαλιάς μπρος στο παράθυρο, ένα κλαδάκι μοναχά σου κρύβει το μισό χωριό. Ο έρωτας με την παλάμη του σου κρύβει όλο τον κόσμο. Μένει το φως μονάχα.   (Από τη συλλογή «Ασκήσεις», 1960. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Ανθολογία Γιάννη... Περισσότερα

«Αλλήλων τα βάρη» Να βρέχει θέλω όταν. Όχι δυνατά. Μίζερα να βρέχει, αποτυχημένα όχι παραπάνω από σταγόνες σαν εκείνες που συμπαραστάθηκαν σε κάθε λιγοστό σημείο της ζωής μου σταγόνες θέλω να μεταφέρουν στον ώμο τους με ευλάβεια όλων μαζί των μεγάλων θλίψεων τη μικροσκοπική σωρό... Περισσότερα

Χρίστος Λάσκαρης, «Σκιά» Εδώ να προσέξτε, σ’ αυτό το σιωπηλό παλτό που κρύβεται, στο βήμα τούτο της επιστροφής τη νύχτα. Κι αν θέλετε να μάθετε τον άνθρωπο, κοιτάξτε τώρα που περνάει από το φως την πονεμένη έκφραση στην ωμοπλάτη• και προπαντός μια λεπτομέρεια: με πόση... Περισσότερα

Γιώργος Θέμελης, «Φάτνη» Μέσα μας γίνεται η Γέννηση. Έξω στέκει το σχήμα της – Μας φανερώνεται. Εδώ που στήσαμε τη φάτνη, Εδώ που κρεμάσανε το άστρο, Είναι σα μια μεγάλη πέτρα – Πέτρα υψηλή, μετέωρη. Ένα πυκνό σημείο αιωνιότητας. Το Βρέφος, ο Ιωσήφ και η... Περισσότερα

Αντιγόνη Βουτσινά, «Χειροποίητη μητρότητα» Μια μέρα, μη θέλοντας άλλο να διαφέρει, έραψε στην κοιλιά της την πάνινη κούκλα των παιδικών της χρόνων. «Φοβήθηκα μη μείνουμε στο τέλος οι δυο μας», της είπε και τράβηξε την τελευταία κλωστή.   (Από τη συλλογή «Το λάθος ποίημα», εκδ.... Περισσότερα

Θανάσης Κ. Κωσταβάρας, «Η μοναδική φωτογραφία του Ανδρέα Κάλβου» Σε μια στιγμή, εκεί στη στροφή του ποιήματος έπεσα πάνω στον υψιπετή ασκητή. Και σκέφτηκα: πώς είμαι βέβαιος αφού κανένα σημάδι δεν μας έχει παραδοθεί του προσώπου του; Ώσπου εκείνος γύρισε και με κοίταξε. Και τότε... Περισσότερα

Γιάννης Ευσταθιάδης, «Σελήνη» Στις 21 Ιουλίου 1969 ο Νιλ Άρμστρονγκ έκανε τα πρώτα μικρά βήματα στη Σελήνη ήταν η ίδια μέρα που η μάνα μου προσπαθούσε να αναπνεύσει από τη μάσκα της στον χωρίς οξυγόνο πλανήτη της ολόλευκης κλίνης «Ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα»... Περισσότερα

  Γιώργης Παυλόπουλος, «Το φίδι και το μήλο» Ξύπνησε κάτω από τη μηλιά και την είδε να κοιμάται στο πλευρό του ωραία σαν Εύα. Κρατούσε ακόμη το πανέρι της κι όπως έσκυψε να τη φιλήσει είδε μέσα στο πανέρι το φίδι και το μήλο.  ... Περισσότερα

Τάσος Λειβαδίτης, «Σεπτέμβριος» Ένα παιδί προχωράει στο δρόμο, στους ώμους του, γεμάτη μικρά ανεκπλήρωτα, βαραίνει η σχολική του τσάντα. Κάθομαι πίσω απ’ το τζάμι και κοιτάω τη βροχή να παρασέρνει τους έρωτες του καλοκαιριού. (Από τη συλλογή «Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου», εκδ. Κέδρος, 1990. Περιλαμβάνεται... Περισσότερα

