Στο ασανσέρ του ξενοδοχείου, θυμήθηκα την περίεργη στάση του Αλέξανδρου του γιου μου, καθώς τον άφηνα να ροχαλίζει στο δωμάτιο, με το ένα πόδι γυρισμένο, το ένα χέρι σαν στραμπουλιγμένο και το πρόσωπο πιεσμένο από το μαξιλάρι και το στρώμα. Χαμογέλασα στον καθρέφτη, κλωτσώντας μια... Περισσότερα

Γεννήθηκα Έλληνας, μέσα σ’ ένα χώρο όπου τα νησιά ήταν γεμάτα βράχια, οι γειτονιές με χώματα και ωραία σπιτάκια με ώχρα, αυτά όλα τα νεοκλασικά που λέμε. Πιο ωραία μου φαίνονταν τα χαμόσπιτα, με τις αυλές μέσα. Οι μονοκατοικίες αυτές ήταν τα πραγματικά ελληνικά κτίρια... Περισσότερα