Γιώργης Παυλόπουλος, «Το φίδι και το μήλο» Ξύπνησε κάτω από τη μηλιά και την είδε να κοιμάται στο πλευρό του ωραία σαν Εύα. Κρατούσε ακόμη το πανέρι της κι όπως έσκυψε να τη φιλήσει είδε μέσα στο πανέρι το φίδι και το μήλο.  ... Περισσότερα

Τάσος Λειβαδίτης, «Σεπτέμβριος» Ένα παιδί προχωράει στο δρόμο, στους ώμους του, γεμάτη μικρά ανεκπλήρωτα, βαραίνει η σχολική του τσάντα. Κάθομαι πίσω απ’ το τζάμι και κοιτάω τη βροχή να παρασέρνει τους έρωτες του καλοκαιριού. (Από τη συλλογή «Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου», εκδ. Κέδρος, 1990. Περιλαμβάνεται... Περισσότερα

Τάσος Λειβαδίτης, «Πανσέληνος» «Μητέρα, της λέω, μη μου ετοιμάζεις πια το γάλα – δεν μπορείς να καταλάβεις ότι είσαι πεθαμένη;» Περίμενα να δω τι θα πει. Ήταν Ιούνιος, βράδυ, με μια φανταστική πανσέληνο στον ουρανό. Και μη μου πείτε πως αυτό δεν ήταν μια απάντηση.... Περισσότερα

Γιάννης Βαρβέρης, «Εμπειρίκος, ο τιμωρός της ασφάλτου» Το καλοκαίρι η νύχτα πέφτει απάνω σου γυναίκα ιδρωμένη κι απρόσεχτη. Νύχτα όπως νύστα. Νύστα και νικοτίνη. Νύχτα λοιπόν θα πει ένα τάλιρο που σου ’πεσε στην Γ’ Σεπτεμβρίου κι ευθύς και μ’ εκατόν σαράντα το κάναν τ’... Περισσότερα

Νίκος Καρούζος, «Στο πλοίο» Σκέφτομαι τι να λέει το πέλαγος ηχώντας πέρ’ απ’ τα μεσάνυχτα γοερά μέσ’ στη σκοτεινιά του. Πίνει μαυρίλα που ολοένα σπάζει στο άσπρο των πεθαμένων είν’ ο αφρός εδώ κ’ εκεί χωρίς ανάπαυση. Οι μηχανές κόβουν μεγάλα κομμάτια θάλασσα με χοντρούς... Περισσότερα

«Γιατί μ’ αγάπησες» Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες στα περασμένα χρόνια. Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα και σε βροχή, σε χιόνια, δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες. Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα, μόνο γι’... Περισσότερα

Από τον καιρό της γενιάς του ’30 που εισήγαγε τον μοντερνισμό και έφερε τα πάνω κάτω στην ελληνική λογοτεχνία, χρειάστηκε να περάσουν πενήντα χρόνια μέχρι να εμφανιστεί η γενιά του ‘80 που έμελλε να προκαλέσει την επόμενη μεγάλη μεταβολή στους ποιητικούς μας τρόπους. Κύριος εισηγητής,... Περισσότερα

Νίκος Εγγονόπουλος, «Σύντομος Βιογραφία του Ποιητού Κωνσταντίνου Καβάφη (και του καθενός μας – άλλωστε) …δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό. K. KABAΦH H πόλις νταλγκαδιασμένος και βαρύς γυρνάει τα στενορρύμια της πολιτείας της άχαρης που τρώει τα σωθικά του σ’ αυτήν εδώ γεννήθηκε... Περισσότερα

Τάσος Λειβαδίτης, «Ο Θεός χρειάζεται τη βοήθειά μας» Κάτωχρος κι εξαντλημένος ο Ιησούς στάθηκε κοντά στον τάφο. «Λάζαρε, βγες έξω» φώναξε. Όλοι περίμεναν. Κι ο φτωχός νεκρός που ένιωσε ότι εδώ στον τάφο του παίζεται η τύχη του κόσμου, τι να ’κανε; Η γη είχε... Περισσότερα

Μ’ αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ’ τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα· που αναβοσβήνουν, μες στη νύχτα, σαν χριστουγεννιάτικα λαμπάκια –όχι αυτά που κρέμονται στα δέντρα της γιορτής, στη θαλπωρή των δωματίων, αλλά εκείνα που... Περισσότερα

