Είναι μια ρεκλάμα παλιά που κρυφά προσκυνώ κάθε που αναδεύω νερά ζωντανεύει (κάθε που βουλιάζω εγώ, αυτή επιπλέει) σαν λαδομπογιά που επιμένει Είμαι εγώ να κατεβαίνω να κατεβαίνω σκαλιά μα ποτέ να μη φτάνω (ως την τάφρο) να βλέπω εκεί να κυματίζουν να κυματίζουν πανιά... Περισσότερα