Τάσος Λειβαδίτης, «Πανσέληνος» «Μητέρα, της λέω, μη μου ετοιμάζεις πια το γάλα – δεν μπορείς να καταλάβεις ότι είσαι πεθαμένη;» Περίμενα να δω τι θα πει. Ήταν Ιούνιος, βράδυ, με μια φανταστική πανσέληνο στον ουρανό. Και μη μου πείτε πως αυτό δεν ήταν μια απάντηση.... Περισσότερα

Γιάννης Βαρβέρης, «Εμπειρίκος, ο τιμωρός της ασφάλτου» Το καλοκαίρι η νύχτα πέφτει απάνω σου γυναίκα ιδρωμένη κι απρόσεχτη. Νύχτα όπως νύστα. Νύστα και νικοτίνη. Νύχτα λοιπόν θα πει ένα τάλιρο που σου ’πεσε στην Γ’ Σεπτεμβρίου κι ευθύς και μ’ εκατόν σαράντα το κάναν τ’... Περισσότερα

Νίκος Καρούζος, «Στο πλοίο» Σκέφτομαι τι να λέει το πέλαγος ηχώντας πέρ’ απ’ τα μεσάνυχτα γοερά μέσ’ στη σκοτεινιά του. Πίνει μαυρίλα που ολοένα σπάζει στο άσπρο των πεθαμένων είν’ ο αφρός εδώ κ’ εκεί χωρίς ανάπαυση. Οι μηχανές κόβουν μεγάλα κομμάτια θάλασσα με χοντρούς... Περισσότερα

«Γιατί μ’ αγάπησες» Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες στα περασμένα χρόνια. Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα και σε βροχή, σε χιόνια, δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες. Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα, μόνο γι’... Περισσότερα

Από τον καιρό της γενιάς του ’30 που εισήγαγε τον μοντερνισμό και έφερε τα πάνω κάτω στην ελληνική λογοτεχνία, χρειάστηκε να περάσουν πενήντα χρόνια μέχρι να εμφανιστεί η γενιά του ‘80 που έμελλε να προκαλέσει την επόμενη μεγάλη μεταβολή στους ποιητικούς μας τρόπους. Κύριος εισηγητής,... Περισσότερα

Νίκος Εγγονόπουλος, «Σύντομος Βιογραφία του Ποιητού Κωνσταντίνου Καβάφη (και του καθενός μας – άλλωστε) …δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό. K. KABAΦH H πόλις νταλγκαδιασμένος και βαρύς γυρνάει τα στενορρύμια της πολιτείας της άχαρης που τρώει τα σωθικά του σ’ αυτήν εδώ γεννήθηκε... Περισσότερα

Τάσος Λειβαδίτης, «Ο Θεός χρειάζεται τη βοήθειά μας» Κάτωχρος κι εξαντλημένος ο Ιησούς στάθηκε κοντά στον τάφο. «Λάζαρε, βγες έξω» φώναξε. Όλοι περίμεναν. Κι ο φτωχός νεκρός που ένιωσε ότι εδώ στον τάφο του παίζεται η τύχη του κόσμου, τι να ’κανε; Η γη είχε... Περισσότερα

Μ’ αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ’ τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα· που αναβοσβήνουν, μες στη νύχτα, σαν χριστουγεννιάτικα λαμπάκια –όχι αυτά που κρέμονται στα δέντρα της γιορτής, στη θαλπωρή των δωματίων, αλλά εκείνα που... Περισσότερα

Γιώργος Γεραλής, «Η Κίρκη στο άλλο φως» Άκουσα κάποια κίνηση μέσα στη σκέψη της, στην αρχή ξαφνική, σα ν’ αφυπνίστηκε, απορημένη, σ’ έναν κόσμο αιωνιότητας, (ή, πιο απλά, σα να δοκίμαζε καινούριο φόρεμα). Μου εφάνη ακόμα, σάμπως ν’ άκουσα το φως να ρέει από τα... Περισσότερα