Γιώργος Γεραλής, «Η Κίρκη στο άλλο φως» Άκουσα κάποια κίνηση μέσα στη σκέψη της, στην αρχή ξαφνική, σα ν’ αφυπνίστηκε, απορημένη, σ’ έναν κόσμο αιωνιότητας, (ή, πιο απλά, σα να δοκίμαζε καινούριο φόρεμα). Μου εφάνη ακόμα, σάμπως ν’ άκουσα το φως να ρέει από τα... Περισσότερα

Συλλογίζομαι ότι κείμενα όπως αυτό, για τα βιβλία που μας αλλάζουν τη ζωή, για όσα συναποτελούν το αναγνωστικό εικονοστάσι μας, για τις ταινίες που μας σημαδεύουν και για τις κάθε λογής αποσκευές μας, διατρέχουν τον κίνδυνο ή μάλλον υποκύπτουν (μετά χαράς) στον πειρασμό να μας... Περισσότερα

Αλέξης Τραϊανός, «Μια βραδιά με τη Σύλβια Πλαθ» Ανεβοκατεβαίνω αυτό το ήρεμο γκρίζο Τσιγάρα και συνήθειες του χειμώνα Προφέροντας το όνομά σου κοιτάζοντας τη φωτογραφία σου Με το γέλιο σου να κουνιέται πίσω απ’ το οινόπνευμα της λάμπας Μερικά χρόνια προτού πεθάνεις απ’ το ίδιο... Περισσότερα

Ευγένιος Αρανίτσης, «Για τον Χ.Β.»* κάναμε λάθος που συχνάζαμε στον Βρούτο· θα ’ταν καλύτερα να μέναμε, ρε χρήστο, κάπου ν’ ακούμε του αγέρα το λαγούτο και της βροχής το μπουζουκάκι (όχι, σβήσ’ το! γράψε «ξυλόφωνο»). και να ’ναι όλη η φύση σαν ένα στέκι όπου... Περισσότερα

Νάσος Βαγενάς, «Μπάυρον» Όχι, δεν σε ξεσήκωσαν οι βόγγοι των σκλαβωμένων και οι αντεροβγάλτες. Αν κάποια μέρα βρέθηκες στο Μεσολόγγι, ήταν για να ξορκίσεις τους δικούς σου εφιάλτες. Ήρωας δεν ήσουν, ούτε βέβαια και παρίας. Έγνοια σου μόνη, να κοιμάσαι με τις Μούσες. Κι αν... Περισσότερα

«Βραβείο Γιάννη Βαρβέρη 2013»: Βάγια Κάλφα για τη συλλογή «Απλά πράγματα»   «Αδικαίωτο» Πάντα συνέβαιναν πολλά Αυτός ο ουρανός είχε κίνηση Μεταλλικά φτερά, σίγουρα δρομολόγια Με αυξημένα μέτρα ασφαλείας Αστέρια Εκατομμύρια χρόνια νεκρά Κι όμως το πρώτο φως τους –Ικανό για αφηγήσεις αιώνων– Κι εκείνα... Περισσότερα

Λευτέρης Ξανθόπουλος, «Θεολογία των εντόμων» Ένα μερμήγκι περπατάει αναποφάσιστο πάντως σε ευθεία γραμμή με πολλές στάσεις λες και μυρίζει κάθε φορά τον αέρα μπροστά του και πίσω του και στο πλάι Κουβαλάει στο στόμα του μια μεγάλη προβιά ενός άλλου ζώου που δεν ένας θεός... Περισσότερα

Νίκος Δήμου, «Ένας γέροντας στην ακροθαλασσιά» (γράμμα στον Γιώργο Σεφέρη) Το αντίτυπο από τα «Ποιήματα 1924-1946» Γράφει στο εσώφυλλο «Ν.Γ.Δήμος, Φλεβάρης 1952». Ούτε δεκαεπτά. (Τότε έγραφα: Φλεβάρης. Σήμερα: Φεβρουάριος.) Έφηβος, δεν βούλιαξα με την «Κίχλη». Με μεθούσε ο «Ερωτικός Λόγος». Τον τραγουδούσα – τον χόρευα.... Περισσότερα