Νίκος Καρούζος, Φθεγξάμενος αγαθά πράγματα Μωρέ παιδιά καημένα στο αίμα βουτηγμένα η Ελλάδα μάς άλλαξε τα φώτα νυφάδες απ’ το Σούλι τα όπλα του φωτός αξόδευτα χαιρέτα μας την κλεφτουργιά στο άπειρο η οσμή απ’ το καθαριστήριο καθώς διαβαίνω το πεζοδρόμιο. Αλέκτορας αλεκτρισμού με όρια... Περισσότερα

Ενός λεπτού σιγή Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά, έναν ώμο ν’ ακουμπάτε την πίκρα σας, ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας, κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας, έστω και μια φορά; είπατε να κρατήσετε... Περισσότερα

Τάκης Βαρβιτσιώτης, «Λυρικό εγκώμιο για την κοίμηση του Οδυσσέα Ελύτη– 6» Τώρα που έχεις αποδημήσει Κι όλα λυγίζουν πιο θλιβερά Θέλω να ζήσω επιτέλους Ανάλαφρος σαν τη φωτιά Που υψώνεται κατακόρυφα Με το ανυπέρβλητο ανάστημά σου Και να μπορώ πια να εμπιστεύομαι Κάθε στιγμή της... Περισσότερα

  Οδυσσέας Ελύτης, «Ο χαρταετός» Κι όμως ήμουν πλασμένη για χαρταετός. Τα ύψη μου άρεσαν ακόμη και όταν έμενα στο προσκέφαλο μου μπρούμυτα τιμωρημένη ώρες και ώρες. ένιωθα το δωμάτιο μου ανέβαινε -δεν ονειρευόμουν- ανέβαινε φοβόμουνα και μου άρεσε. Ήταν εκείνο που έβλεπα πως να... Περισσότερα

Ελεύθερη ένωση  Η γυναίκα μου με μαλλιά φωτιάς από ξύλα Η γυναίκα μου με σκέψεις αστραπών της ζέστης Με μέση κλεψύδρας Η γυναίκα μου με μέση σβίδρας ανάμεσα στα δόντια της τίγρης Η γυναίκα μου με στόμα κονκάρδας και ανθοδέσμης άστρων μικρότερου μεγέθους Με δόντια... Περισσότερα

Γιάννης Ευσταθιάδης, Άτιτλο Βρέχει πάλι απόψε μέρες Σεπτεμβρίου φετινές μα οι σταγόνες πέφτουνε σε χρόνια ασύμμετρα και μακρινά στα μάτια σου Mυρτάλη βρέχει κι όμως δεν είναι το βρεγμένο χώμα που ανασαίνω μα η μυρωδιά απ’ τα μαλλιά σου η μυρωδιά από καπνό βιβλίων διαβασμένων... Περισσότερα

Ζωή Καρέλλη, «Παραμονή της Γέννησης – 2» Δάκρυα εμποδίστε μου το βλέμμα. Δάκρυα κλείστε μου τα μάτια. Δάκρυα σκοτίστε μου το κοίταγμα. Ψυχή χτυπημένη, νικημένη απ’ τον ίδιον εαυτό μου, ψυχή μου αφανισμένη απ’ το βάρος, του ανθρώπινου σώματος δύσκολο βάρος, δεν έχεις φωνή, ψυχή... Περισσότερα

Ηλίας Κεφάλας, «Ιέρεια του φθινοπώρου» Έχει καιρό να βρέξει. Το χώμα στέγνωσε. Τα φύλλα εκλιπαρούν την κίτρινη φωταύγεια. Και ο άνεμος θερμός μάς ψιθυρίζει Ειδήσεις από μακρινά ναυάγια. Μα ποιος ακόμα τα νομίζει μακρινά; Γι’ αυτό σε θέλω τώρα. Αυτήν την κρίσιμη Στιγμή, ακριβώς, χωρίς... Περισσότερα

Χάρης Μεγαλυνός, «Τέλος Αυγούστου» Ας τελειώσει ο Αύγουστος, ο μήνας που υπάρχει στο ημερολόγιο μόνο και μόνο για να επισκεπτόμαστε ατμοπλοϊκώς τις άγονες αλληλουχίες των νησιών, μόνο και μόνο για να κάνουμε ότι προσευχόμαστε στα εκκλησάκια με τους μαυρισμένους απ’ τα κεριά αγίους και να... Περισσότερα

