Το υπερφυσικό είναι το φυσικό που ακόμα βρίσκεται στο σκοτάδι που ακόμα δεν έχει φωτιστεί από το άπλετο και σκληρό φως της γνώσης. Γύρω μας στροβιλίζονται πράγματα γνωστά και πράγματα άγνωστα και μεις ανάμεσά τους ανοιγοκλείνουμε τα κουτιά της γνώσης και της άγνοιας προσπαθώντας να... Περισσότερα
Είδαμε το «Μυστήριο στη Βενετία»: ο Ηρακλής Πουαρό σε νέες -μεταφυσικές- περιπέτειες
Η διαφθορά και το αντίτιμο μπορεί να ήταν μικρό, το αδίκημα όμως και η απατεωνιά παραμένουν μεγάλα. Εξ άλλου όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στη διαφθορά, δεν είναι ο διαφθορέας, αλλά ο διεφθαρμένος που καθορίζει την τιμή. Όμως η μαεστρία και η  ευφυΐα... Περισσότερα
Eίδαμε τον «Εύκολο Στόχο»: μια αληθινή ιστορία που προκάλεσε σάλο
Όλοι περπατούμε πάνω στο φλοιό της γης, με το ίδιο μπλε του ουρανού να τυλίγει τις σκέψεις μας και με το ίδιο δροσερό αεράκι να φουσκώνει τα πανιά των επιθυμών μας, μα δεν έχουμε όλοι  την ίδια ματιά, δεν μπορούμε όλοι να δούμε το σμίξιμο... Περισσότερα
«Ο τυφλός που δεν ήθελε να δει τον Τιτανικό»: ένα μάθημα για τη δύναμη της θέλησης -και του αυτοσαρκασμού
Σε όλα γύρω μας αλλά κυρίως σ’ αυτούς που αγαπούμε, αναζητούμε την ομορφιά, στο βλέμμα τους, στο πρόσωπό τους, στην ψυχή και στο μυαλό τους σε κάθε τι ακόμα και στο ντύσιμό τους. Αλλά χρειάζεται και κάποια ικανότητα και μια ψυχική «σβελτάδα» για να την... Περισσότερα
Είδαμε την «Barbie»: κι όμως, δεν είναι μια ταινία σε ροζ συννεφάκι
Σκοπός κάθε νουνεχή ανθρώπου είτε μέσω της οικογένειας, είτε μέσω της κοινότητας, είτε μέσω της κοινωνίας, είναι να παρέμβει με όλες του τις δυνάμεις του ούτως ώστε ένα παιδί να έχει αρμονικά παιδικά χρόνια και έναν ήμερο βίο, γιατί κάποιοι δεν το χουν σε τίποτα... Περισσότερα
Είδαμε τους «Οικογενειακούς Δεσμούς»: ένα ασυγκράτητο νεο-γουέστερν στη διχασμένη Αμερική
Πόσο εύκολο είναι να φαίνεται κανείς ήρεμος πάνω από το νερό και κάτω από την επιφάνεια να κωπηλατεί δαιμονισμένα με χέρια και πόδια, οδηγώντας τα πράγματα εκεί που με σύνεση και σωφροσύνη έχει προαποφασίσει; Κάπως έτσι πρέπει να είναι η δράση και επειδή δεν υπάρχει... Περισσότερα
Είδαμε το νέο «Mission Impossible»: Με τη μοίρα του κόσμου να κρέμεται από μια κλωστή…
Κάποιες φορές τα περιστατικά και τα γεγονότα είναι τόσο ρηχά που η μνήμη προσκρούει στο βυθό των τύψεων. Άλλες φορές οι επιθυμίες είναι τόσο βαθιές που η μνήμη χάνεται στο σκοτεινό βάραθρο του ανέφικτου. Αυτό όμως που έχει σημασία δεν είναι τα γεγονότα και όσα... Περισσότερα
Είδαμε τον νέο «Ιντιάνα Τζόουνς»: ο Ίντι γέρασε και μυαλό δεν έβαλε
Κάποιος βλέπει τη ζωή σαν ένα χορό. Είναι ανάγκη ο χορός να έχει κάποιο νόημα; Χορεύει κανείς για να ξεφαντώσει, να το ευχαριστηθεί. Κάποιοι άλλοι εξετάζοντας όλες τις ενδείξεις αποφαίνονται ότι ήρθαμε στον κόσμο αυτόν για να μην κάνουμε απολύτως τίποτα να περάσει ο καιρός... Περισσότερα
