Αν το ξεχείλισμα της ζωής, αυτό το θαυμαστό μάγμα ζωτικότητας, θύμησης των περασμένων, απαντοχής των μελλούμενων και εδραίας γνώσης πως πρωταγωνιστής όσων συμβαίνουν τριγύρω σου είσαι εσύ, αν αυτή η πλούσια δύναμη σε κάνει ώρες ώρες να στέκεται ενεός μπρος στο θαύμα, η απουσία της... Περισσότερα

Την περιμέναν πώς και πώς. Από το 2019. Με προσωρινό τίτλο Η Παρθένος. Η ταινία είναι μια μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του μυθιστορήματος Immodest Act της Αμερικανίδας ιστορικού Judith C. Brown. Βγήκε επιτέλους χθες 9/7 στις Κάννες. Έχοντας εκδοθεί το 1987, το βιβλίο πραγματεύεται την... Περισσότερα

Παίζοντας με τις πιθανότητες: αν ζούσε σήμερα ο Ντέιβιντ Καραντάιν θα ήταν 84 ετών, καλοστεκούμενος κατά τα φαινόμενα, με τη μακριά λευκή χαίτη του, τα κάπως ασιατικά χαρακτηριστικά του αναλλοίωτα και την ευθυτενή θωριά του. Δύσκολα θα είχε πέσει ξανά στο ποτό, αλλά ακόμη πιο... Περισσότερα

Ο καιρός του θερινού σινεμά έφτασε. Ηδη οι αίθουσες έχουν ανοίξει τις πύλες τους και σιγά σιγά ξεκινούν και τα θεματικά αφιερώματα από πολλές δραστήριες ομάδες που υπάρχουν στην Αθήνα. Μια από αυτές είναι η δραστήρια ομάδα locus athens (μη κερδοσκοπική εταιρεία που ιδρύθηκε το... Περισσότερα

Το 1971, κατά τη διάρκεια της πρεμιέρας της ταινίας «Θάνατος στη Βενετία», ο σκηνοθέτης Λουκίνο Βισκόντι παραδέχθηκε ευθέως στους δημοσιογράφους πως ο Τάτζιο, ο ονειρώδης νεαρός που κατατρύχει τη σκέψη του καθηγητή Φον Άσενμπαχ, είναι «το ωραιότερο παιδί στον κόσμο». Προφανώς και δεν μιλούσε για... Περισσότερα

Έχοντας καταβυθιστεί επαρκώς στα άδυτα των συζυγικών σχέσεων με τις εμβληματικές ταινίες «Πρόσωπα», «Σύζυγοι» ή «Μια γυναίκα εξομολογείται», ο Τζον Κασσαβέτης αποφασίζει να κάνει κάτι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με την έως τότε κινηματογραφική «προβληματική» του: να ασχοληθεί με τον σκοτεινό κόσμο του νεο-νουάρ. Φυσικά,... Περισσότερα

Να διαπερνάς το συμπαγές της ζωής. Να σπας την πέτρα του αδιαπέραστου. Ο Κριστόφ Κισλόφκι αυτό ακριβώς έλεγε ότι προσπαθούσε να κάνει με την τέχνη του. Για να καταλήξει, ωστόσο, σε μια υπαρξιακή ήττα που αφορά όλους τους ανθρώπους. «Ω, είναι πραγματικά δύσκολο να το... Περισσότερα

Κι όμως, ο μεγάλος αντίπαλος του Ντόναλντ Τραμπ για την επανεκλογή του στην προεδρία των ΗΠΑ ενδέχεται να μην είναι ο Τζο Μπάιντεν. Το… πουλέν που έρχεται από το βάθος και απειλεί να τον εκθρονίσει και να τον κάνει «βούκινο» στο εκλογικό σώμα είναι ο... Περισσότερα

«Οι άνθρωποι βλέπουν τον εαυτό τους σαν κουκκίδες που κινούνται στον χρόνο. Αλλά μάλλον συμβαίνει το αντίθετο. Είμαστε ακίνητοι και ο χρόνος μας περνάει φυσώντας σαν κρύος άνεμος, κλέβοντας την ζέστη μας, αφήνοντας μας παγωμένους». (Απόσπασμα από την ταινία) Όπως συμβαίνει σε όλο το έργο... Περισσότερα