Μανόλης Πρατικάκης, «Η ορχήστρα» Τα τζιτζίκια του καλοκαιριού ήτανε πάντα εκεί. Σαν μία αόρατη ορχήστρα. (Μικροί ρόζοι πάνω σε σκούρους κλώνους.) Καθώς απλώνει στην επιδερμίδα ένα προαίσθημα πυρκαγιάς. Άνεμοι τυλίγουνε και ξετυλίγουνε τον ελαιώνα. Θρόοι που είναι σύμφωνοι συνυφαίνονται και συναιρούνται μαγικά με το τραγούδι... Περισσότερα

Γιώργος Κ. Καραβασίλης, «Το κορμάκι στο μώλο» Δεν είχε όνομα το κορμάκι στο μώλο Μόλις το γλίστραγα στην αγκαλιά της θάλασσας. Έτσι δειλό σαν σύννεφο της αγωνίας και της προσμονής Κρεμάστηκε στο χέρι μου ζητώντας τη σκιά του. Κι όσο το μάλωνα με τα χάδια... Περισσότερα

Κική Δημουλά, «Εν είδει περιστεράς Κύριε» Κατέβηκες απόψε στ’ όνειρό μου. Όχι εγώ το δέος μου προς καθετί αβέβαιο σε αναγνώρισε. Αμέσως έσκυψε και φίλησε της καταδεκτικότητάς Σου το χέρι. Σε φυσικό μέγεθος σε είδα δίχως άμφια, θρόνο, τιμωρία, καμιά φανταχτερότητα. Ντυμένος καθημερινά σα να... Περισσότερα

Γιάννης Ρίτσος, «Φως» Ένα κλαδάκι μυγδαλιάς μπρος στο παράθυρο, ένα κλαδάκι μοναχά σου κρύβει το μισό χωριό. Ο έρωτας με την παλάμη του σου κρύβει όλο τον κόσμο. Μένει το φως μονάχα.   (Από τη συλλογή «Ασκήσεις», 1960. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Ανθολογία Γιάννη... Περισσότερα

«Αλλήλων τα βάρη» Να βρέχει θέλω όταν. Όχι δυνατά. Μίζερα να βρέχει, αποτυχημένα όχι παραπάνω από σταγόνες σαν εκείνες που συμπαραστάθηκαν σε κάθε λιγοστό σημείο της ζωής μου σταγόνες θέλω να μεταφέρουν στον ώμο τους με ευλάβεια όλων μαζί των μεγάλων θλίψεων τη μικροσκοπική σωρό... Περισσότερα

Χρίστος Λάσκαρης, «Σκιά» Εδώ να προσέξτε, σ’ αυτό το σιωπηλό παλτό που κρύβεται, στο βήμα τούτο της επιστροφής τη νύχτα. Κι αν θέλετε να μάθετε τον άνθρωπο, κοιτάξτε τώρα που περνάει από το φως την πονεμένη έκφραση στην ωμοπλάτη• και προπαντός μια λεπτομέρεια: με πόση... Περισσότερα

Γιώργος Θέμελης, «Φάτνη» Μέσα μας γίνεται η Γέννηση. Έξω στέκει το σχήμα της – Μας φανερώνεται. Εδώ που στήσαμε τη φάτνη, Εδώ που κρεμάσανε το άστρο, Είναι σα μια μεγάλη πέτρα – Πέτρα υψηλή, μετέωρη. Ένα πυκνό σημείο αιωνιότητας. Το Βρέφος, ο Ιωσήφ και η... Περισσότερα

Αντιγόνη Βουτσινά, «Χειροποίητη μητρότητα» Μια μέρα, μη θέλοντας άλλο να διαφέρει, έραψε στην κοιλιά της την πάνινη κούκλα των παιδικών της χρόνων. «Φοβήθηκα μη μείνουμε στο τέλος οι δυο μας», της είπε και τράβηξε την τελευταία κλωστή.   (Από τη συλλογή «Το λάθος ποίημα», εκδ.... Περισσότερα

Θανάσης Κ. Κωσταβάρας, «Η μοναδική φωτογραφία του Ανδρέα Κάλβου» Σε μια στιγμή, εκεί στη στροφή του ποιήματος έπεσα πάνω στον υψιπετή ασκητή. Και σκέφτηκα: πώς είμαι βέβαιος αφού κανένα σημάδι δεν μας έχει παραδοθεί του προσώπου του; Ώσπου εκείνος γύρισε και με κοίταξε. Και τότε... Περισσότερα