Είδαμε το «Asteroid City»: σαν πίνακας ζωγραφικής από το χέρι του Γουές Αντερσον
Ανεκπλήρωτο και αιώνιο χρέος είναι η αγάπη, που έχει τις ρίζες του σε μια στιγμή, σε ένα χρόνο ή σε μια αιωνιότητα, δεν έχει καμιά σημασία η διάρκεια γιατί όποιος αγαπά βαθιά, νιώθει ότι χρωστά σε αυτόν που αγαπάει αιώνια. Όμως γνωρίζουμε ότι όταν λείπει... Περισσότερα
«Ένα Όμορφο Πρωινό»: ο έρωτας της -single mum- Λεά Σεϊντού
Τα έργα που γίνονται με πρώτη ύλη την αγάπη, με άνεση διασχίζουν την ερημιά του κακού και με λυτρωτική χάρη τους ωκεανούς του καλού. Αντίθετα το βάρος του μίσους μετριέται με τις όμορφες εποχές που χάθηκαν στο διάβα του χρόνου, επί τις στιγμές που κατρακύλησαν... Περισσότερα
Eίδαμε το «Αγάπη και μίσος»: ένα οικογενειακό δράμα χωρίς αποχρώσεις
Ούτως ή άλλως η οικογενειακή ζωή συνιστά επέμβαση στην ιδιωτική ζωή του ατόμου και ο ναός της οικογένειας είναι το σπίτι της, όταν βγει κανείς από αυτό είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα. Μια ευτυχισμένη οικογένεια μπορεί να είναι ένας έγκαιρος παράδεισος, αλλά μια οικογένεια... Περισσότερα
Είδαμε το «Το Ήσυχο Κορίτσι»: ένα ήσυχο κινηματογραφικό διαμάντι
Ας υποθέσουμε πως πέφτουμε σε ένα υπαρξιακό σπιράλ. Από αυτά που έχουν είσοδο, αλλά δεν εγγυώνται και ασφαλή έξοδο. Ας σκεφτούμε τις διαδρομές που κάνει το μυαλό μας, την τροχιά που παίρνουν οι σκέψεις μας, τα κοντά βήματα που κάνει η μνήμη μας, τα ερωτήματα... Περισσότερα
40 χρόνια «Το Νόημα της Ζωής»: αυτοί οι τρελοί, τρελοί Monty Python
Οι δυνάμεις στις οποίες πρέπει να βασίζεται για να επιτύχει τους στόχους και τους σκοπούς του, ο οποιοσδήποτε άνθρωπος δεν πρέπει να βρίσκονται μακριά του, όσο περισσότερο βασίζεται  σε αλλότριες δυνάμεις τόσο πιο ανίσχυρος, αδύναμος και υποτακτικός θα παραμένει. Αν περιμένει δε να κοινωνήσει το... Περισσότερα
Είδαμε το «Ρένφιλντ»: μια ταινία στα σύνορα του γκροτέσκου και του ζοφερού
Τίποτα δεν μπορεί να τρομάξει και να παραλύσει περισσότερο τον άνθρωπο από την αίσθηση της αδυναμίας του. Μπορεί να φοβηθεί τον ισχυρό, να παρακάμπτει τον κραταιό, να αποφεύγει τον ανυποχώρητο, αλλά αυτό που συνθλίβει τον κάθε θνητό επί γης, είναι η έντονη ανασφάλεια, η βαθιά... Περισσότερα
Είδαμε το «Ο Μπο Φοβάται»: η σύγχρονη παράνοια στο πρόσωπο του Χοακίν Φίνιξ
Η παντοκρατορία της λογικής και η επιβολή της πάνω στο συναίσθημα,  η καταδυνάστευση πάνω στην ελπίδα και το όνειρο, έφερε στην επιφάνεια το κίνημα του ρομαντισμού, του οποίου έγνοια ήταν η  πρόκληση ισχυρής συγκίνησης μέσω της τέχνης καθώς και η μεγαλύτερη ελευθερία στη φόρμα, σε... Περισσότερα
Είδαμε τους «Τρεις Σωματοφύλακες: Ντ’ Αρτανιάν». Παραμένουμε ρομαντικοί!
