Μάννα μου, εγώμαι τ’ άμοιρο, το σκοτεινό τρυγόνι, οπού το δέρνει ο άνεμος, βροχή που το πληγώνει. Το δόλιο! όπου κι’ αν στραφή κι’ αφ’ όπου κι’ αν περάση δε βρίσκει πέτρα να σταθή, κλωνάρι να πλαγιάση. Εγώ βαρκούλα μοναχή, βαρκούλ’ αποδαρμένη μέσα σε πέλαγο...
Περισσότερα 