Υπήρξε ανέκαθεν ένας πολύ βιαστικός, νευρωσικός και καταθλιπτικός άνθρωπος. Μ’ ένα χαμόγελο αυτάρεσκο και θλιμμένο μαζί. Όταν υπέστη το τελευταίο και μοιραίο έμφραγμα στις 24 Ιουλίου του 1980, ήταν μόλις 54. Και ήδη ένας τεράστιος σταρ του κινηματογράφου, αγαπητός στους πάντες τόσο για τους κωμικούς... Περισσότερα

Πανύψηλος, αβρός, με το βιμπράτο της φωνής του να εντυπώνεται αμέσως στο νου και το βλέμμα του να δημιουργεί περίεργους σπινθήρες. Καίτοι δεν υπήρξε ποτέ -ούτε καν στα νιάτα του- η κλασική περίπτωση του ευειδούς (ω, είναι άλλη η μοίρα των ζεν πρεμιέ), ο Ντόναλντ... Περισσότερα

Από το ένα έρημο δωμάτιο στο άλλο, την ώρα που περπατάει ολόκληρη την αδειοσύνη του ξενοδοχείου. Κρυφοκοιτώντας την ακίνητη ζωή των επίπλων. Τις στιγμές που τα παχιά χαλιά καταπίνουν τα βήματά του. Πιο πολύ: όταν αρχίζει να μιλάει με τον εαυτό του λες και είναι... Περισσότερα

Μια ήρεμη φωνή μέσα σε μαύρο που περιζώνει. Η φωνή λέει: «Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που πέφτει από έναν ουρανοξύστη με πενήντα ορόφους. Καθώς πέφτει επαναλαμβάνει διαρκώς για να καθησυχάσει τον εαυτό του: ”Μέχρι εδώ όλα πάνε καλά, μέχρι εδώ όλα πάνε καλά…”». Κι... Περισσότερα

προύκλιν/Νέα Υόρκη, κάπου στις αρχές του 21ου αιώνα, αλλά την ίδια στιγμή σε ένα άχρονο περιβάλλον ετεροκαθορισμού. Κάθε προσπάθεια οικειότητας με τα πρόσωπα και τον τόπο οδηγεί σε βίαιη αποκόλληση νοήματος. Δεν είναι μόνο αυτοί οι συγκεκριμένοι, είναι ο καθένας, ο ανώνυμος, εσύ, εγώ. Εντέλει,... Περισσότερα

Αν έχεις διαβάσει το Catch 22 του Χέλερ δεν θα έχεις πρόβλημα. Αν κάτι σου έχει πει το Σφαγείο Νο5 του Βόνεγκατ για τον βομβαρδισμό της Δρέσδης όπου μπαίνουν στο παιχνίδι ακόμη και… εξωγήινοι, τότε είσαι σε καλό δρόμο. Αν θεωρείς πως στα στρατόπεδα συγκέντρωσης... Περισσότερα

Ο Ζαν Ζενέ έγραψε για κείνη το Mademoiselle. Ήταν το δώρο του για το γάμο της με τον Νίκο Παπατάκη το 1951, το οποίο και σκηνοθετήθηκε αρκετά χρόνια αργότερα από τον Τόνι Ρίτσαρντσον. Γύρισε με τους κορυφαίους: τον Φελίνι, τον Βιτόριο ντε Σίκα, τον Μπερτολούτσι,... Περισσότερα

Ο πιο κοντινός παραλληλισμός που μπορείς να κάνεις: ο Bong Joon-ho είναι ο Μπομπ Ντίλαν των κινηματογραφιστών. Προφανώς και όχι επί τη βάσει της κοινής θεματολογίας, του εύρους της θωριάς τους και της καλλιτεχνικής τους επιρροής. Όμως, για να σκεφτούμε λίγο βαθύτερα το θέμα. Όταν... Περισσότερα

ρώτο κρατούμενο: ο Γιώργος Λάνθιμος μόλις είδε το «Uncut Gems» είπε μεγαλοφώνως: «Είναι σαν ταινία του Ρόμπερτ Άλτμαν υπό την επήρεια LSD». Τι το ιδιαίτερο έχει, άραγε, η ταινία των αδελφών Σάφντι που έκανε τον έλληνα ομόλογό τους να τους βγάλει το καπέλο; Το «Uncut... Περισσότερα