Να είμαστε ήρεμοι, προσεκτικοί και αποφασιστικοί, γιατί είναι πιο σημαντικό να κάνουμε το σωστό από στρατηγική άποψη, παρά αυτό που φέρνει άμεσο κέρδος. Κάποιοι, λοιπόν, δεν περίμεναν να αγοράσουν τα καρφώματα, τα κοψίματα και τις ασίστ του Μάικλ Τζόρνταν, γιατί είχαν την ευφυΐα να επενδύσουν... Περισσότερα
Είδαμε το «Air»: ο Μίδας Mάικλ Τζόρνταν και η «φωτεινή» πλευρά του καπιταλισμού
Ο κινηματογράφος ήρθε για να μας αποδείξει με τρόπο διαυγή ότι ανάμεσα στο φανταστικό και το ονειρικό, τα γεγονότα, τα περιστατικά και τις επιθυμίες δεν υπάρχουν σύνορα. Όλα είναι μια κυκλοθυμική πραγματικότητα που στροβιλίζεται ανάμεσα στη μανία και τη θλίψη, το λυγμό και την αποθέωση.... Περισσότερα
Είδαμε την «Αυτοκρατορία του Φωτός»: ρομαντισμός, αλλά δίχως ποίηση
Ένας τόπος από τον οποίο ποτέ δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε, αλλά ούτε ποτέ κανείς μπορεί να μας εκδιώξει, είναι εκείνος της μνήμης. Είναι όμως μεγάλη και σπουδαία τέχνη να διευρύνει κανείς αυτόν τον τόπο, να τον καλλιεργεί και να τον κάνει να καρποφορεί και να... Περισσότερα
«Aftersun»: είναι η καλύτερη ταινία της χρονιάς που πέρασε;
Το αληθινό μπορεί να αναπνεύσει καλύτερα μέσα στην έλλειψη, στην ανάγκη και τον περιορισμό, παρά στην υπερβολή στον στόμφο και την έμφαση. Στην αρχαία τραγωδία, εκεί που το μέτρο και  η ακρίβεια είναι δομικά στοιχεία του ολοκληρωμένου έργου, ο άνθρωπος που υπερβάλει, ξεφεύγει, τιμωρείται και... Περισσότερα
Eίδαμε το «Babylon»: ένα έπος που πνίγεται στην αμετροέπεια
Η διαφορετικότητα είναι το ασφαλέστερο σκαρί για να δημιουργηθούν οι καλύτεροι άνθρωποι, οι σημαντικότερες ιδέες τα σπουδαιότερα επιτεύγματα. Η ομογενοποίηση της κοινωνίας πολλές φορές κάτω από την πρόφαση της ισότητας οδηγεί στην προσκόλληση σε ένα μοντέλο που θυσιάζει την πρωτοτυπία και τη δημιουργική διάθεση στην... Περισσότερα
Είδαμε τον «Λευκό Θόρυβο»: ένα αποτυχημένο ντελίριο
Button to top